Πριν από 6 ημέρες
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Γατι υπάρχει η τέχνη;
Ο Αντρέι Ταρκόφσκι γεννήθηκε το 1932 και σπούδασε στο Κρατικό Ινστιτούτο κινηματογραφίας της Μόσχας.
Ενώ σπούδαζε γύρισε δυο ταινίες μικρού μήκους: Δεν έχει άδεια απόψε (1960) και Το βιολί και το κομπρεσέρ (1961) . Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν (1962) κατακτά το χρυσό λιοντάρι στο φεστιβάλ Βενετίας. Το 1966 προβάλλεται η ταινία του Αντρέι Ρουμπλιώφ ,αποσύρεται αμέσως μετά την πρώτη προβολή της στη Μόσχα. Το 1972 γυρίζει το Σολάρις , από το μυθιστόρημα του Στανισλάς Λεμ , ενώ το 1974 προβάλλεται ο καθρέφτης , που προκαλεί σκάνδαλο με το προωθημένο ύφος και το λυρικό υποκειμενισμό που τη χαρακτηρίζει , και το 1979 ο Στάλκερ. Ακολουθούν η Νοσταλγία (1983) και η τελευταία του ταινία η Θυσία (1986 ).
Πέθανε στο Παρίσι το Δεκέμβριο του 1986 .
Ο Ταρκόφσκι , σαν μεταφυσικός στοχαστής και άνθρωπος της εποχής του δε μίλησε μόνο με τον κινηματογράφο ,την τέχνη στην οποία αφιερώθηκε ,αλλά έγραψε ένα έργο που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την πνευματική αυτοβιογραφία του και εκδόθηκε με τίτλο « Ο αποτυπωμένος χρόνος »σε πάρα πολλές μεταφράσεις . Στα Ελληνικά έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Νεφέλη με τον τίτλο «Σμιλεύοντας το χρόνο »
« Γιατί υπάρχει η τέχνη ; Ποιος τη χρειάζεται ; Την έχει πράγματι ανάγκη κανείς ; Τα ερωτήματα αυτά τα θέτει όχι μόνο ο ποιητής , αλλά και κάθε άνθρωπος που αγαπά την τέχνη , ή ο «καταναλωτής » κατά την τρέχουσα έκφραση, που είναι και ενδεικτική για τη σχέση της τέχνης με το κοινό της τον 20 o αιώνα .
Αυτό το ερώτημα θέτουν πολλοί στον εαυτό τους , και ανάλογα με τη σχέση που έχει κανείς με την τέχνη , δίνει και τη δική του απάντηση. Ο Αλεξάντερ Μπλοκ (μεγάλος Ρώσος ποιητής εκπρόσωπος του ρωσικού συμβολισμού ) είπε ότι «ο ποιητής δημιουργεί ομορφιά από το χάος» .Ο Πούσκιν πίστευε ότι ο ποιητής έχει το χάρισμα της προφητείας . Κάθε καλλιτέχνης έχει τους δικούς του νόμους που δεν είναι υποχρεωτικοί για κανέναν άλλο .
Εν πάσει περιπτώσει γίνεται σαφές ότι σκοπός κάθε τέχνης- εκτός αν απευθύνεται στον « καταναλωτή » , σαν εμπορεύσιμο αγαθό – είναι να εξηγήσει στον ίδιο τον καλλιτέχνη και στους γύρω του γιατί ζει ο άνθρωπος , ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης του. Να εξηγήσει στους ανθρώπους για ποιο λόγο εμφανίστηκαν σ’ αυτό τον πλανήτη- ή τουλάχιστον να τους θέσει το ερώτημα .
…Μπορούμε να πούμε πως ότι ο αναμφισβήτητα λειτουργικός ρόλος της τέχνης έγκειται στη μετάδοση γνώσης , μιας γνώσης που εκφράζεται σαν σοκ , σαν κάθαρση .
…Με την τέχνη κατακτά ο άνθρωπος την πραγματικότητα μέσα από μια υποκειμενική εμπειρία .
…Η καλλιτεχνική ανακάλυψη παρουσιάζεται κάθε φορά σαν νέα και μοναδική εικόνα του κόσμου, σαν ιερογλυφικό της απόλυτης αλήθειας . Εμφανίζεται σαν αποκάλυψη , σαν στιγμιαία , παράφορη επιθυμία να γνωρίσουμε διαισθητικά και διαμιάς όλους τους νόμους του παρόντος κόσμου – την ομορφιά και την ασκήμια του ,τη συμπόνια και τη σκληρότητά του , την απεραντοσύνη και τα όριά του .Όλα τούτα ο καλλιτέχνης , αυτός ο sui generis ιχνευτής του απόλυτου, τα εκφράζει δημιουργώντας την εικόνα . Η εικόνα προσφέρει μια γνώση του άπειρου :το αιώνιο μες στο πεπερασμένο , το πνεύμα στην ύλη , το απεριόριστο με συγκεκριμένη μορφή .
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τέχνη είναι σύμβολο του σύμπαντος , εφόσον έχει σχέση με την απόλυτη πνευματική αλήθεια, που μας την κρύβουν οι θετικιστικές , πρακτικές ενέργειές μας .
…Η τέχνη απευθύνεται σε όλους με την ελπίδα ότι θα αφήσει ίχνη , θα γίνει αισθητή , θα συνταράξει και θα γίνει αποδεκτή , θα κερδίσει ανθρώπους , όχι με αδιάσειστα λογικά επιχειρήματα ,παρά με πνευματική ενέργεια με την οποία φορτίζει ο καλλιτέχνης ένα έργο. Και η μόνη προκαταρκτική μάθηση που απαιτεί η τέχνη δεν συνιστά επιστημονική εκπαίδευση, παρά ξεχωριστό πνευματικό μάθημα .
Η τέχνη γεννιέται και στεριώνει εκεί όπου υπάρχει διαχρονική και ακόρεστη δίψα για το πνευματικό , το ιδεώδες .Μια δίψα που οδηγεί τους ανθρώπους στην τέχνη. Η σύγχρονη τέχνη έχει πάρει λανθασμένη τροπή, καθώς εγκαταλείπει την αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης και επικυρώνει την αυταξία του ατόμου .Ό,τι φιλοδοξεί να είναι τέχνη αρχίζει να μοιάζει εκκεντρική ενασχόληση διαβλητών προσώπων που υποστηρίζουν ότι κάθε ατομική δραστηριότητα έχει καθ αυτήν αξία , απλώς και μόνο ως επίδειξη πεισματικής επιμονής .Στην καλλιτεχνική δημιουργία όμως η προσωπικότητα δεν επιβάλλεται, παρά υπηρετεί μιαν άλλη , ,υψηλότερη και συλλογική ιδέα. Ο καλλιτέχνης είναι πάντοτε υπηρέτης που προσπαθεί μονίμως να ξεπληρώσει το χάρισμα που του δόθηκε. Αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος δε θέλει να κάνει την παραμικρή θυσία ,ακόμα κι αν μόνο με τη θυσία επιβεβαιώνεται. Αυτά τα βασικά πράγματα σιγά-σιγά τα ξεχνούμε και χάνουμε αναπόφευκτα κάθε αίσθηση του προορισμού μας …
Όταν αναφέρομαι στην επιθυμία για το ωραίο , στο ιδεώδες ως τελικό σκοπό της τέχνης , η οποία και γεννιέται από τη δίψα γι ’ αυτό το ιδεώδες δεν εννοώ διόλου ότι η τέχνη θα ’ πρεπε να μείνει μακριά από τη «βρωμιά » του κόσμου. Το αντίθετο. Η καλλιτεχνική εικόνα είναι πάντοτε μετωνυμία , όπου το ένα υποκαθιστά το άλλο , το μικρό υποκαθιστά το μεγάλο .Ο καλλιτέχνης , όταν θέλει να μιλήσει για κάτι ζωντανό, χρησιμοποιεί κάτι πεθαμένο. Όταν θέλει να μιλήσει για το άπειρο , δείχνει το πεπερασμένο. Υποκατάσταση… Το άπειρο δεν μπορεί να γίνει ύλη. Αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε την ψευδαίσθηση του άπειρου : την εικόνα.
Ασκήμια και ομορφιά περιέχουν η μια την άλλη .Αυτό το θαυμαστό παράδοξο, με όλο τον παραλογισμό του ,διαποτίζει την ίδια τη ζωή, και δημιουργεί την τέχνη την πληρότητα όπου ένταση και αρμονία γίνονται ένα. Η εικόνα κάνει χειροπιαστή μια ενότητα όπου πολύμορφα διαφορετικά στοιχεία συγκλίνουν και εφάπτονται. Μιλούμε για την εικόνα, περιγράφουμε με λόγια την ουσία της, αλλά αυτή η περιγραφή δεν είναι ποτέ επαρκής. Δημιουργούμε μια εικόνα και την κάνουμε αισθητή. Μπορεί να γίνει αποδεκτή ή όχι, δεν μπορεί όμως να γίνει κατανοητή εγκεφαλικά. Την ιδέα του απείρου δεν την εκφράζει κανείς με λόγια ούτε την περιγράφει , αλλά μπορεί να την συλλάβει μέσω της τέχνης που κάνει χειροπιαστό το άπειρο. Στο απόλυτο φτάνει κανείς με την πίστη και τη δημιουργική πράξη.
…Επιπλέον , η μείζων λειτουργία της τέχνης είναι η επικοινωνία, εφόσον η αλληλοκατανόηση είναι μια δύναμη που ενώνει τους ανθρώπους , και το πνεύμα επικοινωνίας είναι μια από τις πιο σημαντικές πλευρές της καλλιτεχνικής δημιουργίας .
Τα έργα τέχνης, αντίθετα με τα επιστημονικά δεν έχουν πρακτικούς στόχους, με καμία υλική έννοια. Η τέχνη είναι μετα-γλώσσα με την οποία οι άνθρωποι προσπαθούν να επικοινωνήσουν , να μεταδώσουν πληροφορίες για τον εαυτό τους και να αφομοιώσουν την εμπειρία των άλλων-στοιχεία που δεν έχουν σχέση με πρακτικά οφέλη, παρά με τη συνειδητοποίηση της ιδέας της αγάπης που το νόημά της έγκειται στη θυσία, στο άκρο αντίθετο του πραγματισμού .
Μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως ένας καλλιτέχνης μπορεί ποτέ να εργαστεί μόνο και μόνο για να « εκφραστεί » . Η έκφραση του εαυτού του δεν έχει νόημα αν δεν βρίσκει ανταπόκριση .Για να δημιουργηθεί πνευματικός δεσμός με τους άλλους, η έκφραση αυτή πρέπει να αποτελεί μια οδυνηρή πορεία που δεν έχει κανένα πρακτικό όφελος-να είναι εν τέλει πράξη θυσίας . Πάντως , σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί της για να ακούσει απλώς τον αντίλαλό του !
Η ιδιαίτερη λειτουργία της τέχνης δεν είναι , όπως διατείνονται συχνά , να διαδίδει ιδέες, να μεταδίδει σκέψεις , να χρησιμεύει για παράδειγμα. Σκοπός της τέχνης είναι να ετοιμάσει τον άνθρωπο για το θάνατο ,να οργώσει και να καλλιεργήσει τη ψυχή του, κάνοντάς την να στραφεί στο καλό.
Το έργο τέχνης ζει κι αναπτύσσεται, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, μέσα από την πάλη των αντιθετικών αρχών . Η ιδέα του έργου, αυτό που το καθορίζει, κρύβεται μες στην ισορροπία των αντιθετικών αρχών του ,οπότε είναι αδύνατο να « νικήσει » κανείς ένα έργο τέχνης , δηλαδή να δώσει μια μονόπλευρη εξήγηση της σκέψης και των στόχων του . Γι αυτό και ο Γκαίτε παρατήρησε ότι « όσο λιγότερο προσιτό στη νόηση είναι ένα έργο τέχνης , τόσο πιο μεγάλο είναι »
Από το:
http://www.geocities.com/moiroulas/tarkofski.htm
Ενώ σπούδαζε γύρισε δυο ταινίες μικρού μήκους: Δεν έχει άδεια απόψε (1960) και Το βιολί και το κομπρεσέρ (1961) . Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν (1962) κατακτά το χρυσό λιοντάρι στο φεστιβάλ Βενετίας. Το 1966 προβάλλεται η ταινία του Αντρέι Ρουμπλιώφ ,αποσύρεται αμέσως μετά την πρώτη προβολή της στη Μόσχα. Το 1972 γυρίζει το Σολάρις , από το μυθιστόρημα του Στανισλάς Λεμ , ενώ το 1974 προβάλλεται ο καθρέφτης , που προκαλεί σκάνδαλο με το προωθημένο ύφος και το λυρικό υποκειμενισμό που τη χαρακτηρίζει , και το 1979 ο Στάλκερ. Ακολουθούν η Νοσταλγία (1983) και η τελευταία του ταινία η Θυσία (1986 ).
Πέθανε στο Παρίσι το Δεκέμβριο του 1986 .
Ο Ταρκόφσκι , σαν μεταφυσικός στοχαστής και άνθρωπος της εποχής του δε μίλησε μόνο με τον κινηματογράφο ,την τέχνη στην οποία αφιερώθηκε ,αλλά έγραψε ένα έργο που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την πνευματική αυτοβιογραφία του και εκδόθηκε με τίτλο « Ο αποτυπωμένος χρόνος »σε πάρα πολλές μεταφράσεις . Στα Ελληνικά έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Νεφέλη με τον τίτλο «Σμιλεύοντας το χρόνο »
« Γιατί υπάρχει η τέχνη ; Ποιος τη χρειάζεται ; Την έχει πράγματι ανάγκη κανείς ; Τα ερωτήματα αυτά τα θέτει όχι μόνο ο ποιητής , αλλά και κάθε άνθρωπος που αγαπά την τέχνη , ή ο «καταναλωτής » κατά την τρέχουσα έκφραση, που είναι και ενδεικτική για τη σχέση της τέχνης με το κοινό της τον 20 o αιώνα .
Αυτό το ερώτημα θέτουν πολλοί στον εαυτό τους , και ανάλογα με τη σχέση που έχει κανείς με την τέχνη , δίνει και τη δική του απάντηση. Ο Αλεξάντερ Μπλοκ (μεγάλος Ρώσος ποιητής εκπρόσωπος του ρωσικού συμβολισμού ) είπε ότι «ο ποιητής δημιουργεί ομορφιά από το χάος» .Ο Πούσκιν πίστευε ότι ο ποιητής έχει το χάρισμα της προφητείας . Κάθε καλλιτέχνης έχει τους δικούς του νόμους που δεν είναι υποχρεωτικοί για κανέναν άλλο .
Εν πάσει περιπτώσει γίνεται σαφές ότι σκοπός κάθε τέχνης- εκτός αν απευθύνεται στον « καταναλωτή » , σαν εμπορεύσιμο αγαθό – είναι να εξηγήσει στον ίδιο τον καλλιτέχνη και στους γύρω του γιατί ζει ο άνθρωπος , ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης του. Να εξηγήσει στους ανθρώπους για ποιο λόγο εμφανίστηκαν σ’ αυτό τον πλανήτη- ή τουλάχιστον να τους θέσει το ερώτημα .
…Μπορούμε να πούμε πως ότι ο αναμφισβήτητα λειτουργικός ρόλος της τέχνης έγκειται στη μετάδοση γνώσης , μιας γνώσης που εκφράζεται σαν σοκ , σαν κάθαρση .
…Με την τέχνη κατακτά ο άνθρωπος την πραγματικότητα μέσα από μια υποκειμενική εμπειρία .
…Η καλλιτεχνική ανακάλυψη παρουσιάζεται κάθε φορά σαν νέα και μοναδική εικόνα του κόσμου, σαν ιερογλυφικό της απόλυτης αλήθειας . Εμφανίζεται σαν αποκάλυψη , σαν στιγμιαία , παράφορη επιθυμία να γνωρίσουμε διαισθητικά και διαμιάς όλους τους νόμους του παρόντος κόσμου – την ομορφιά και την ασκήμια του ,τη συμπόνια και τη σκληρότητά του , την απεραντοσύνη και τα όριά του .Όλα τούτα ο καλλιτέχνης , αυτός ο sui generis ιχνευτής του απόλυτου, τα εκφράζει δημιουργώντας την εικόνα . Η εικόνα προσφέρει μια γνώση του άπειρου :το αιώνιο μες στο πεπερασμένο , το πνεύμα στην ύλη , το απεριόριστο με συγκεκριμένη μορφή .
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τέχνη είναι σύμβολο του σύμπαντος , εφόσον έχει σχέση με την απόλυτη πνευματική αλήθεια, που μας την κρύβουν οι θετικιστικές , πρακτικές ενέργειές μας .
…Η τέχνη απευθύνεται σε όλους με την ελπίδα ότι θα αφήσει ίχνη , θα γίνει αισθητή , θα συνταράξει και θα γίνει αποδεκτή , θα κερδίσει ανθρώπους , όχι με αδιάσειστα λογικά επιχειρήματα ,παρά με πνευματική ενέργεια με την οποία φορτίζει ο καλλιτέχνης ένα έργο. Και η μόνη προκαταρκτική μάθηση που απαιτεί η τέχνη δεν συνιστά επιστημονική εκπαίδευση, παρά ξεχωριστό πνευματικό μάθημα .
Η τέχνη γεννιέται και στεριώνει εκεί όπου υπάρχει διαχρονική και ακόρεστη δίψα για το πνευματικό , το ιδεώδες .Μια δίψα που οδηγεί τους ανθρώπους στην τέχνη. Η σύγχρονη τέχνη έχει πάρει λανθασμένη τροπή, καθώς εγκαταλείπει την αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης και επικυρώνει την αυταξία του ατόμου .Ό,τι φιλοδοξεί να είναι τέχνη αρχίζει να μοιάζει εκκεντρική ενασχόληση διαβλητών προσώπων που υποστηρίζουν ότι κάθε ατομική δραστηριότητα έχει καθ αυτήν αξία , απλώς και μόνο ως επίδειξη πεισματικής επιμονής .Στην καλλιτεχνική δημιουργία όμως η προσωπικότητα δεν επιβάλλεται, παρά υπηρετεί μιαν άλλη , ,υψηλότερη και συλλογική ιδέα. Ο καλλιτέχνης είναι πάντοτε υπηρέτης που προσπαθεί μονίμως να ξεπληρώσει το χάρισμα που του δόθηκε. Αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος δε θέλει να κάνει την παραμικρή θυσία ,ακόμα κι αν μόνο με τη θυσία επιβεβαιώνεται. Αυτά τα βασικά πράγματα σιγά-σιγά τα ξεχνούμε και χάνουμε αναπόφευκτα κάθε αίσθηση του προορισμού μας …
Όταν αναφέρομαι στην επιθυμία για το ωραίο , στο ιδεώδες ως τελικό σκοπό της τέχνης , η οποία και γεννιέται από τη δίψα γι ’ αυτό το ιδεώδες δεν εννοώ διόλου ότι η τέχνη θα ’ πρεπε να μείνει μακριά από τη «βρωμιά » του κόσμου. Το αντίθετο. Η καλλιτεχνική εικόνα είναι πάντοτε μετωνυμία , όπου το ένα υποκαθιστά το άλλο , το μικρό υποκαθιστά το μεγάλο .Ο καλλιτέχνης , όταν θέλει να μιλήσει για κάτι ζωντανό, χρησιμοποιεί κάτι πεθαμένο. Όταν θέλει να μιλήσει για το άπειρο , δείχνει το πεπερασμένο. Υποκατάσταση… Το άπειρο δεν μπορεί να γίνει ύλη. Αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε την ψευδαίσθηση του άπειρου : την εικόνα.
Ασκήμια και ομορφιά περιέχουν η μια την άλλη .Αυτό το θαυμαστό παράδοξο, με όλο τον παραλογισμό του ,διαποτίζει την ίδια τη ζωή, και δημιουργεί την τέχνη την πληρότητα όπου ένταση και αρμονία γίνονται ένα. Η εικόνα κάνει χειροπιαστή μια ενότητα όπου πολύμορφα διαφορετικά στοιχεία συγκλίνουν και εφάπτονται. Μιλούμε για την εικόνα, περιγράφουμε με λόγια την ουσία της, αλλά αυτή η περιγραφή δεν είναι ποτέ επαρκής. Δημιουργούμε μια εικόνα και την κάνουμε αισθητή. Μπορεί να γίνει αποδεκτή ή όχι, δεν μπορεί όμως να γίνει κατανοητή εγκεφαλικά. Την ιδέα του απείρου δεν την εκφράζει κανείς με λόγια ούτε την περιγράφει , αλλά μπορεί να την συλλάβει μέσω της τέχνης που κάνει χειροπιαστό το άπειρο. Στο απόλυτο φτάνει κανείς με την πίστη και τη δημιουργική πράξη.
…Επιπλέον , η μείζων λειτουργία της τέχνης είναι η επικοινωνία, εφόσον η αλληλοκατανόηση είναι μια δύναμη που ενώνει τους ανθρώπους , και το πνεύμα επικοινωνίας είναι μια από τις πιο σημαντικές πλευρές της καλλιτεχνικής δημιουργίας .
Τα έργα τέχνης, αντίθετα με τα επιστημονικά δεν έχουν πρακτικούς στόχους, με καμία υλική έννοια. Η τέχνη είναι μετα-γλώσσα με την οποία οι άνθρωποι προσπαθούν να επικοινωνήσουν , να μεταδώσουν πληροφορίες για τον εαυτό τους και να αφομοιώσουν την εμπειρία των άλλων-στοιχεία που δεν έχουν σχέση με πρακτικά οφέλη, παρά με τη συνειδητοποίηση της ιδέας της αγάπης που το νόημά της έγκειται στη θυσία, στο άκρο αντίθετο του πραγματισμού .
Μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως ένας καλλιτέχνης μπορεί ποτέ να εργαστεί μόνο και μόνο για να « εκφραστεί » . Η έκφραση του εαυτού του δεν έχει νόημα αν δεν βρίσκει ανταπόκριση .Για να δημιουργηθεί πνευματικός δεσμός με τους άλλους, η έκφραση αυτή πρέπει να αποτελεί μια οδυνηρή πορεία που δεν έχει κανένα πρακτικό όφελος-να είναι εν τέλει πράξη θυσίας . Πάντως , σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί της για να ακούσει απλώς τον αντίλαλό του !
Η ιδιαίτερη λειτουργία της τέχνης δεν είναι , όπως διατείνονται συχνά , να διαδίδει ιδέες, να μεταδίδει σκέψεις , να χρησιμεύει για παράδειγμα. Σκοπός της τέχνης είναι να ετοιμάσει τον άνθρωπο για το θάνατο ,να οργώσει και να καλλιεργήσει τη ψυχή του, κάνοντάς την να στραφεί στο καλό.
Το έργο τέχνης ζει κι αναπτύσσεται, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, μέσα από την πάλη των αντιθετικών αρχών . Η ιδέα του έργου, αυτό που το καθορίζει, κρύβεται μες στην ισορροπία των αντιθετικών αρχών του ,οπότε είναι αδύνατο να « νικήσει » κανείς ένα έργο τέχνης , δηλαδή να δώσει μια μονόπλευρη εξήγηση της σκέψης και των στόχων του . Γι αυτό και ο Γκαίτε παρατήρησε ότι « όσο λιγότερο προσιτό στη νόηση είναι ένα έργο τέχνης , τόσο πιο μεγάλο είναι »
Από το:
http://www.geocities.com/moiroulas/tarkofski.htm
Ιούλιος συγκίνησης και ψυχαγωγίας.
Μην το παραμελήσουμε και φέτος. Έχει αξία ιδιαίτερη η συγκίνηση, η λύτρωση, η κάθαρση,η ψυχή που άνυδρη έναν ολόκληρο χειμώνα, για να μη μιλήσω για πολλούς, διψάει για, ευαισθησία, ταραχή, σκέψη, μακριά από τα συνήθη,τα δόλια κι άδολα κλουβάκια της. 
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009
ταξίδι στα ..δικά μας Κύθηρα
Καλό ξεκίνημα για μακρινά ή κοντινά ταξίδια, για στόχους που θα πετύχουμε ή και όχι.
Κυριακή 28 Ιουνίου 2009
Απ΄ το κανίσκι της ανθρώπινης σοφίας
Το παθιασμένο μίσος δίνει σκοπό και νόημα σε μια άδεια ζωή!
Eric Hoffer
και
Οι πιο εκνευρισμένοι άνθρωποι που είχα συναντήσει ήταν εκείνοι που ήξεραν ότι δεν έχουν δίκαιο! Ου. Μίζνερ.
Σάββατο 27 Ιουνίου 2009
Ξένος
Κατανοώντας και εντάσσοντας στην φιλοσοφική μας θεώρηση και κοσμοθέαση από τα πρώτα ακόμη χρόνια της συναναστροφής και σύναψης σχέσεων με άλλους ανθρώπους, και κυρίως όσους επιλέγουμε για οικείους,γνώριμους, φίλιους, το νόημα του "ξένου" του Αλεξανδρινού, επιτυγχάνουμε αυτομάτως χωρίς "ειδικούς", ψυχοπροφυλακτική μέθοδο από άσκοπες -που όμως μπορεί να είναι οδυνηρές- "συνάφειες κι ομιλίες".
Ειδικώς για τρείς χάριτες που μου έδωσαν μια γλυκιά καλοκαιρινή βραδιά, υπάρχοντας.
Ειδικώς για τρείς χάριτες που μου έδωσαν μια γλυκιά καλοκαιρινή βραδιά, υπάρχοντας.
Κ.Π. Καβάφης - Μύρης
Μύρης· Aλεξάνδρεια του 340 μ.X.
Την συμφορά όταν έμαθα, που ο Μύρης πέθανε,
πήγα στο σπίτι του, μ' όλο που το αποφεύγω
να εισέρχομαι στων Χριστιανών τα σπίτια,
προ πάντων όταν έχουν θλίψεις ή γιορτές.
Στάθηκα σε διάδρομο. Δεν θέλησα
να προχωρήσω πιο εντός, γιατί αντελήφθην
που οι συγγενείς του πεθαμένου μ’ έβλεπαν
με προφανή απορίαν και με δυσαρέσκεια.
Τον είχανε σε μια μεγάλη κάμαρη
που από την άκρην όπου στάθηκα
είδα κομμάτι· όλο τάπητες πολύτιμοι,
και σκεύη εξ αργύρου και χρυσού.
Στέκομουν κ’ έκλαια σε μια άκρη του διαδρόμου.
Και σκέπτομουν που η συγκεντρώσεις μας κ’ η εκδρομές
χωρίς τον Μύρη δεν θ' αξίζουν πια·
και σκέπτομουν που πια δεν θα τον δωστα ωραία κι άσεμνα ξενύχτια μας
να χαίρεται, και να γελά, και ν’ απαγγέλλει στίχους
με την τελεία του αίσθησι του ελληνικού ρυθμού·
και σκέπτομουν που έχασα για πάντα
την εμορφιά του, που έχασα για πάντα
τον νέον που λάτρευα παράφορα.
Κάτι γρηές, κοντά μου, χαμηλά μιλούσαν για
την τελευταία μέρα που έζησε—
στα χείλη του διαρκώς τ’ όνομα του Χριστού,
στα χέρια του βαστούσ’ έναν σταυρό.—
Μπήκαν κατόπι μες στην κάμαρη
τέσσαρες Χριστιανοί ιερείς, κ’ έλεγαν προσευχές
ενθέρμως και δεήσεις στον Ιησούν,
ή στην Μαρίαν (δεν ξέρω την θρησκεία τους καλά).
Γνωρίζαμε, βεβαίως, που ο Μύρης ήταν Χριστιανός.
Aπό την πρώτην ώρα το γνωρίζαμε, όταν
πρόπερσι στην παρέα μας είχε μπει.
Μα ζούσεν απολύτως σαν κ’ εμάς.
Aπ’ όλους μας πιο έκδοτος στες ηδονές·
σκορπώντας αφειδώς το χρήμα του στες διασκεδάσεις.
Για την υπόληψι του κόσμου ξένοιαστος,
ρίχνονταν πρόθυμα σε νύχτιες ρήξεις στες οδούς
όταν ετύχαινε η παρέα μας
να συναντήσει αντίθετη παρέα
.Ποτέ για την θρησκεία του δεν μιλούσε.
Μάλιστα μια φορά τον είπαμε
πως θα τον πάρουμε μαζύ μας στο Σεράπιον.
Όμως σαν να δυσαρεστήθηκε
μ’ αυτόν μας τον αστεϊσμό: θυμούμαι τώρα.
A κι άλλες δυο φορές τώρα στον νου μου έρχονται.
Όταν στον Ποσειδώνα κάμναμε σπονδές,
τραβήχθηκε απ’ τον κύκλο μας, κ’ έστρεψε αλλού το
βλέμμα.
Όταν ενθουσιασμένος ένας μας
είπεν, Η συντροφιά μας νάναι υπό
την εύνοιαν και την προστασίαν του μεγάλου,
του πανωραίου Aπόλλωνος — ψιθύρισεν ο Μύρης
(οι άλλοι δεν άκουσαν) «τη εξαιρέσει εμού».
Οι Χριστιανοί ιερείς μεγαλοφώνως
για την ψυχή του νέου δέονταν.—
Παρατηρούσα με πόση επιμέλεια,
και με τι προσοχήν εντατική
στους τύπους της θρησκείας τους, ετοιμάζονταν
όλα για την χριστιανική κηδεία.
Κ’ εξαίφνης με κυρίευσε μια αλλόκοτη
εντύπωσις.
Aόριστα, αισθάνομουν
σαν νάφευγεν από κοντά μου ο Μύρης·
αισθάνομουν που ενώθη, Χριστιανός,
με τους δικούς του, και που γένομουν
ξ έ ν ο ς εγώ, ξ έ ν ο ς π ο λ ύ· ένοιωθα κιόλα
μια αμφιβολία να με σιμώνει: μήπως κι είχα γελασθεί
από το πάθος μου, και π ά ν τ α τού ήμουν ξένος.—
Πετάχθηκα έξω απ’ το φρικτό τους σπίτι
,έφυγα γρήγορα πριν αρπαχθεί, πριν αλλοιωθεί
απ’ την χριστιανοσύνη τους η θύμηση του Μύρη.
Την συμφορά όταν έμαθα, που ο Μύρης πέθανε,
πήγα στο σπίτι του, μ' όλο που το αποφεύγω
να εισέρχομαι στων Χριστιανών τα σπίτια,
προ πάντων όταν έχουν θλίψεις ή γιορτές.
Στάθηκα σε διάδρομο. Δεν θέλησα
να προχωρήσω πιο εντός, γιατί αντελήφθην
που οι συγγενείς του πεθαμένου μ’ έβλεπαν
με προφανή απορίαν και με δυσαρέσκεια.
Τον είχανε σε μια μεγάλη κάμαρη
που από την άκρην όπου στάθηκα
είδα κομμάτι· όλο τάπητες πολύτιμοι,
και σκεύη εξ αργύρου και χρυσού.
Στέκομουν κ’ έκλαια σε μια άκρη του διαδρόμου.
Και σκέπτομουν που η συγκεντρώσεις μας κ’ η εκδρομές
χωρίς τον Μύρη δεν θ' αξίζουν πια·
και σκέπτομουν που πια δεν θα τον δωστα ωραία κι άσεμνα ξενύχτια μας
να χαίρεται, και να γελά, και ν’ απαγγέλλει στίχους
με την τελεία του αίσθησι του ελληνικού ρυθμού·
και σκέπτομουν που έχασα για πάντα
την εμορφιά του, που έχασα για πάντα
τον νέον που λάτρευα παράφορα.
Κάτι γρηές, κοντά μου, χαμηλά μιλούσαν για
την τελευταία μέρα που έζησε—
στα χείλη του διαρκώς τ’ όνομα του Χριστού,
στα χέρια του βαστούσ’ έναν σταυρό.—
Μπήκαν κατόπι μες στην κάμαρη
τέσσαρες Χριστιανοί ιερείς, κ’ έλεγαν προσευχές
ενθέρμως και δεήσεις στον Ιησούν,
ή στην Μαρίαν (δεν ξέρω την θρησκεία τους καλά).
Γνωρίζαμε, βεβαίως, που ο Μύρης ήταν Χριστιανός.
Aπό την πρώτην ώρα το γνωρίζαμε, όταν
πρόπερσι στην παρέα μας είχε μπει.
Μα ζούσεν απολύτως σαν κ’ εμάς.
Aπ’ όλους μας πιο έκδοτος στες ηδονές·
σκορπώντας αφειδώς το χρήμα του στες διασκεδάσεις.
Για την υπόληψι του κόσμου ξένοιαστος,
ρίχνονταν πρόθυμα σε νύχτιες ρήξεις στες οδούς
όταν ετύχαινε η παρέα μας
να συναντήσει αντίθετη παρέα
.Ποτέ για την θρησκεία του δεν μιλούσε.
Μάλιστα μια φορά τον είπαμε
πως θα τον πάρουμε μαζύ μας στο Σεράπιον.
Όμως σαν να δυσαρεστήθηκε
μ’ αυτόν μας τον αστεϊσμό: θυμούμαι τώρα.
A κι άλλες δυο φορές τώρα στον νου μου έρχονται.
Όταν στον Ποσειδώνα κάμναμε σπονδές,
τραβήχθηκε απ’ τον κύκλο μας, κ’ έστρεψε αλλού το
βλέμμα.
Όταν ενθουσιασμένος ένας μας
είπεν, Η συντροφιά μας νάναι υπό
την εύνοιαν και την προστασίαν του μεγάλου,
του πανωραίου Aπόλλωνος — ψιθύρισεν ο Μύρης
(οι άλλοι δεν άκουσαν) «τη εξαιρέσει εμού».
Οι Χριστιανοί ιερείς μεγαλοφώνως
για την ψυχή του νέου δέονταν.—
Παρατηρούσα με πόση επιμέλεια,
και με τι προσοχήν εντατική
στους τύπους της θρησκείας τους, ετοιμάζονταν
όλα για την χριστιανική κηδεία.
Κ’ εξαίφνης με κυρίευσε μια αλλόκοτη
εντύπωσις.
Aόριστα, αισθάνομουν
σαν νάφευγεν από κοντά μου ο Μύρης·
αισθάνομουν που ενώθη, Χριστιανός,
με τους δικούς του, και που γένομουν
ξ έ ν ο ς εγώ, ξ έ ν ο ς π ο λ ύ· ένοιωθα κιόλα
μια αμφιβολία να με σιμώνει: μήπως κι είχα γελασθεί
από το πάθος μου, και π ά ν τ α τού ήμουν ξένος.—
Πετάχθηκα έξω απ’ το φρικτό τους σπίτι
,έφυγα γρήγορα πριν αρπαχθεί, πριν αλλοιωθεί
απ’ την χριστιανοσύνη τους η θύμηση του Μύρη.
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009
Έχω κάτι ...να πω
Δημοσίευσα κάποια κομμάτια απο φιλμ που πολύ αγάπησα για τα συγκλονιστικά, διαχρονικά τους μηνύματα, για τις ερμηνείες των ηθοποιών τους, για τη μουσική τους.
'Υστερα δυο μοναδικά κατ εμε θεατρικά: τις Τρωάδες του Ευριπίδη, που έτυχε κάποτε να απολαύσω το σπαραχτικό μοιρολόι των γυναικών αυτών ενάντια στον πόλεμο, μια μαγική βραδιά στους Δελφούς-όπως την έκανε μαγική -ο σκηνοθέτης Ταντάσι Σουζούκι.
Κι ύστερα το λεωφορείον ο ποθος , όπου η ηρωίδα κραυγάζει κάποια στιγμή; ...Μη,μη μένεις πίσω μ αυτά τα κτήνη!
Προσπάθησα και να αντιστοιχίσω με μουσικές. Πήρα λίγο Χατζηδάκι για τους ονειροπόλους και λίγο Βάρναλη για τους ηττημένους ρεαλιστές.
'Υστερα δυο μοναδικά κατ εμε θεατρικά: τις Τρωάδες του Ευριπίδη, που έτυχε κάποτε να απολαύσω το σπαραχτικό μοιρολόι των γυναικών αυτών ενάντια στον πόλεμο, μια μαγική βραδιά στους Δελφούς-όπως την έκανε μαγική -ο σκηνοθέτης Ταντάσι Σουζούκι.
Κι ύστερα το λεωφορείον ο ποθος , όπου η ηρωίδα κραυγάζει κάποια στιγμή; ...Μη,μη μένεις πίσω μ αυτά τα κτήνη!
Προσπάθησα και να αντιστοιχίσω με μουσικές. Πήρα λίγο Χατζηδάκι για τους ονειροπόλους και λίγο Βάρναλη για τους ηττημένους ρεαλιστές.
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009
Το ευ
Όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί ηθοποιοί, εκτός από μερικούς ηθοποιούς που είναι κακοί, είπε ο Όσκαρ Ουάιλντ.
Κι ενώ το άδικο δε δέχεται ποτέ να νικηθεί, το δίκιο δέχεται. Ρ.Ταγκόρ
πλατεία
Και να πεις ...δεν είχαμε ποτάμια, δεν είχαμε πηγάδια δεν είχαμε πηγές;
Να πείς πώς ήμασταν θαλασσινοί του νότιου Αιγαίου, συνηθισμένοι στο άνυδρο και στο ξερό;
Να πεις πως δεν μας συγκινεί τους πλείστους εξ ημών το στίλβον πράσινο, το φως στα φυλλώματα, η δροσιά κι η χάρη πόχει το δεντρί;
Ωστόσο, γυμνή τη βλέπω τη νέα μας πλατεία. γυμνή από ελπίδα, προοπτική κι αισθητική.
αυτά που υπογραμμίζει το πράσινο, το δέντρο, ο κύκλος της ζωής.
Η επιστήμη είναι ανθρωποκεντρική;
Να πείς πώς ήμασταν θαλασσινοί του νότιου Αιγαίου, συνηθισμένοι στο άνυδρο και στο ξερό;
Να πεις πως δεν μας συγκινεί τους πλείστους εξ ημών το στίλβον πράσινο, το φως στα φυλλώματα, η δροσιά κι η χάρη πόχει το δεντρί;
Ωστόσο, γυμνή τη βλέπω τη νέα μας πλατεία. γυμνή από ελπίδα, προοπτική κι αισθητική.
αυτά που υπογραμμίζει το πράσινο, το δέντρο, ο κύκλος της ζωής.
Η επιστήμη είναι ανθρωποκεντρική;
Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009
Σαγήνη
Η σημερινή μέρα κάποτε, υπήρξε μια σημαντική μέρα για μένα.
Έγινε αρχή ενός ωραίου δρόμου, ενός ταξιδιού χωρίς στόχο, με μόνο στόχο το ταξίδι και τα λάφυρά του.
Ήταν απίστευτο το φως και η διαφάνεια, ήταν μοναδική και η γαλήνη και η τρικυμία που δοκίμασα.
Ήταν ένα πείραμα, ένα στοίχημα. Τόχασα ή το κέρδισα δεν ξέρω.
Μαγεύτηκα γιατί ήθελα να μαγευτώ. Γοητεύτηκα, γιατί ήθελα να αποπειρώμαι σαγήνη. Φώτισα νυχτερινές ομιλίες, όχι για να μην ακουστούν, αλλά για να μην βεβηλωθούν απ το κύμα των αγρίων. ΄
Σ αυτήν τη μέρα, σ αυτό το ταξίδι, σ αυτές τις ωρες των θραυσμάτων- θαυμάτων χρωστάω πολλά.
Έγινε αρχή ενός ωραίου δρόμου, ενός ταξιδιού χωρίς στόχο, με μόνο στόχο το ταξίδι και τα λάφυρά του.
Ήταν απίστευτο το φως και η διαφάνεια, ήταν μοναδική και η γαλήνη και η τρικυμία που δοκίμασα.
Ήταν ένα πείραμα, ένα στοίχημα. Τόχασα ή το κέρδισα δεν ξέρω.
Μαγεύτηκα γιατί ήθελα να μαγευτώ. Γοητεύτηκα, γιατί ήθελα να αποπειρώμαι σαγήνη. Φώτισα νυχτερινές ομιλίες, όχι για να μην ακουστούν, αλλά για να μην βεβηλωθούν απ το κύμα των αγρίων. ΄
Σ αυτήν τη μέρα, σ αυτό το ταξίδι, σ αυτές τις ωρες των θραυσμάτων- θαυμάτων χρωστάω πολλά.
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
Άκυρο
- Και δεν σας πείραζε που ήταν αμόρφωτη;
-όχι, είχε ψυχικό κάλλος..
-κι ούτε που δεν ήταν ωραία;
- η ομορφιά είναι ψυχική λάμψη
- κι ούτε που ζούσε τόσο άθλια και υποβαθμισμένα, και στερημένα;
-επιθυμούσε κάτι άλλο, έλεγε.
- και γιατί δεν το ζούσε σε καμιά μορφή;
είχατε δει πώς φερόταν στους άλλους, για να έχετε έναν ασφαλή μετρονόμο του χαρακτήρα της;
- όχι, δεν μου χρειαζόταν. την πίστευα.
- είχατε λόγους γι αυτό;
-δεν είχα λόγους για το αντίθετο.
- ούτε οι τυχαίες αττικής και περιχώρων ...επαφές της σας προβλημάτισαν, ως στάση ζωής, ως επιλογή;
-αγνοούσα τα περισσότερα. αλλά και πάλι δεν θα την ακύρωνα ποτέ, όταν της ψιθύρισα τα μυστικά μου. Θάναι σαν να διαγράφω τη ζωή και τις αξίες μου κι αυτό δεν θα το κάνω.
-αυτή όμως σας ακύρωσε, σας έστειλε στην ανυπαρξία.
-ναι. εκεί που ήμουν πάντα γι αυτήν, αφού ήμουν ο μοχλός της να ανοίξει ένα σκουριασμένο παράθυρο.
- το άνοιξε, ξέρετε;
- να το κάνει τι, μέσα ή έξω απ αυτό βλέπει τα ίδια....
Ομορφιά και Θλίψη.
Διάβασα αυτές τις μέρες το βιβλίο που μου απέστειλε το βιβλιοπωλείο "Αρτιο", με τίτλο -ομορφιά και θλίψη- του νομπελίστα Ιάπωνα συγγραφέα Γιασουνάρι Καουμπάτα.
Μια ιστορία αγάπης; όχι μόνο. Αλλά μια ιστορία που πάνω στον καμβά του έρωτα των αρχικών πρωταγωνιστών, ξετυλίγει το δαιδαλώδες της ανθρώπινης ψυχής.
'Ενας 30χρονος έγγαμος συγγραφέας συνάπτει ερωτικό δεσμό με μια νεαρή κοπέλλα, η οποία σηκώνει όλο το άχθος, το άγος και την καταστροφή της φρίκης που είναι η συνέπεια ενός τέτοιου δεσμού. Ο συγγραφέας...την αγαπάει! αλλά προ των ευθυνών και έναντι των επιλογών, ακολουθεί το ορθό.
Στην διαδρομή των ζωών τους κάποιος άλλος άνθρωπος αγαπά την κοπέλλα, που πια είναι ζωγράφος και ώριμη, εγκλωβισμένη όμως σε έναν έρωτα που στην ουσία ήταν το δικό της μόνο αριστούργημα.
Το τρίτο και καταλυτικό άτομο στην ιστορία, αποκαθιστά τις εξωτερικές ισορροπίες, ερήμην των πρωταγωνιστών. με πάθος και θάνατο. με καταστροφή και πόνο. χωρίς κανένα έλεος...
Μια ιστορία αγάπης; όχι μόνο. Αλλά μια ιστορία που πάνω στον καμβά του έρωτα των αρχικών πρωταγωνιστών, ξετυλίγει το δαιδαλώδες της ανθρώπινης ψυχής.
'Ενας 30χρονος έγγαμος συγγραφέας συνάπτει ερωτικό δεσμό με μια νεαρή κοπέλλα, η οποία σηκώνει όλο το άχθος, το άγος και την καταστροφή της φρίκης που είναι η συνέπεια ενός τέτοιου δεσμού. Ο συγγραφέας...την αγαπάει! αλλά προ των ευθυνών και έναντι των επιλογών, ακολουθεί το ορθό.
Στην διαδρομή των ζωών τους κάποιος άλλος άνθρωπος αγαπά την κοπέλλα, που πια είναι ζωγράφος και ώριμη, εγκλωβισμένη όμως σε έναν έρωτα που στην ουσία ήταν το δικό της μόνο αριστούργημα.
Το τρίτο και καταλυτικό άτομο στην ιστορία, αποκαθιστά τις εξωτερικές ισορροπίες, ερήμην των πρωταγωνιστών. με πάθος και θάνατο. με καταστροφή και πόνο. χωρίς κανένα έλεος...
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
ο Ζητιάνος και η ωραία
Στη Διαγώνιο, λίγο πιο πριν απ το φωτογραφείο του Μισέλ, πολλές φορές όταν περνούσα έβλεπα ένα γέρο λερό και λιγδιασμένο, που κάθονταν κατάχαμα στο πεζοδρόμιο και ζήταγε απ τους περαστικούς βοήθεια. Οι νεαροί της Τσιμισκή, που έκαναν τη βόλτα τους ώς το σημείο εκείνο, φαίνεται ότι ένιωθαν ενοχλημένοι απ την παρουσία του- αν δεν του έρριχναν καμιά δεκάρα, βλαστήμαγε μεσ΄απ΄τα δόντια του- κι έτσι τερμάτιζαν τη βόλτα τους στου Γκιγκιλίνη.
'Ενα απομεσήμερο, καθώς περνούσα από κει, είδα μια ωραία κοπέλα, γύρω στα είκοσι πέντε, γνωστή καλλονή της Τσιμισκή, που στάθηκε μπροστά στο γέρο, του χαμογέλασε ανοιχτόκαρδα- με κάποια συγκατάβαση, είν΄αλήθεια- κι ύστερα έσκυψε κοντά του, λύγισε τα γόνατα και, προσπαθώντας να μη λερωθεί, του πρότεινε απαλά το μάγουλό της. Ο γέρος, σα να ήξερε κι από άλλοτε, ζωήρεψε απότομα κι άρχισε να τη φιλάει με βουλιμία, προσέχοντας κι αυτός μην την λερώσει. Τα μάτια του έλαμπαν από΄τη σπάνια ευτυχία. Μετά από κάμποσα φιλήματα η ωραία ανασηκώθηκε παραμερίζοντας το γέρο και, όπως σκούπιζε τα μάγουλά της με το μαντηλάκι της, του είπε με γλυκιά φωνή: "Εντάξει; Φτάνει τώρα. Άλλη φορά." Ο γέρος κάτι της ψιθύριζε σαν να παραληρούσε, ενώ τα μάτια του είχαν γουρλώσει και τα χείλη του έτρεχαν. Η ωραία εξαφανίστηκε, και κάποιος είπε στους περίεργους που είχαν μαζευτεί, πως κι άλλοτε του έτυχε να δει το ίδιο περιστατικό με την κοπέλα και το γέρο.
"Αυτό θα πει ζητιάνος της αγάπης", σκέφτηκα μέσα μου και μελαγχόλησα: Χρόνια πολλά ζητιάνευα κι εγώ ένα φιλί, κι όμως κανείς δε βρέθηκε να μ ελεήσει.
'Ενα απομεσήμερο, καθώς περνούσα από κει, είδα μια ωραία κοπέλα, γύρω στα είκοσι πέντε, γνωστή καλλονή της Τσιμισκή, που στάθηκε μπροστά στο γέρο, του χαμογέλασε ανοιχτόκαρδα- με κάποια συγκατάβαση, είν΄αλήθεια- κι ύστερα έσκυψε κοντά του, λύγισε τα γόνατα και, προσπαθώντας να μη λερωθεί, του πρότεινε απαλά το μάγουλό της. Ο γέρος, σα να ήξερε κι από άλλοτε, ζωήρεψε απότομα κι άρχισε να τη φιλάει με βουλιμία, προσέχοντας κι αυτός μην την λερώσει. Τα μάτια του έλαμπαν από΄τη σπάνια ευτυχία. Μετά από κάμποσα φιλήματα η ωραία ανασηκώθηκε παραμερίζοντας το γέρο και, όπως σκούπιζε τα μάγουλά της με το μαντηλάκι της, του είπε με γλυκιά φωνή: "Εντάξει; Φτάνει τώρα. Άλλη φορά." Ο γέρος κάτι της ψιθύριζε σαν να παραληρούσε, ενώ τα μάτια του είχαν γουρλώσει και τα χείλη του έτρεχαν. Η ωραία εξαφανίστηκε, και κάποιος είπε στους περίεργους που είχαν μαζευτεί, πως κι άλλοτε του έτυχε να δει το ίδιο περιστατικό με την κοπέλα και το γέρο.
"Αυτό θα πει ζητιάνος της αγάπης", σκέφτηκα μέσα μου και μελαγχόλησα: Χρόνια πολλά ζητιάνευα κι εγώ ένα φιλί, κι όμως κανείς δε βρέθηκε να μ ελεήσει.
Μουσείο Ακρόπολης
Ωραία! Απέκτησε και η Ευρώπη κατά κύριο λόγο, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος Μουσείο εκθεμάτων της αυγής του ισχυρού πολιτισμού τον οποίο προήγαγε και προάγει! Καλό είναι που τους το φτιάξαμε. Αφού πια δεν παράγουμε, ας μεσολαβούμε γι αυτούς που είναι άξιοι να παράγουν.
Κυριακή 21 Ιουνίου 2009
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009
ο κύκλος
"...Το διαμάντι δεν είναι παρά το προιόν της μακρόχρονης και πεισματικής προσπάθειας ορισμένων ανθρώπων ν απαλείψουν το μαύρο μέρος της μοίρας τους. Εξού και είναι τόσο σπάνιο.
.....
Όσο πιο κακός καμαρώνεις οτι γίνεσαι τόσα περισσότερα κιλά χάνεις από το βάρος της δοσμένης ευφυίας σου. Κουτή μέλισσα που με το κεντρί σου χάνεσαι.
...επειδή απ τα είκοσι στα τριάντα σου ο δρόμος είναι πολύ πιο μακρύς απ ότι απ τα τριάντα σου στα ενενήντα σου."
Ξέρω πως "σαν κλωνάρι λέξης αδημονείς για Μάιο". Ξέρω, πως δε σε φτάνει τίποτα για να χωρέσεις. Ξέρω την έκρηξη που σε δονεί και τρικυμία ξεσηκώνει ο,τι αγγίζεις, γιατί το θες.
Ξέρε, μάθε να συλλαμβάνεις με το νου ό,τι θα νιώσει η καρδιά σου,κι αποχύμωσέ τα όλα μ ευλάβεια, όση και μόνο αν τους αξίζει.
Πρέπει να γίνεις άξια να προσφέρεις το θαύμα που σου χαρίστηκε.
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009
Ποιός πολεςμάει; το ΘΑ παλεύει με το ΘΕΛΩ...
" Έριν, Έριν ξεχασιάρα, πορνεύτηκες ξεδιάντροπη μπρος στα μάτια μου και με κατάντησες εμένα και τα λόγια μου μπαίγνιο μεσ στα παζάρια. μ έκανες εμένα, τον κύριό σου, δούλο των δούλων και ρεντίκολο στο γιουσουρουμ..όταν μπροστά στα μάτια μου..ξεφτίλα των σκυλιών...Ώ γύρνα, γύρνα πίσω Έριν, Μίλυ, μη, μη με λησμόνει μη, γυναίκα της Μίλητος. Μπρος στα μάτια μου γιατί, π΄ανάθεμα. πήγες μ εκείνον τον έμπορα της Αλόης; και μες στην άγρια νύχτα μ απαρνήθηκες μπρος σε Ινδούς και Ρωμαίους. Κι οι ξεσκισμένες θυγατέρες σου μοιράστηκαν μαζί τους τα βρωμερά ηδονικά τους στρώματα. Γιατί με πότισες φαρμακωμένο γάλα; Έσβησες το φεγγάρι και τον ήλιο απ τα μάτια μου αφήνοντάς με ολομόναχο μες στους πικρούς δρόμους της πιο φαρμακωμένης νύχτας. Κι ούτε καν με φίλησες...Λησμονιάρα, ξεχασιάρα Έριν.."
Οδυσσέας, Τζαίημς Τζόυς
...Κάποια μισόλογα όμως, κάποια κρυφά διαβάσματα, κάποιους γάλλους φυσικούς που διαβάζει στο πρωτότυπο, ερεθίζουν ερωτικά τον έφηβο και διεγείρουν τη φαντασία του. Κάποιοι παινεσιάρηδες μιλάνε πολύ, σαν να ξέρουν τις γυναίκες. Ένα βράδυ, ο Τζίμ, στις όχθες του ποταμού Λίφυ, γνωρίζει τον έρωτα με μια πόρνη.
Ήτανε τόση η ντροπή του, που σ όλη τη διάρκεια της ζωής του, αντιμετωπίζει την ερωτική επαφή με βαθιά ενοχή. Είναι ίσως για να ξεπεράσει αυτή την ντροπή που θα γεμίσει τα βιβλία του με τις πιο τολμηρές ερωτικές σκηνές και θα περιγράψει και όλες τις ερωτικές ανορθοδοξίες για να γίνει ο συγγραφέας με τα απαγορευμένα βιβλία; Ίσως...
Μαντώ Αραβαντινού, για τον Τζόυς
Οδυσσέας, Τζαίημς Τζόυς
...Κάποια μισόλογα όμως, κάποια κρυφά διαβάσματα, κάποιους γάλλους φυσικούς που διαβάζει στο πρωτότυπο, ερεθίζουν ερωτικά τον έφηβο και διεγείρουν τη φαντασία του. Κάποιοι παινεσιάρηδες μιλάνε πολύ, σαν να ξέρουν τις γυναίκες. Ένα βράδυ, ο Τζίμ, στις όχθες του ποταμού Λίφυ, γνωρίζει τον έρωτα με μια πόρνη.
Ήτανε τόση η ντροπή του, που σ όλη τη διάρκεια της ζωής του, αντιμετωπίζει την ερωτική επαφή με βαθιά ενοχή. Είναι ίσως για να ξεπεράσει αυτή την ντροπή που θα γεμίσει τα βιβλία του με τις πιο τολμηρές ερωτικές σκηνές και θα περιγράψει και όλες τις ερωτικές ανορθοδοξίες για να γίνει ο συγγραφέας με τα απαγορευμένα βιβλία; Ίσως...
Μαντώ Αραβαντινού, για τον Τζόυς
Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009
Τρίτη 16 Ιουνίου 2009
Ένας άνθρωπος που δεν επιδιώκει το ψυχικό μεγαλείο είναι μια αξιοθρήνητη ύπαρξη. Κάτι σαν τυφλοπόντικας ή αλεπού. Α. Ταρκόφσκι
- Και πώς αποκαλείτε ενδιαφέρον και φροντίδα κι έγνια κι αγάπη ακόμη, όλες αυτές τις οργανωμένες ή κι ασυνάρτητες τεχνικές σας της απαίτησης να αποξενώνομαι από όσα επιλέγω να με συγκινούν και να με γοητεύουν;
Και πώς τολμάτε να μου θέτετε ψευδή διλήμματα μόνο για να ικανοποιείτε την ματαιοδοξία και την ανασφάλειά σας, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της υστερικής σας εξάρτησης απέναντί μου;
Πώς μετατρέπετε την ανεπάρκειά σας, αντί για έλλειμα σε δύναμη επιβολής και κυριαρχίας;
Πώς τολμάτε να με θέτετε προ των ευθυνών μου, καθιστώντας με μονίμως κατηγορούμενο που δεν θα του δοθεί ποτέ χάρι, ούτε για όσα διέπραξε, αλλά και κυρίως για όσα δεν διέπραξε;
Πώς χειρίζεστε και διαχειρίζεστε με άκαμπτη μαεστρία και έρπουσα εισβολή, αν χρειαστεί, πράγματα για την τιμή σας, την δική μου, ενώ τιμή δεν έχει η αγάπη;
Μη φοβάστε όμως. όχι δεν παραπονιέμαι.
Είναι μια ευθύνη να είσαι ελεύθερος
Θα σας είμαι μονίμως ευπειθής, πειθήνιος, δέσμιος των νευρωτικών, ισοπεδωτικών κι ευνουχιστικών εκδηλώσεων της, πώς το λέτε;;;...., αγάπης σας!
Θα με συγχωρήσετε όμως, αν μάθετε ότι λείπω χρόνια τώρα και δεν σας έστειλα ούτε ένα γράμμα;
Και πώς τολμάτε να μου θέτετε ψευδή διλήμματα μόνο για να ικανοποιείτε την ματαιοδοξία και την ανασφάλειά σας, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της υστερικής σας εξάρτησης απέναντί μου;
Πώς μετατρέπετε την ανεπάρκειά σας, αντί για έλλειμα σε δύναμη επιβολής και κυριαρχίας;
Πώς τολμάτε να με θέτετε προ των ευθυνών μου, καθιστώντας με μονίμως κατηγορούμενο που δεν θα του δοθεί ποτέ χάρι, ούτε για όσα διέπραξε, αλλά και κυρίως για όσα δεν διέπραξε;
Πώς χειρίζεστε και διαχειρίζεστε με άκαμπτη μαεστρία και έρπουσα εισβολή, αν χρειαστεί, πράγματα για την τιμή σας, την δική μου, ενώ τιμή δεν έχει η αγάπη;
Μη φοβάστε όμως. όχι δεν παραπονιέμαι.
Είναι μια ευθύνη να είσαι ελεύθερος
Θα σας είμαι μονίμως ευπειθής, πειθήνιος, δέσμιος των νευρωτικών, ισοπεδωτικών κι ευνουχιστικών εκδηλώσεων της, πώς το λέτε;;;...., αγάπης σας!
Θα με συγχωρήσετε όμως, αν μάθετε ότι λείπω χρόνια τώρα και δεν σας έστειλα ούτε ένα γράμμα;
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Μόνιμη απούσα παρουσία: 15 χρόνια χωρίς Μάνο.
Μας έμαθε τη θυσία του ακριβού και τη δυσκολία του ωραίου. Μας εισήγαγε παιδιά ακόμα-έφηβους σε βαθιές διαδρομές χαρμολύπης. Μας έμαθε τη γλώσσα της σιωπής και του ψιθύρου.
μας έμαθε κυριεύοντας και καταστρέφοντας με τις δονήσεις του όλα τα προκατασκευασμένα συναισθήματα και τις προδιαγεγραμμένες αισθήσεις, ν αναζητούμε το εξαίσιο, το ανεξαργύρωτο, ακόμα κι αν ήταν οδυνηρό. Γιατί μας έμαθε ότι δεν ακούω μουσική αλλά συμμετέχω σε τελετουργία, ότι μαγεύομαι, ότι παραδίδομαι, ακόμα κι αν είναι να χάσω των ύπνο μου.
Και μας πήγε και στην αγαπημένη μου οδό Αθηνάς, και στις μικρές Κυκλάδες και στη Ρωμαική αγορά,και πού δεν μας ταξίδεψε ο μοναδικός αυτός Ανθρωπος!
Μας κάλεσε να γοητευτούμε, να συγκινηθούμε, να κουραστούμε, να εκχωρήσουμε για να ..μυρίσουμε τη βαθιά αρχέγονη οσμή της ζωής..
τόσο λίγο για τόσο πολύ.
μας έμαθε κυριεύοντας και καταστρέφοντας με τις δονήσεις του όλα τα προκατασκευασμένα συναισθήματα και τις προδιαγεγραμμένες αισθήσεις, ν αναζητούμε το εξαίσιο, το ανεξαργύρωτο, ακόμα κι αν ήταν οδυνηρό. Γιατί μας έμαθε ότι δεν ακούω μουσική αλλά συμμετέχω σε τελετουργία, ότι μαγεύομαι, ότι παραδίδομαι, ακόμα κι αν είναι να χάσω των ύπνο μου.
Και μας πήγε και στην αγαπημένη μου οδό Αθηνάς, και στις μικρές Κυκλάδες και στη Ρωμαική αγορά,και πού δεν μας ταξίδεψε ο μοναδικός αυτός Ανθρωπος!
Μας κάλεσε να γοητευτούμε, να συγκινηθούμε, να κουραστούμε, να εκχωρήσουμε για να ..μυρίσουμε τη βαθιά αρχέγονη οσμή της ζωής..
τόσο λίγο για τόσο πολύ.
Κυριακή 14 Ιουνίου 2009
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
Αναλυτικά
Από το: ως3 Μηνιαίο Περιοδικό Πολιτισμού
ΦΕΣΤΙΒΑΛ 2009
ΔΕΛΦΟΙ
ΧIV ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
ΧIV ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΞΕΝΟΣ - ΜΕΤΟΙΚΟΣ Δελφοί, 3 -11 Ιουλίου 2009
ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟ 3η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Υπουργείο Πολιτισμού Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών
Παρασκευή, 3 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 19:00 Επίσημη Έναρξη XIV Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος
Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21:30 Εισαγωγή: Franz Liszt ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ-Συμφωνικό ποίημα Igor Stravinsky OEDIPUS REX Όπερα-Ορατόριο Παραγωγή : Εθνική Λυρική Σκηνή Διεύθυνση Ορχήστρας: Ηλίας Βουδούρης Πρώτη παρουσίαση
Σάββατο, 4 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 09:30-14:00 Έναρξη-Εργασίες Διεθνούς Συμποσίου ΞΕΝΟΣ-ΜΕΤΟΙΚΟΣ
ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ 19.00-19.30 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Α.Π.Θ.ΔΥΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΞΕΝΟΙ: ΟΔΥΣΣΕΥΣ-ΟΙΔΙΠΟΥΣ
19.30-20.00 ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΚΑΚΡΙΔΗΣ Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ΦΙΛΟ-ΞΕΝΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΟ-ΦΟΒΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21:30 Διονυσίου Σολωμού Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Παραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Χρίστος Καλαβρούζος Κυριακή, 5 ΙουλίουΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 09:30-14:00 Εργασίες Διεθνούς Συμποσίου
17.30-20.30 Εργασίες Διεθνούς Συμποσίου
Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21:30 ΑΡΙΑΔΝΗ Δραματική σύνθεση έργων των Οβίδιου, Κάτουλλου, Marina Tsvetaeva, F. Nietzsche, H. von Hofmannstahl και C. Monteverdi Παραγωγή: ATALAYA TNT & Centro Andaluz de Teatro Σκηνοθεσία: Ricardo Iniesta Με την υποστήριξη της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Ισπανικού Υπουργείου Πολιτισμού και του Ινστιτούτου Cervantes
Δευτέρα, 6 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ -Αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ 09:30-14:00 Ημερίδα ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ : ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 17.30-18.00 Συζήτηση με τον RICARDO INIESTA σκηνοθέτη της ΑΡΙΑΔΝΗΣ, Θέατρο ATALAYA
18.00-20.00 ΛΥΔΙΑ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ, Ηθοποιός-Σκηνοθέτης, Διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος-"ΔΕΣΜΟΙ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΜΗΔΕΙΑ: Σύγκρουση των αντιθέτων
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-ΑΙΘΡΙΟ 20.30
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΔρώμενο με εικαστική παρέμβαση Ιδέα-Σχεδιασμός-Επιμέλεια : Μαρία Μαραγκού, κριτικός τέχνης Γλυπτά: Ανδρέας Σάββας-Γιούλα Χατζηγεωργίου
ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ-2η Σκηνή 3 Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ Πρώτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 22.30 Publius Papinius Statius ΘΗΒΑΪΣ-Ραψωδία ΧΙΙ Μετάφραση-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Μαγδαλένα Ζήρα
Τρίτη, 7 Ιουλίου 3 Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ Συνεδριακό Κέντρο-Αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ 10:00-14:00 Κύκλος Ομιλιών Η πρόσληψη του Αρχαίου Δράματος στο Σύγχρονο θέατρο και στις Παραστατικές Τέχνες: ΞΕΝΟΣ-ΜΕΤΟΙΚΟΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ & ΥΠΑΙΘΡΙΟΙ ΧΩΡΟΙ Δεύτερη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών Η ΠΡΟΒΑ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΗΣ Εικαστική εγκατάσταση & video performance Ιδέα-Σχεδιασμός: Αντώνης Βολανάκης
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ -ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ Τρίτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 20.00 Λίνου Ιωαννίδη ΤΟ ΝΕΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ Σκηνοθεσία: Εύρη Σωφρονιάδου
ΚΗΠΟΙ-ΡΟΔΩΝΑΣ Τέταρτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 22.00 ΟΥΤΙΣ (ΟΔΥΣΣΕΙΑ)Σε μετάφραση στα Νέα Ελληνικά του Δημήτρη Μαρωνίτη Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας
Τετάρτη, 8 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ 10:00-14:00 Αφιέρωμα στον HEINER MULLER ΜΥΘΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ-Θεωρητικό ΕργαστήριοΕΛΕΝΗ ΒΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, Θεατρολόγος-Κριτικός Τέχνης HANS-THIES LEHMANN, Καθηγητής Θεατρικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Gothe Φραγκφούρτης
ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ Θεάτρου ΦΡΥΝΙΧΟΣ 17.30-18.30 Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ: Προς μία νέα προσέγγιση κίνησης και μουσικής-Ανοιχτό Εργαστήριο Διδασκαλία:TOMASZ RODOWICZ και καλλιτέχνες από το Theatre Association CHOREA
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ -Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ Πέμπτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 19.30 Μαρίας Παπαλέξη ΝΑΝΤΙΑ Σκηνοθεσία: Δαβίδ ΜαλτέζεΣυμπαραγωγή: Ε.Π.Κε.Δ - ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21.30 Ευριπίδη ΤΡΩΑΔΕΣ Μετάφραση: Ελένη ΒαροπούλουΣκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη Παραγωγή: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας
Πέμπτη, 9 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ -Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 10:00-14:00 Αφιέρωμα στον JERSY GROTOWSKI Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Grotowski και με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Πολωνικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα
Διαλέξεις
LUDWIK FLASZEN, Συγγραφέας- Συνιδρυτής και Συν-διευθυντής του Grotowski Laboratory Theater Wroclaw (1959-1984)Ο GROTOWSKI ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ
LESZEK KOLANKIEWICZ,
Προβολή ταινιών
ΚΗΠΟΙΈκτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 20.00 "Your Papers!"Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου
ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ-2η Σκηνή 22.00 SONGS OF EURIPIDES Παραγωγή: Theatre Association CHOREA, Πολωνία Σκηνοθεσία: Tomasz Rodowicz Με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Πολωνικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα
Παρασκευή, 10 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 11.00-13.00 ACHILLES IN MODERN WARS Σύνθεση-Δραματουργία: Frank Raddatz, Συγγραφέας-Θεατρολόγος Με τους ηθοποιούς Okwui Opokwasili και Gotz Argus Παράσταση Εργαστηρίου και Συζήτηση
18.00-19.00 ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΙΔΑ Προβολή ταινίας με θέμα το πρόγραμμα εργαστηρίων και την ομώνυμη θεατρική παράσταση από το Centre for Theatre Practices GARDZIENICE σε σκηνοθεσία Wlodzimierz Staniewski, που πραγματοποιήθηκε το 2008 στους Δελφούς.
ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ Θεάτρου ΦΡΥΝΙΧΟΣ 19.30-20.30 ΜΥΘΙΚΟΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ-Ανοιχτό Εργαστήριο Διεύθυνση: JOSEF SZEILER ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ-2η ΣκηνήΈβδομη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 22.00 Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη
ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ Θεάτρου ΦΡΥΝΙΧΟΣ Όγδοη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 23.00 ΝΕΚΥΙΑ Οπτικοακουστική εγκατάσταση Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Σάββατο, 11 ΙουλίουΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ 10:00-14:00 Στρογγυλή Τράπεζα Συζήτηση με τους Νέους Δημιουργούς ΛΗΞΗ 3 ΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21.30 Ευριπίδη ΑΛΚΗΣΤΙΣ Μετάφραση:Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος Παραγωγή: Εθνικό ΘέατροΠρώτη Παρουσίαση
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ
Σάββατο 4-Παρασκευή 10 Ιουλίου
Αίθουσα Εργαστηρίων Συνεδριακού Κέντρου
Διδασκαλία: JOSEF SZEILER σκηνοθέτης ΜΥΘΙΚΟΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ Κυριακή 5-Τρίτη 7 Ιουλίου
Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων Θεάτρου ΦΡΥΝΙΧΟΣ
Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ:Προς μία νέα προσέγγιση κίνησης και μουσικής. Πηγές και εμπνεύσεις Διδασκαλία: TOMASZ RODOWICZ, σκηνοθέτης και καλλιτέχνες από το Theatre Association CHOREA
ΦΕΣΤΙΒΑΛ 2009
ΔΕΛΦΟΙ
ΧIV ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
ΧIV ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΞΕΝΟΣ - ΜΕΤΟΙΚΟΣ Δελφοί, 3 -11 Ιουλίου 2009
ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟ 3η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Υπουργείο Πολιτισμού Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών
Παρασκευή, 3 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 19:00 Επίσημη Έναρξη XIV Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος
Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21:30 Εισαγωγή: Franz Liszt ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ-Συμφωνικό ποίημα Igor Stravinsky OEDIPUS REX Όπερα-Ορατόριο Παραγωγή : Εθνική Λυρική Σκηνή Διεύθυνση Ορχήστρας: Ηλίας Βουδούρης Πρώτη παρουσίαση
Σάββατο, 4 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 09:30-14:00 Έναρξη-Εργασίες Διεθνούς Συμποσίου ΞΕΝΟΣ-ΜΕΤΟΙΚΟΣ
ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ 19.00-19.30 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Α.Π.Θ.ΔΥΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΞΕΝΟΙ: ΟΔΥΣΣΕΥΣ-ΟΙΔΙΠΟΥΣ
19.30-20.00 ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΚΑΚΡΙΔΗΣ Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ΦΙΛΟ-ΞΕΝΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΟ-ΦΟΒΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21:30 Διονυσίου Σολωμού Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Παραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Χρίστος Καλαβρούζος Κυριακή, 5 ΙουλίουΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 09:30-14:00 Εργασίες Διεθνούς Συμποσίου
17.30-20.30 Εργασίες Διεθνούς Συμποσίου
Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21:30 ΑΡΙΑΔΝΗ Δραματική σύνθεση έργων των Οβίδιου, Κάτουλλου, Marina Tsvetaeva, F. Nietzsche, H. von Hofmannstahl και C. Monteverdi Παραγωγή: ATALAYA TNT & Centro Andaluz de Teatro Σκηνοθεσία: Ricardo Iniesta Με την υποστήριξη της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Ισπανικού Υπουργείου Πολιτισμού και του Ινστιτούτου Cervantes
Δευτέρα, 6 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ -Αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ 09:30-14:00 Ημερίδα ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ : ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 17.30-18.00 Συζήτηση με τον RICARDO INIESTA σκηνοθέτη της ΑΡΙΑΔΝΗΣ, Θέατρο ATALAYA
18.00-20.00 ΛΥΔΙΑ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ, Ηθοποιός-Σκηνοθέτης, Διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος-"ΔΕΣΜΟΙ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΜΗΔΕΙΑ: Σύγκρουση των αντιθέτων
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-ΑΙΘΡΙΟ 20.30
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΔρώμενο με εικαστική παρέμβαση Ιδέα-Σχεδιασμός-Επιμέλεια : Μαρία Μαραγκού, κριτικός τέχνης Γλυπτά: Ανδρέας Σάββας-Γιούλα Χατζηγεωργίου
ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ-2η Σκηνή 3 Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ Πρώτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 22.30 Publius Papinius Statius ΘΗΒΑΪΣ-Ραψωδία ΧΙΙ Μετάφραση-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Μαγδαλένα Ζήρα
Τρίτη, 7 Ιουλίου 3 Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ Συνεδριακό Κέντρο-Αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ 10:00-14:00 Κύκλος Ομιλιών Η πρόσληψη του Αρχαίου Δράματος στο Σύγχρονο θέατρο και στις Παραστατικές Τέχνες: ΞΕΝΟΣ-ΜΕΤΟΙΚΟΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ & ΥΠΑΙΘΡΙΟΙ ΧΩΡΟΙ Δεύτερη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών Η ΠΡΟΒΑ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΗΣ Εικαστική εγκατάσταση & video performance Ιδέα-Σχεδιασμός: Αντώνης Βολανάκης
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ -ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ Τρίτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 20.00 Λίνου Ιωαννίδη ΤΟ ΝΕΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ Σκηνοθεσία: Εύρη Σωφρονιάδου
ΚΗΠΟΙ-ΡΟΔΩΝΑΣ Τέταρτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 22.00 ΟΥΤΙΣ (ΟΔΥΣΣΕΙΑ)Σε μετάφραση στα Νέα Ελληνικά του Δημήτρη Μαρωνίτη Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας
Τετάρτη, 8 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ 10:00-14:00 Αφιέρωμα στον HEINER MULLER ΜΥΘΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ-Θεωρητικό ΕργαστήριοΕΛΕΝΗ ΒΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, Θεατρολόγος-Κριτικός Τέχνης HANS-THIES LEHMANN, Καθηγητής Θεατρικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Gothe Φραγκφούρτης
ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ Θεάτρου ΦΡΥΝΙΧΟΣ 17.30-18.30 Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ: Προς μία νέα προσέγγιση κίνησης και μουσικής-Ανοιχτό Εργαστήριο Διδασκαλία:TOMASZ RODOWICZ και καλλιτέχνες από το Theatre Association CHOREA
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ -Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ Πέμπτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 19.30 Μαρίας Παπαλέξη ΝΑΝΤΙΑ Σκηνοθεσία: Δαβίδ ΜαλτέζεΣυμπαραγωγή: Ε.Π.Κε.Δ - ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21.30 Ευριπίδη ΤΡΩΑΔΕΣ Μετάφραση: Ελένη ΒαροπούλουΣκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη Παραγωγή: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας
Πέμπτη, 9 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ -Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 10:00-14:00 Αφιέρωμα στον JERSY GROTOWSKI Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Grotowski και με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Πολωνικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα
Διαλέξεις
LUDWIK FLASZEN, Συγγραφέας- Συνιδρυτής και Συν-διευθυντής του Grotowski Laboratory Theater Wroclaw (1959-1984)Ο GROTOWSKI ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ
LESZEK KOLANKIEWICZ,
Προβολή ταινιών
ΚΗΠΟΙΈκτη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 20.00 "Your Papers!"Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου
ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ-2η Σκηνή 22.00 SONGS OF EURIPIDES Παραγωγή: Theatre Association CHOREA, Πολωνία Σκηνοθεσία: Tomasz Rodowicz Με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Πολωνικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα
Παρασκευή, 10 Ιουλίου ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αμφιθέατρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ 11.00-13.00 ACHILLES IN MODERN WARS Σύνθεση-Δραματουργία: Frank Raddatz, Συγγραφέας-Θεατρολόγος Με τους ηθοποιούς Okwui Opokwasili και Gotz Argus Παράσταση Εργαστηρίου και Συζήτηση
18.00-19.00 ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΙΔΑ Προβολή ταινίας με θέμα το πρόγραμμα εργαστηρίων και την ομώνυμη θεατρική παράσταση από το Centre for Theatre Practices GARDZIENICE σε σκηνοθεσία Wlodzimierz Staniewski, που πραγματοποιήθηκε το 2008 στους Δελφούς.
ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ Θεάτρου ΦΡΥΝΙΧΟΣ 19.30-20.30 ΜΥΘΙΚΟΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ-Ανοιχτό Εργαστήριο Διεύθυνση: JOSEF SZEILER ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ-2η ΣκηνήΈβδομη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 22.00 Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη
ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ Θεάτρου ΦΡΥΝΙΧΟΣ Όγδοη Παρουσίαση Νέων Δημιουργών 23.00 ΝΕΚΥΙΑ Οπτικοακουστική εγκατάσταση Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Σάββατο, 11 ΙουλίουΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ-Αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ 10:00-14:00 Στρογγυλή Τράπεζα Συζήτηση με τους Νέους Δημιουργούς ΛΗΞΗ 3 ΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΣ 21.30 Ευριπίδη ΑΛΚΗΣΤΙΣ Μετάφραση:Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος Παραγωγή: Εθνικό ΘέατροΠρώτη Παρουσίαση
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ
Σάββατο 4-Παρασκευή 10 Ιουλίου
Αίθουσα Εργαστηρίων Συνεδριακού Κέντρου
Διδασκαλία: JOSEF SZEILER σκηνοθέτης ΜΥΘΙΚΟΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ Κυριακή 5-Τρίτη 7 Ιουλίου
Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων Θεάτρου ΦΡΥΝΙΧΟΣ
Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ:Προς μία νέα προσέγγιση κίνησης και μουσικής. Πηγές και εμπνεύσεις Διδασκαλία: TOMASZ RODOWICZ, σκηνοθέτης και καλλιτέχνες από το Theatre Association CHOREA
αρχαίο Δράμα
XIV Διεθνής Συνάντηση των Δελφών.
Οι εκδηλώσεις Αρχαίου Δράματος ξεκινούν στις 3 Ιουλίου υπό τον τίτλο «Ξένος - Μέτοικος»
Πιστή στο ραντεβού της, η XIV Διεθνής Συνάντηση Αρχαίου Δράματος, που διοργανώνει το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, εγκαινιάζεται φέτος στους Δελφούς στις 3 Ιουλίου υπό τον τίτλο «Ξένος - Μέτοικος». Επιστημονικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, μια συνάντηση για νέους δημιουργούς και μια φθινοπωρινή έκθεση γλυπτικής αποτελούν τα συστατικά για μια συνάντηση πλούσια σε πνεύμα και συμμετοχές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Βασικό στοιχείο της διοργάνωσης είναι το Διεθνές Συνέδριο, το οποίο φέτος θα πραγματοποιηθεί από τις 4 έως τις 6 Ιουλίου. Κατά τις δύο πρώτες μέρες, οι εργασίες θα επικεντρωθούν στο αρχαίο δράμα και την αρχαιότητα, ενώ στις 6 Ιουλίου ακολουθεί ημερίδα με τίτλο «Μεταναστευτικές Πολιτικές: Προβλήματα και Προοπτικές».
Για πρώτη φορά φέτος συμμετέχει και η Εθνική Λυρική Σκηνή με την παραγωγή «Οιδίπους Τύραννος» του Στραβίνσκι, μία όπερα-ορατόριο υπό τη μουσική διεύθυνση του Ηλία Βουδούρη (3/7). Το Θέατρο Φρύνιχος θα φιλοξενήσει και τη «Γυναίκα της Ζάκυθος» σε σκηνοθεσία του Χρίστου Καλαβρούζου, μια παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης (4/7) καθώς και τις παραστάσεις «Τρωάδες» του Ευριπίδη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας (8/7) και «Αλκηστις» του Ευριπίδη από το Εθνικό Θέατρο (11/7). Η τελευταία θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο κοινό. Στις καλλιτεχνικές συμμετοχές συγκαταλέγεται και η «Αριάδνη» από το Centro Andaluz de Teatro της Ισπανίας που έρχεται στους Δελφούς με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού της Ισπανίας και το Ινστιτούτο Θερβάντες (5/7).
Εργαστήρια, σεμινάρια, καλλιτεχνικές παρουσιάσεις, ένας κύκλος ομιλιών και συζήτηση πραγματοποιούνται 6 με 11 Ιουλίου, στην 3η Συνάντηση Νέων Δημιουργών, όπου συμμετέχουν φέτος 55 νέοι από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό (ένα πρωτογενές άνοιγμα για το θεσμό).
Μια έκθεση γλυπτικής με έργα της Μπέλλας Ραφτοπούλου εγκαινιάζεται στις 3 Οκτωβρίου, με στόχο να προσελκύσει και τα σχολεία κατά τους φθινοπωρινούς μήνες.
Νέλη Αμπραβανέλ, Καθημερινή, Πολιτισμός.
..Ναυτία
....Τι είναι μεγάλο και τι μικρό, τι σημαντικό και τι ασήμαντο; Οι ψυχίατροι αποκαλούν έναν άνθρωπο ανισόρροπο όταν αντιδρά με ευαισθησία και βιαιότητα στις μικροενοχλήσεις, τους μικροεκνευρισμούς, τις μικρές αναποδιές που προσβάλλουν την αξιοπρέπειά του, κι ενώ είναι απολύτως δυνατόν αυτό το ίδιο άτομο να δείχνει μεγάλο κουράγιο αντέχοντας σε βάσανα και χτυπήματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δύσκολα θα μπορούσαν να αντέξουν. Κάποιος που συμβαίνει να είναι αναίσθητος στους συχνούς εξευτελισμούς, που ανέχεται την πιο αξιοθρήνητη μουσική, την πιο άθλια αρχιτεκτονική, την πιο μολυσμένη ατμόσφαιρα, που είναι δυνατόν να υπάρχει χωρίς καμιά διαμαρτυρία, αλλά που ωστόσο αρχίζει να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι και να βρίζει όταν χάνει έστω και λίγο στα χαρτιά, θεωρείται σαν υγιής και κανονικός. Έχει τύχει να δω στις ταβέρνες ανθρώπους ευυπόληπτους, που γενικά θεωρούνται σαν απολύτως κανονικοί και έντιμοι, να βρίζουν και ν αφρίζουν απ το κακό τους με τέτοιο φανατισμό, τόση χυδαιότητα, τόσο κτηνωδώς- ιδιαίτερα όταν αισθάνονται την ανάγκη να κατηγορήσουν κάποιον από τους συμπαίκτες τους για τα χρήματα που έχουν χάσει- που έντονα έχω αισθανθεί την επιθυμία να πάω να βρω τον πιο κοντινό ψυχίατρο για να βάλω σε κάποιο άσυλο αυτούς τους δυστυχισμένους. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά αξιολογικά κριτήρια, που όλα αξίζουν την προσοχή μας. Δεν μπορώ όμως να θεωρήσω κανένα απ αυτά, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της επιστήμης και της τρέχουσας ηθικής, ως ιερά και απαραβίαστα.
Αυτό που ποτέ δεν επιθυμώ, ακόμα και στις χειρότερες ώρες μου, είναι αυτή η μέση κατάσταση του μυαλού, στα μισά του δρόμου ανάμεσα στο καλό και στο κακό, αυτή η χλιαρή, ανεκτή, μέση κατάσταση.. Όχι, καλύτερα μια υπερβολική μεταστροφή του εκκρεμούς- καλύτερα το χειρότερο μαρτύριο, και σαν ένα είδος αποζημίωσης ας γίνουν οι ευτυχισμένες μου στιγμές λίγο περισσότερο λαμπερές!
Αυτοί που έχουν κουράγιο και χαρακτήρα πάντα προκαλούν στους άλλους μια έντονη αίσθηση ναυτίας.
Εκεί όπου τα πιο ευγενή ζώα αφανίζονται, το κουνέλι υπερισχύει. δεν έχει απαιτήσεις, αισθάνεται ευτυχισμένο, και αναπαράγεται εκπληκτικά...
Έρμαν Έσσε
Αυτό που ποτέ δεν επιθυμώ, ακόμα και στις χειρότερες ώρες μου, είναι αυτή η μέση κατάσταση του μυαλού, στα μισά του δρόμου ανάμεσα στο καλό και στο κακό, αυτή η χλιαρή, ανεκτή, μέση κατάσταση.. Όχι, καλύτερα μια υπερβολική μεταστροφή του εκκρεμούς- καλύτερα το χειρότερο μαρτύριο, και σαν ένα είδος αποζημίωσης ας γίνουν οι ευτυχισμένες μου στιγμές λίγο περισσότερο λαμπερές!
Αυτοί που έχουν κουράγιο και χαρακτήρα πάντα προκαλούν στους άλλους μια έντονη αίσθηση ναυτίας.
Εκεί όπου τα πιο ευγενή ζώα αφανίζονται, το κουνέλι υπερισχύει. δεν έχει απαιτήσεις, αισθάνεται ευτυχισμένο, και αναπαράγεται εκπληκτικά...
Έρμαν Έσσε
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009
hello!
Ένα μικρό ταξιδι, μερικές συντυχίες εκτός προγράμματος,κάτι παλιοί φίλοι επ ευκαιρία εκλογών, κάτι νυχτερινές διαδρομές, κάτι παράπονα....
Άλλοι είπαν "μας ξέχασες", και σ άλλους πως αυτοί με λησμονήσαν, αλλά τα βρήκαμε τα πιο πολλά. Αυτά που υπήρχαν, που είχαν ριζες και σπίθες και μπορούν ακόμα να ζούν και να δημιουργήσουν. Βρήκαμε κι άλλα που ήταν τόσο επιφανειακά που καλώς έγιναν χώμα και στάχτη.
Και το πρωί πριν ακόμα η λαμπρή Ανατολή μας ματώσει ανηφορίσαμε την βορεια Εύβοια. Με τις εικόνες της βδομάδας που πέρασε να ξεβάφουν και να χύνονται λυτρωτικά, καθαρτικά στα ακρογιάλια της αγίας Άννας και του Αχλαδιού.Απέραντες ακρογιαλιές
μας επέβαλλαν μια γενναιοδωρία πνευματική. Δε μπορεί να μην μπορώ να καλυτερεύω, δε μπορεί να αφήνομαι στη μικροψυχία του εκάστου, στην πενία και την ανεπάρκεια, κι απ αυτά τα υλικά να δικαιολογώ το περίκλειστό μου, την απουσία της δικής μου επιθυμίας κι αισθητικής.
Το απομεσήμερο στην Αιδηψό. έντονα τα σημεία της παλιάς αρχοντιάς, αίσθηση προηγούμενου αιώνα. Οι ένοικοι. Πάντα μου προκαλούσαν ενδιαφέρον αστυνομικού μυθιστορήματος οι ένοικοι ενός ξενοδοχείου, τέτοιου χαρακτήρα. με τις ζωές τους που είναι αλλού, με τις εξασθενημένες τους φύσεις, με τα μυστικά τους, πάντα νόμιζα πώς περιμένουν κάποιον που δεν έρχεται ποτέ...
΄
Ρώτησα μια ογδοντηκοντούτι γραία,αν βλέπει καλό στα θειούχα ύδατα. με κοίταξε με περίσκεψη και λίγο σκωπτικά, θαρρώ μ απάντησε:- κοίταξε, αθάνατοι δε μπορούμε να γένουμε, όμως συντηρούμαστε κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση!
κατηφορίσαμε, ροβιές, και η αγαπημένη μου Λίμνη. μια νησιώτικη πολιτειούλα, με στενά δρομάκια, ωραίους χώρους φαγητού και διασκέδασης. Είχα χρόνια να πάω. Τη χάλασε λίγο κι αυτή ο "πολιτισμός", αλλά δεν ήταν ακόμα ανθηρό το κιτς. Κι είχε κι ωραίο γαλακτομπούρεκο!
λέμε αναμνήσεις, λέμε τραγούδια, σταματάμε στις Ροβιές, προσπαθούμε να εισχωρήσουμε πάλι στη μπλε υγρή της αγκαλιά. Πόσο όμως πιο διάφανη κι απόλυτη και ξάστερη η πρωινή , η από κει του Αιγαίου η αγκαλιά! Αρκεί .Μου αρκεί και ντύνομαι. Να ψάξω για το κρύσταλλο κι ας το πλησιάσω ελάχιστα, αλλά να είναι κρύσταλλο.
Άλλοι είπαν "μας ξέχασες", και σ άλλους πως αυτοί με λησμονήσαν, αλλά τα βρήκαμε τα πιο πολλά. Αυτά που υπήρχαν, που είχαν ριζες και σπίθες και μπορούν ακόμα να ζούν και να δημιουργήσουν. Βρήκαμε κι άλλα που ήταν τόσο επιφανειακά που καλώς έγιναν χώμα και στάχτη.
Και το πρωί πριν ακόμα η λαμπρή Ανατολή μας ματώσει ανηφορίσαμε την βορεια Εύβοια. Με τις εικόνες της βδομάδας που πέρασε να ξεβάφουν και να χύνονται λυτρωτικά, καθαρτικά στα ακρογιάλια της αγίας Άννας και του Αχλαδιού.Απέραντες ακρογιαλιές
μας επέβαλλαν μια γενναιοδωρία πνευματική. Δε μπορεί να μην μπορώ να καλυτερεύω, δε μπορεί να αφήνομαι στη μικροψυχία του εκάστου, στην πενία και την ανεπάρκεια, κι απ αυτά τα υλικά να δικαιολογώ το περίκλειστό μου, την απουσία της δικής μου επιθυμίας κι αισθητικής.
Το απομεσήμερο στην Αιδηψό. έντονα τα σημεία της παλιάς αρχοντιάς, αίσθηση προηγούμενου αιώνα. Οι ένοικοι. Πάντα μου προκαλούσαν ενδιαφέρον αστυνομικού μυθιστορήματος οι ένοικοι ενός ξενοδοχείου, τέτοιου χαρακτήρα. με τις ζωές τους που είναι αλλού, με τις εξασθενημένες τους φύσεις, με τα μυστικά τους, πάντα νόμιζα πώς περιμένουν κάποιον που δεν έρχεται ποτέ...
΄
Ρώτησα μια ογδοντηκοντούτι γραία,αν βλέπει καλό στα θειούχα ύδατα. με κοίταξε με περίσκεψη και λίγο σκωπτικά, θαρρώ μ απάντησε:- κοίταξε, αθάνατοι δε μπορούμε να γένουμε, όμως συντηρούμαστε κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση!
κατηφορίσαμε, ροβιές, και η αγαπημένη μου Λίμνη. μια νησιώτικη πολιτειούλα, με στενά δρομάκια, ωραίους χώρους φαγητού και διασκέδασης. Είχα χρόνια να πάω. Τη χάλασε λίγο κι αυτή ο "πολιτισμός", αλλά δεν ήταν ακόμα ανθηρό το κιτς. Κι είχε κι ωραίο γαλακτομπούρεκο!
λέμε αναμνήσεις, λέμε τραγούδια, σταματάμε στις Ροβιές, προσπαθούμε να εισχωρήσουμε πάλι στη μπλε υγρή της αγκαλιά. Πόσο όμως πιο διάφανη κι απόλυτη και ξάστερη η πρωινή , η από κει του Αιγαίου η αγκαλιά! Αρκεί .Μου αρκεί και ντύνομαι. Να ψάξω για το κρύσταλλο κι ας το πλησιάσω ελάχιστα, αλλά να είναι κρύσταλλο.
Κυριακή 7 Ιουνίου 2009
Πάνω σ ένα σχόλιο από το antinews 7/6/2009.
Διαβάζοντας το σχόλιο, κάπως σαν να μου "μίλησε" καταρχήν. ..
" Ψηφίζουμε, λέει, αριστερά παρόλα αυτά και παρά ταύτα. Όχι επειδή είμαστε ικανοποιημένοι απο τις θέσεις και τις προτάσεις των κομμάτων της αριστεράς ούτε πολύ περισσότερο επειδή αισθανόμαστε περήφανοι γι αυτές. Ψηφίζουμε αντιθέτως δυσανασχετώντας για τις θέσεις τους . Τα ψηφίζουμε για όσα δεν έχουν κάνει και για όσα δεν έχουν πει...
....Θα την ψηφίσουμε παρά τις λαθεμένες πολιτικές επιλογές της, παρά την ολιγωρία της, παρά την ανικανότητά της να ξεφύγει απ τα φαντάσματα του παρελθόντος, παρά την αδυναμία της να λύσει εύκολα τα προβλήματα ενότητας του χώρου της, παρά τις πολλές φιλοδοξίες και τις περισσότερες καριέρες..............
Θα την ψηφίσουμε παρόλα αυτά για ένα λόγο: επειδή ο χώρος αυτός κρατάει ακόμα ζωντανές τις αξίες της ισότητας και της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της υπεράσπισης των φτωχών και των απροστάτευτων.....
Παλιός αναγνώστης"
Ωραίο σχόλιο και, συγκινητικό και, νοσταλγικό και απευθυνόμενο στο θυμικό και στην
συναισθηματική συγκρότηση του ατόμου, ιδιαίτερα αν κουβαλάει μνήμες κι ευαισθησίες.
Όμως, δυστυχώς ασύμβατα το παρα ταύτα και το ευ αγωνίζεσθαι.
Δυστυχώς ασύμβατα το παρόλα αυτά και η κατάφαση στη ζωη.
Δυστυχώς ασύμβατα οι αξίες της ισότητας και γενικώς οι αξίες με την παραζάλη του
φλερτ της εξουσίας.
Δυστυχώς ασύμβατη η επιλογή από μιζέρια ή
"Τι κουραστική που είναι η πίστη όταν δεν πηγάζει από πραγματικό πάθος!"
" Ψηφίζουμε, λέει, αριστερά παρόλα αυτά και παρά ταύτα. Όχι επειδή είμαστε ικανοποιημένοι απο τις θέσεις και τις προτάσεις των κομμάτων της αριστεράς ούτε πολύ περισσότερο επειδή αισθανόμαστε περήφανοι γι αυτές. Ψηφίζουμε αντιθέτως δυσανασχετώντας για τις θέσεις τους . Τα ψηφίζουμε για όσα δεν έχουν κάνει και για όσα δεν έχουν πει...
....Θα την ψηφίσουμε παρά τις λαθεμένες πολιτικές επιλογές της, παρά την ολιγωρία της, παρά την ανικανότητά της να ξεφύγει απ τα φαντάσματα του παρελθόντος, παρά την αδυναμία της να λύσει εύκολα τα προβλήματα ενότητας του χώρου της, παρά τις πολλές φιλοδοξίες και τις περισσότερες καριέρες..............
Θα την ψηφίσουμε παρόλα αυτά για ένα λόγο: επειδή ο χώρος αυτός κρατάει ακόμα ζωντανές τις αξίες της ισότητας και της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της υπεράσπισης των φτωχών και των απροστάτευτων.....
Παλιός αναγνώστης"
Ωραίο σχόλιο και, συγκινητικό και, νοσταλγικό και απευθυνόμενο στο θυμικό και στην
συναισθηματική συγκρότηση του ατόμου, ιδιαίτερα αν κουβαλάει μνήμες κι ευαισθησίες.
Όμως, δυστυχώς ασύμβατα το παρα ταύτα και το ευ αγωνίζεσθαι.
Δυστυχώς ασύμβατα το παρόλα αυτά και η κατάφαση στη ζωη.
Δυστυχώς ασύμβατα οι αξίες της ισότητας και γενικώς οι αξίες με την παραζάλη του
φλερτ της εξουσίας.
Δυστυχώς ασύμβατη η επιλογή από μιζέρια ή
"Τι κουραστική που είναι η πίστη όταν δεν πηγάζει από πραγματικό πάθος!"
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
Μου αρέσει: να αναπνέω ελεύθερα
να σκέφτομαι αδέσμευτα
να αυτοκαθορίζομαι
να συγκινούμαι
να γοητεύομαι
να βλέπω τη νέα γενιά να πεταρίζει
να συναντώ πολύτιμους λίθους στα σκουπίδια
να κατανοώ
να αγωνίζομαι ακόμα για το ελάχιστο ευ.
να μην ξεχνάω τις ρίζες, τις αφετηρίες, τον υγιή μόχθο.
να πιστεύω πως ό,τι σπέρνεις θερίζεις.
να θεωρώ την αχαριστία όνειδος.
να διαφυλλάττω τα τιμαλφή μου απ τις χυδαίες υπάρξεις.
να διαβάζω για να κερδίζω την κεκτημένη σοφία.
να περπατάω στά βουνά για να κερδίζω στην αιωνιότητα.
να περπατάω στη θάλασσα για να φεύγω στη νοσταλγία του μέλλοντος.
που αξιώθηκα να υπάρχω ενσυνείδητα.
και
λέω όχι: στους καννίβαλους ανθρώπων, αξιών, ιδεών, μνήμης και συναισθημάτων.
στους φτηνούς τουρίστες της ζωής τους και της ζωής των άλλων.
στους ιδιοτελείς χωρίς διακύβευμα, γιατί είναι μωροί.
στους αδίστακτους ηθικολόγους
σε κάθε αλυσίδα συνενοχής
να σκέφτομαι αδέσμευτα
να αυτοκαθορίζομαι
να συγκινούμαι
να γοητεύομαι
να βλέπω τη νέα γενιά να πεταρίζει
να συναντώ πολύτιμους λίθους στα σκουπίδια
να κατανοώ
να αγωνίζομαι ακόμα για το ελάχιστο ευ.
να μην ξεχνάω τις ρίζες, τις αφετηρίες, τον υγιή μόχθο.
να πιστεύω πως ό,τι σπέρνεις θερίζεις.
να θεωρώ την αχαριστία όνειδος.
να διαφυλλάττω τα τιμαλφή μου απ τις χυδαίες υπάρξεις.
να διαβάζω για να κερδίζω την κεκτημένη σοφία.
να περπατάω στά βουνά για να κερδίζω στην αιωνιότητα.
να περπατάω στη θάλασσα για να φεύγω στη νοσταλγία του μέλλοντος.
που αξιώθηκα να υπάρχω ενσυνείδητα.
και
λέω όχι: στους καννίβαλους ανθρώπων, αξιών, ιδεών, μνήμης και συναισθημάτων.
στους φτηνούς τουρίστες της ζωής τους και της ζωής των άλλων.
στους ιδιοτελείς χωρίς διακύβευμα, γιατί είναι μωροί.
στους αδίστακτους ηθικολόγους
σε κάθε αλυσίδα συνενοχής
Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009
πέραν του .... χειμώνος.
Θ αρχίσω με μιαν ήχηση που να φτάνει απ το πιο σκληρό μέταλλο 'εως την πιο λεπτή χορδή, χωρίς ούτε οι απολαύσεις ν αποκλείονται ούτε οι ενοχές να επιβάλλονται, αλλά η φύσις να παραμένει φύσις.
Υπάρχει ένας τρόπος να μπαινοβγαίνουμε στα καθημερινά γεγονότα, έτσι που το ρούχο μας να μην πιάνεται απ τα κλαδιά που απλώνει γύρω μας το συμφέρον. αυτό το επίμονο βήμα σημειωτόν πάνω στο θυμικό μας. η αφαίρεση ενός μικρότατου ευτυχισμού που ο άνθρωπος φυλάγει στα πιο ασφαλή θησαυροφυλάκια της ιδιωτικής του ζωής.
Και όμως..Διαφορρετικός θα ήταν ο Μάιος αν αντί να πληρώνουμε και τέλη για την εισπνοή του οξυγόνου του, λαλούσαμε πέτρα και λαλούσαμε νερό με ελπίδα να αναφανεί μια μέρα ένα καινούργιο άλσος, κατάλληλο να δεχτεί την ταφή μας.
Έαρ χρειάζεται και ζωή πλήρους καθαρότητας, για ένα δώρο που κανείς άλλος δεν μπορεί να στο προσφέρει.
Ο.Ελύτης.
Υπάρχει ένας τρόπος να μπαινοβγαίνουμε στα καθημερινά γεγονότα, έτσι που το ρούχο μας να μην πιάνεται απ τα κλαδιά που απλώνει γύρω μας το συμφέρον. αυτό το επίμονο βήμα σημειωτόν πάνω στο θυμικό μας. η αφαίρεση ενός μικρότατου ευτυχισμού που ο άνθρωπος φυλάγει στα πιο ασφαλή θησαυροφυλάκια της ιδιωτικής του ζωής.
Και όμως..Διαφορρετικός θα ήταν ο Μάιος αν αντί να πληρώνουμε και τέλη για την εισπνοή του οξυγόνου του, λαλούσαμε πέτρα και λαλούσαμε νερό με ελπίδα να αναφανεί μια μέρα ένα καινούργιο άλσος, κατάλληλο να δεχτεί την ταφή μας.
Έαρ χρειάζεται και ζωή πλήρους καθαρότητας, για ένα δώρο που κανείς άλλος δεν μπορεί να στο προσφέρει.
Ο.Ελύτης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
