....Τι κατάφερες αυτά τα χρόνια; Τίποτε. Για κανέναν τίποτε. Για τον εαυτό σου τίποτε. Καμιά θέρμη, καμιά ορμή. Δόξα, έρωτας, εξουσία: τίποτε από αυτά...................Αδρανής, ανεπίδεκτος, δύσπιστος: η αρρώστια σου. Υπαρξη σχεδόν άσκοπη.Ανέρχεται σε μικροπράγματα. Αθόρυβη ανάλωση νεότητας. Να μη διακινδυνεύεις τίποτα. Να περιμένεις. Να κάθεσαι ήσυχος. Ζωή σχεδόν ανεπαίσθητη παρόρμηση. Για να μην εγγυάσαι τίποτα. Ούτε καν πιο απτός από μια σκια. Χωρις κάτι, χωρίς κάποιον. Απλώς δεν μετράς. Ωραίο συμπέρασμα. Η ζωή σου; Αθλια, επίπεδη, στενή.
Το δικό σου μερίδιο χαράς δεν το απαίτησες, το μερίδιο λύπης σου δεν το έδωσες......Τίποτε δεν είσαι και διατρέχεις τον κίνδυνο ποτέ να μην είσαι κάτι. Δούλε, δειλέ και οκνηρέ, τι έκανες με τα χαρίσματά σου; Καπετάνιε, ανήσυχε και χαζέ, πού την πήγες την τύχη σου;.......
Διήμερο στην εξοχή. Μάζευα μανταρίνια, λεμόνια και πορτοκάλια στον κήπο και μύριζα την αρμύρα της παραλίας. Κοιμόμουνα δίπλα στο τζάκι κι άκουγα τη θάλασσα. Όνειρο στο κύμα. Στον καφέ,πριν φύγουμε, με κοίταξε στα μάτια ρώτησε : "ωραία;" "Εξανθρωπισμός", αποκρίθηκα και χαιρετηθήκαμε με μια αγκαλιά ερωτική...Ν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιήμερο στην εξοχή (συνέχεια). Ταξίδι. Στο Νότο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ώρα Ελλάδος. Ακούω τη σιωπή και νομίζω πως γέρασα_ βρήκα ένα περίεργο όστρακο, μπλέχτηκα, δρασκέλισα με μιας τη θάλασσα κι έφτασα απέναντι. Μη με ρωτήσεις τι είναι εκεί.
Πάλι σ΄αναζήτησα. Είχα γράψει ένα ποίημα κάποτε. Τώρα το νοιώθω. Ένας πιτσιρικάς ψάχνει για σαλιγκάρια..Κι εγώ..
Ώρα καλή. Φεύγω το πρωί. Το φθινόπωρο αφάνταστα πικρό, αφάνταστα μεγάλο. Δεν έχω καν το κουράγιο να το περπατήσω. Η θάλασσα σηκώνεται. Θα φύγω. Στην πόλη έχω σπίτι, ωραία γειτονια...Η αρμύρα με σκούριασε. Να το δεις, εδώ θα ξανάρθω και πάλι θα φύγω. Φαίνεται πως κοιμήθηκα άσχημα. Τα πρωϊνά μακροβούτι στον καφέ σου. Δεν σ΄ονειρεύτηκα, αλλά σε ρούφηξα, άφησα το τσιγάρο να καεί ως το φίλτρο. Δεν πολυκάπνισα όμως. Μύρισα την αύρα και μετά ταξίδεψα ως τ΄απέναντι ξερονήσια. Τα βράδια_ κρασιά, πονοκέφαλος. Ήπια και τώρα πίνω. Στο΄χω πει, μεθάω χωρίς αλκοόλ.
Ώρα Ελλάδος, ώρα αιχμής, μικρός μαίστρος, αρμύρα, σκούριασα, θα βγάλω τα παπούτσια μου, θα πέσω_ ώρα φευγάτη - ΩΡΑ ΚΑΛΗ. Ν.
..χαρα και μυρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
ΑπάντησηΔιαγραφήπου ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
χαρα και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας...
καλωστην
..ενας πιτσιρικάς ψάχνει για...
ΑπάντησηΔιαγραφήοι μόνοι που με φοβίζουν είναι αυτοί που δεν ψάχνουν για τίποτα.
σ αυτούς τους την,,, προσφέρω άκοπα τη νίκη...να περιφέρονται τροπαιούχοι ,,,της καθαρότητας και του σταθερού...