tag:blogger.com,1999:blog-58430514324920433462024-03-05T16:17:39.307+02:00Λυδία ΛίθοςΡοζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.comBlogger1002125tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-82665168627644173042016-02-19T16:35:00.001+02:002016-02-19T16:35:20.016+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-featured" id="post-featured" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Ubuntu; font-size: 16px; line-height: 24px; list-style: none; margin: 0px 0px 24px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<div class="post-featured-image-bd" style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">
<figure itemprop="associatedMedia" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="http://viotiaplus.gr/wp-content/uploads/2016/02/12308413_1196747183685986_6655743178522189610_n.jpg" rel="bookmark" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #f80000; display: block; line-height: 0; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration: none; transition: all 0.2s; vertical-align: baseline;"><img alt="12308413_1196747183685986_6655743178522189610_n" class="attachment-bd-normal size-bd-normal wp-post-image" height="330" src="http://viotiaplus.gr/wp-content/uploads/2016/02/12308413_1196747183685986_6655743178522189610_n-321x330.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 673.75px;" width="321" /></a></figure></div>
</div>
<div class="cf" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Ubuntu; font-size: 16px; line-height: 24px; list-style: none; margin-bottom: 24px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; outline: none; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Ubuntu; font-size: 16px; line-height: 24px; list-style: none; margin-bottom: 24px; outline: none; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Τις επόμενες μέρες θα γίνει στη Λιβαδειά η παρουσίαση του βιβλίου “Φιμωμένος Θυμός” της Γιάννας Λάμπρου. Ας δούμε την προσέγγιση της Διώνης Δημητριάδου.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Ubuntu; font-size: 16px; line-height: 24px; list-style: none; margin-bottom: 24px; outline: none; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Ubuntu; font-size: 16px; line-height: 24px; list-style: none; margin-bottom: 24px; outline: none; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Είναι η συμβατικά δομημένη κοινωνία με τις απαγορεύσεις της, τις επιταγές της (δυσανάλογες των επιθυμιών του μέσου ανθρώπου), τις πιέσεις της μέχρι ασφυκτικού αποκλεισμού που συνθλίβει το άτομο ή μήπως η προσωπική ιστορία του καθενός με τις ευθύνες που συμμαζεύει στο διάβα της, που οδηγεί τον άνθρωπο σε εσωτερική σύγκρουση, καταστροφική εντέλει; Με δεδομένο ότι δύσκολα μπορεί να διαχωριστεί ο ιδιωτικός χώρος της αυτοσυνειδησίας από τον δημόσιο χώρο της κοινής έκθεσης, δύσκολα ομοίως μπορεί και να απαντηθεί το παραπάνω θεμελιακό οπωσδήποτε ερώτημα.<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Στο πεζογράφημά της η Γιάννα Λάμπρου επιχειρεί με έναν καταιγιστικό τρόπο γραφής, που δεν σε αφήνει να ανασάνεις μέχρι να ολοκληρώσεις την ανάγνωση, όχι μόνο να προσεγγίσει το δισυπόστατο αυτής της πορείας αλλά και να προτείνει εμμέσως ένα είδος υπέρβασης του αδιεξόδου που δημιουργείται αναπόφευκτα.<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Ο χώρος, απολύτως “καφκικός”, μια «ανθρώπινη γεωγραφία σε κάθετη κατανομή», μορφές και δομές κυριαρχίας που ανεβαίνουν σε έξι ορόφους, μια απίστευτη περιγραφή ιεραρχίας, σαν να λέμε από τα πιο ταπεινά κρουστά ως τον απόλυτο κυρίαρχο μαέστρο. Στα κατώτερα δώματα μια σωρεία απλών ανθρώπων-εργαλείων, με μόνη αρμοδιότητα την εξυπηρέτηση του κοινού μέσα σε μια ατμόσφαιρα «τυφλής εχθρότητας» με όλο το συνακόλουθο «μαράζι του στερημένου και το μίσος της ρίζας», που τρέφουν όσοι γνωρίζουν πως δεν ελπίζουν σε καμιά ανθοφορία του κορμού τους. Ανεβαίνοντας την κλίμακα οι «εκτός συναγωνισμού επιλεγμένοι» -κυνηγοί αυτοί- πρωταγωνιστές όπου μπορούν και όσο τους επιτρέπεται από τον “σκηνοθέτη” που καθορίζει ρόλους και συμπεριφορές. Φυσικά ευτυχισμένοι στα μάτια του πλήθους που αποκλεισμένο τους κοιτάζει.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Ubuntu; font-size: 16px; line-height: 24px; list-style: none; margin-bottom: 24px; outline: none; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<img alt="12308413_1196747183685986_6655743178522189610_n" class="aligncenter size-full wp-image-6476" height="460" src="http://viotiaplus.gr/wp-content/uploads/2016/02/12308413_1196747183685986_6655743178522189610_n.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; display: block; height: auto; list-style: none; margin: 6px auto 21px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: middle; width: auto !important;" width="321" /><br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, ο ήρωας Νικήτας, απλός μηχανικός, με όνειρο φυγής. Αλλά πώς; Στην υπηρεσία κι αυτός του «αιμοβόρου καπιταλιστή» Ντηλ, «κυνική επιδερμίδα-φύλακας κωφάλαλου σώματος με μυρωδιά ληγμένης κονσέρβας» και του Ασίστοντηλ. Γυναικείες παρουσίες η στερημένη «ανύμφευτη της διαιώνισης, ανέστια της τρυφερότητας» Ερωλύπη, με σημαίνοντα ρόλο στη διοίκηση, η «δολίως όμορφη» Ρέα, να ισορροπεί ανάμεσα στην εύνοια του αφεντικού της και στην εχθρότητα που κρύβει γι’ αυτόν μέσα της. Ο απαραίτητος συνδικαλιστής “Τσε”, «μιλούσε για δικαιώματα εργαζομένων και εκμετάλλευση της πλουτοκρατίας, για –ισμούς και άλλες απαρχαιωμένες και δοκιμασμένες ενεχυριάσεις του ανθρώπου…Αυτοί οι θεωρητικοί…αμείλικτοι ανθρωπιστές είχαν ποτέ αγαπηθεί;».<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Στην προσωπική ζωή του Νικήτα «πολλά ληγμένα κεφάλαια» γιατί τουλάχιστον αυτό το έχει καταλάβει: «στις χίλιες χειραψίες η μία τσακίζει. Στα εκατό βλέμματα ένα πυρπολεί. Στις χίλιες κινήσεις μία χαϊδεύει. Και μία τιμωρεί». Αυτή η μία τόσο διακριτή στη ζωή του δεν υπάρχει πια, η Μιρέλλα του, που πια μόνο με τη σκέψη επικοινωνεί μαζί της. Υπάρχει, όμως, ο Μύρωνας, ο φίλος. Από αυτούς που «όντας πυρπολημένοι δεν καταδέχτηκαν να φορέσουν τη στολή της λύπης, αλλά με δυνατά σαν κεραυνούς άλογα επέτρεψαν να καλπάζει ο νους, να ξεγελά τους δαίμονες στους γκρίζους καιρούς της αμφισημίας των απωλειών, των ενστίκτων». Ο Μύρωνας με τη δική του Έλσα κι αυτός, «το κουβάρι-Έλσα».<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Ο Νικήτας και ο Μύρωνας, σε μια βραδιά αμοιβαίων εκμυστηρεύσεων, με τα απαραίτητα λόγια που η μακρόχρονη φιλία τους αφήνει να ειπωθούν, θα ξαναπερπατήσουν στον προσωπικό του δρόμο ο καθένας, σε απόπειρα ερμηνείας της φωτιάς που τους καίει και τους δύο, σε μια ανίχνευση λυτρωτικής οδού. Αυτό που ενδόμυχα ψάχνουν είναι περισσότερο μια επαναστατική πρόταση που θα τους απεγκλωβίσει από τον παραλογισμό της συμβατικής συνύπαρξης μέσα σε κόσμο που τους απανθρωποποιεί όλο και περισσότερο. «Παλιό, επαναστατικό. Ερωτικό. Τέλος πάντων, το ίδιο δεν είναι; -Ναι, ό,τι περιπολεί στον ουρανό τρελαμένο για φως, ό,τι δεν καταδικάζει τον άνθρωπο σε απερήμωση, ώσπου εξαντλημένος να ομογενοποιηθεί, ναι, είναι Επανάσταση».