Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

στο χωροχρόνο.




«Αυτός που προχωρεί μέσα στην ομίχλη είναι ο άνθρωπος. Όταν όμως κοιτάζει προς τα πίσω, για να κρίνει τους ανθρώπους του παρελθόντος, δεν βλέπει καμιά ομίχλη στο δρόμο τους. Από το δικό του παρόν, που υπήρξε το δικό τους μακρινό μέλλον, ο δρόμος τους του φαίνεται πεντακάθαρος, ορατός σε όλη του την έκταση. Κοιτάζοντας προς τα πίσω, ο άνθρωπος βλέπει το δρόμο, βλέπει τους ανθρώπους που προχωρούν, βλέπει τα λάθη τους, μα η ομίχλη δεν είναι πια εκεί»

M.Koύντερα

1 σχόλιο:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=yLxmcFRhkJ0

    Για στάσου λίγο μείνε εδώ να κοιταχτούν τα βλέμματά μας
    καινούρια γη κ ένα Θεό να βρώ για να στηρίξω τα όνειρά μας
    για στάσου λίγο πάρτο αλλιώς γίνε λιγάκι ειλικρινής είμαι λιγάκι δύσπιστος μου λες μα εσύ δεν ξέρεις να ανοιχτείς για στάσου λίγο μη μουτρώνεις δε σου γκρινιάζω να χαρείς μάθε λιγο να υποχωρείς νιώθει η καρδιά μου τόσο μόνη έλα να γίνουμε ένα φωτιά στα φρένα μη το κάνεις θέμα που στο ζητάω γιατί χωρίς εσένα zωή σα ψέμα δεν θέλω άλλο με μέτρο να σαγαπάω για στάσου λίγο τι φοβάσαι παλιές αγάπες μη κοιτάς το παρελθόν σου σε τρομάζει μα εγώ είμαι εδώ για να γελάς μπορεις να κλάψεις κ αν θες για αυτά που χάσαμε οι 2 μας όταν μαλώνουμε λεπίδες οι στιγμές μετρώ στιγμές στο θάνατό μας 2 αντίθετες φωνές συγκρουόμαστε μες το θυμό μας μα σαγαπάω κ μαγαπάς κ έτσι κυλάει το όνειρό μας
    refrain...
    k αν σου φάνηκαν αυτοί οι μήνες πιο τις πλάκας κ αν φέρθηκα λιγάκι σαν μ΄αλλον εσύτώρα είσαι αλλού είσαι αλλού καρδιά μου ας τους κανόνες σου , σου τρώνε τα χρόνια σου κ χάνεις τη στιγμή κ τώρα εσύ σ΄αλλον μιλάς κ άλλον φιλάς όπως στο΄μαθα εγώ μπροστά να κοιτάς μια φορά μου΄χες πει πολές υποσχέσεις λόγια μείναν μισά μη πεις ποτέ , πες μόνο ένα ξανά πως ίσως μια μέρα, μια μέρα θα΄ρθείς θαφήσεις τα πάντα κοντά θα σταθείς θα μαγγίξεις, κ σα φλασάκι εμείς 2 εραστές αμήχανοι τρόποι κλεφτές ματιές στο ίδιο το μέρος τη πρώτη φορά θα πίνω μια κόκα κ συ σκέτη βότκα ξανά πως άλλαξες τόσο πως άλλαξα εγώ πως άλλαξα λόγια σε ένα λεπτό μου είπες λυπάμαι έτσι ζω κ αγαπώ σ΄αγκάλιασα τόσο τα δάκρυα βουνό μου λέιπεις ακόμα η ψυχή άδειο στρώμα μα εσύ σε άλλο σώμα ξεχνιέσαι αγκαλιά η αγάπη σου στάζει αέρα κ μπάζει μα όλα τα αλλάζει η γλυκειά σου ματιά σε ξέρω ακόμα μου ντύνεσαι επώνυμα κουσούρια ολα μόνιμα μη πίνεις άλλο κάτσε φρόνιμα και τώρα φοβάμαι μη ξεχάσεις αν με δεις άραγε κάπου θα προσπεράσεις τόσο καιρό μακριά απτη ζωή σου η αγκαλιά σου η πιο ωραία φυλακή σου να κλειστώ να σκάσω λίγο να ξεχάσω να μείνει κ ο νους για λίγο ανάπηρος μου λες είμαι άπειρος κ λίγο ανάποδος πολύ αντίλογος κομμάτι αμφίβολος μα εγώ σαγαπάω κ αν αυτό δεν σου φτάνει μάθε λοιπόν πως μέχεις ξεκάνει το βράδυ κοιμάσαι μαποφεύγεις φοβάσαι κ όλο στο ίδιο βαρετό σκηνικό στο κρεβάτι 2 ξένοι ερωτευμένοι χαμένοι σε στυλ δεν βαριέσαι ερωτικό φιλικό κ έχεις τη τάση να με λυτρώνεις γιατί οτι αγαπάς μετά το σκοτώνεις φοβάσαι τα πάντα κ γω προστασία ποιος είναι ο θύτης κ ποιος η λεία κ φτάνει το τέλος το χέρι σου βέλος μου δείχνει το δρόμο μια έξοδο απτο πόνο φεύγοντας κλείσε τη πόρτα μα κι αν ήτανε λάθος ξέρεις καταβάθος σαγαπάω μόνο εγώ
    μόνο εγώ στάσου λίγο μη φευγεις...μη φεύγεις....μη.....

    τέλειο...αφιερωμένο poz :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή