ένας ξεχωριστος γαμος

Κάτι με αποξένωνε σ όλα αυτά.. κάτι απ τους προσκεκλημένους, κάτι απ τη χλιδή των ΒΠ, κάτι απ την ώρα και τη μέρα, -Παρασκευή αργά το βράδυ, άκου Παρασκευή-, κάτι χωρίς εκκλησία, χωρίς δημαρχείο, σ ένα απ αυτά τα club- συγκροτήματα λέει.
Αλλο ένα χαμένο βράδυ, μουρμούρισα, στρίβοντας, στην κατεύθυνση του χαμογελαστού παρκαδόρου. ΟΜΩΣ
Μπορείς πάντα να είσαι εσύ.
Μπορείς να διαμορφώνεις εσύ το περιβάλλον, το κλίμα, την ατμόσφαιρα, την ποιότητα, το χρώμα.
Ακόμα και μέσα στο πλήθος το ετερόκλητο. Ακόμα και μέσα σ έναν διάκοσμο ΒΠ με την ψευδεπίγραφη ή και μη χλιδή.
Αρκεί και είναι αναγκαίο να είσαι, να έχεις παραμείνει ανθρωπος. Πραγματικός. Πηγαίος.Γνήσιος.Συνεσταλμένος και τολμηρός. Φιλότιμος και προοδευτικός.
Και να ξέρεις να υπάρχεις. Δηλαδή να σκέφτεσαι και να νιώθεις.
Οπως είπε κι ο 'μάστορας-dady', να μείνεις αυτό που είσαι, όταν χαιδεύεις τους καρπούς...της φύσης.

So, Σοφία και Νιck, ναστε έτσι!