ένα μεσημέρι

κι είπαμε πολλά. για την πολιτική και τους πολιτικούς. για τις χαμένες ευκαιρίες, για τις συμπτώσεις. Για την τυχαιότητα του ζην στο ελληνικό κρατος. για το υπέροχο αδόμητο, φυσικό περιβάλλον. για τη δηθενιά και την αποδοχή κακέκτυπων γύρω μας. για το θαύμα της ζωής. για την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε όλα τα δεδομένα και τα αυτονόητα, όσο κι αν πονάει. για όσους έφυγαν νωρίς. έρρεε και αιμοσταγής ο εξομολόγος οίνος κι έσπρωχνε τις αλήθειες, έτοιμες να ξεχυθούν λάβα απ το ηφαιστειακό υλικό εκάστου. ΄
ηταν κι άλλα που αποσιωπήθηκαν .πολλά, τα πιο πολλά. όχι γιατί δεν προλαβαίναμε. γιατί απλώς μιλούσαν δυνατότερα απ τα ειρημμένα.