Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

αληθινος διαλογος

..ρε, φιλενάδα,δεν είμαι καλά. και νιώθω τόση μοναξιά. τόσο ξένος, δεν έχω ένα χέρι να πιαστώ, δυο μάτια να με διαβάσουν... κι είναι και βράδυ, βλέπω μπροστά μου την απέραντη θάλασσα κι εγώ μικρός, μικρός κι ελάχιστος. τα παιδιά μακριά, τι να κάνουν κι αυτά, η νοσταλγία του μέλλοντός μου.
εγώ χαμένος, απελπισμένος, αλλά πρέπει να σταθώ ως άντρας, λέει.
μιλάω σε σένα ρε, λύγισα, δεν μπορώ άλλο αυτή τη φτώχεια της ψυχής, αυτό το τίποτα, αυτό το ίσωμα, αυτό το περιμένοντας τον Γκοντό, που ποτέ δε θάρθει. και φοβάμαι. φοβάμαι ότι θα χαθώ. κι ούτε και τότε κανείς δεν θα με θυμάται.
για όσα ζήτησα τιμωρήθηκα, και τιμωρήθηκα περισσότερο για όσα δεν είχα την τόλμη να ζητήσω.
τώρα μπορώ να σου μιλήσω, σε σένα που ξέρω πως ειρωνικά για να καλύψεις την αδυναμία σου θα πεις:
- έλα, να σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι. έλα να μη μας συντρίβουν οι ατάλαντοι. όρθιος Τ Ω Ρ Α!
Παντα υπάρχει χρόνος και χώρος, αρχίζεις πάλι Τ Ω Ρ Α.
κι αυτά όλα θα σημαίνουν πως είσαι εδώ για μένα και σ ευχαριστώ. θ ανταμωθούμε συντομα.

8 σχόλια:

  1. βρήκα ένα γέροντα που επέστρεψε στη γενετειρα 50 χρόνια μετά. 'ΕΧΟΥΝ ΦΎΓΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΌΛΟΙ', είπε και βούρκωσε. ας προλάβουμε πριν φύγουν σχεδόν όλοι ή όλοι, ας είμαστε παρόντες σ ότι καλο ή κακό μας αναλογεί. ας είμαστε εδώ,φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. panta psila to exoume to kefali rozalia mou!!!den kolonoume poythena!!!!
    ola tha ftiaxoun!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολυ ομορφος διαλογος Ροζαλια...πολλες φορες δε μας εχει αρεσει η επιλογη της μοναξιας και καποιες ισως δε προλαβουμε να το διορθωσουμε....Σ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ...και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε
    τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε, μην πολυκαμαρώνεις.
    Ισως
    δεν είχες τίποτα να διακινδυνεύσεις....

    Πρόσεξε Σ γιατί υπάρχει κι αυτός ο δρόμος, ο πλατύς, ο ίσιος, ο αγελαίος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πόσο λυπάμαι ροζαλία που ο διάλογος είναι αληθινός...
    πόσο μικρόσ μπορεί να καταστεί ,τελικά, ένας μεγάλος άνθρωπος μπροστά στα γεγονότα???μπροστα στην ασταμάτητη ποη του χρονου...?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. όταν 'ξεχάσεις', αυτά που τρέφουν το πνεύμα και την ψυχή σου και παραδοθείς στο ρεύμα, κάποια στιγμή αν δε φρόντισες να τα εξαφανίσεις όλα, θα σου ζητήθεί ...ο λογαριασμός.. εκεί, θαναι οι τσέπες σου αδειανές και οι πιστωτές απόντες....
    δυστυχώς, νέλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή