το παρον

Της είπα: τώρα η ζωή έγειρε προς τη μεριά σου, και θα περιμένω λάμψη απ τη λάμψη σου και φως από σένα. έτσι είναι η ζωή, δύσκολη. θα πρέπει να καταθέσεις, να πονέσεις, να θυσιάσεις για να γνωρίσεις. και να φτάσεις κάποτε να μάθεις να αποχαιρετάς αυτούς που φεύγουν για πάντα, αλλά κι αυτούς που φεύγουν μένοντας.
ήταν ένα βράδυ γεμάτο ζωή, γεμάτο παρουσία χωρίς καμιά υπόσχεση απουσίας.γιατί ήμασταν εκεί όσοι θέλαμε να είμαστε εκεί.