<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Έτσι, μέσα από τον προσωπικό δρόμο του ο καθένας, ερμηνεύοντας την ιδιωτική του ιστορία σωστά, θα οδηγηθεί στη λύτρωση. Γιατί, αυτό που ευφυώς μας λέει εδώ η συγγραφέας είναι ότι αν δεν αναμετρηθεί ατομικά ο καθένας με τις δικές του προσωπικές συντεταγμένες, αυτές που όρισαν τη ζωή του, δεν θα μπορέσει να επεκτείνει λυτρωτικά τον εαυτό του στον κοινό χώρο των συγκρούσεων και των συμφερόντων, δεν θα κατορθώσει να εισηγηθεί την επανάσταση, την αλλαγή των όρων ζωής. Θα είναι καταδικασμένος να συμπλέει, στην καλύτερη για την ανέλιξή του εκδοχή, με τους κάθε φορά ισχυρότερους ή να υποτάσσεται πάντα με τους όρους των άλλων σε μια επίπεδη ζωή, που όμως δεν θα μπορεί να υπερβεί ούτε κατ’ ελάχιστο την παράλογη διαστρωμάτωσή της.<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Αυτή η προσωπική επανάσταση είναι που θα οδηγήσει τα πράγματα στη φυσιολογική τους θέση. Ο Νικήτας μπορεί να αφεθεί να αγκαλιάσει «φιγούρες που δεν πείραξαν τα φαντάσματα» μακριά από αυτούς που δεν τον ενώνει τίποτα κηρύσσοντας με τη στάση του την έν-σταση, την αντί-σταση, τη διά-σταση.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Ubuntu; font-size: 16px; line-height: 24px; list-style: none; margin-bottom: 24px; outline: none; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<img alt="12308413_1196747183685986_6655743178522189610_n" class="aligncenter size-full wp-image-6476" height="460" src="http://viotiaplus.gr/wp-content/uploads/2016/02/12308413_1196747183685986_6655743178522189610_n.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; display: block; height: auto; list-style: none; margin: 6px auto 21px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: middle; width: auto !important;" width="321" /></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Ubuntu; font-size: 16px; line-height: 24px; list-style: none; margin-bottom: 24px; outline: none; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ο «φιμωμένος θυμός», μια ολιγοσέλιδη πεζή γραφή για τον θυμό που εσωκλείεται στον καθένα “ζωντανό” ακόμη άνθρωπο. Με μια γλώσσα που αντιμάχεται κατά μέτωπο την πεζότητα, με περιγραφές που στοχεύουν ίσα κατ’ ευθείαν στο κέντρο των προσώπων δείχνοντας πως η συγγραφέας όχι μόνο ξέρει να δομεί τον λόγο της μέσα στα πλαίσια της ουσιαστικής συντομίας αλλά και γνωρίζει καλά τη λειτουργία των λέξεων, χρησιμοποιώντας πότε την κυριολεκτική και πότε τη μεταφορική τους σημασία. Απρόσμενοι συνδυασμοί συχνά αποδίδουν ορθότερα την ουσία των εννοιών, επίθετα που δίπλα στα ουσιαστικά καταξιώνουν ακριβώς τον χαρακτήρα τους, υπογραμμίζοντας αλλά και οριοθετώντας την ουσία των ονομάτων. Και μόνο στην επιλογή των ονομάτων των προσώπων να μείνουμε, θα δούμε πως σημαίνουν κάτι περισσότερο από την επιφανειακή τους δήλωση. Η γλώσσα εδώ δεν είναι διακοσμητική. Είναι καίρια στη χρήση της με σαφή επίγνωση του ρόλου της, δεν είναι απλώς ένας κώδικας επικοινωνίας· είναι ερμηνεία ταυτόχρονα αυτής της επικοινωνίας, μια υποβοήθηση της κατανόησης καταστάσεων που υποκρύπτονται και αναζητούν το λογικό νήμα που τις συνδέει.<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />«Ανιχνευτής του εξαίρετου», όπως ο ήρωάς της, η συγγραφέας εδώ με τις λέξεις της και τη σημασία τους, με τα νοήματα που ανιχνεύει πίσω από τα φαινόμενα, μας προτείνει ακριβώς αυτό: την εξαίρεση στον κανόνα. Την αντίσταση στη στάση ζωής που κοινώς επιχειρείται., όσο κι α αυτό συνιστά μια δύσκολη υπέρβαση. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε απαισιόδοξο και «μαύρο» το “καφκικό” τοπίο του βιβλίου της; Από κάποια οπτική οπωσδήποτε. Αλλά ας θυμηθούμε πως και ο Κάφκα υποδείκνυε τις ανοιχτές πόρτες, για όποιον φυσικά είχε τα μάτια να τις δει ανοιχτές και όχι θεόκλειστες, όπως φαινόντουσαν. Θέμα επιλογής; Όπως και κάθε τι άλλο, άλλωστε.</div>
</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-69866707795796745182015-04-11T20:04:00.003+03:002015-04-11T20:04:16.777+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ειναι καποιοι άνθρωποι που μελαγχολούν με τις γιορτές.για τους δικούς τους λόγους ή και για λόγους που έχουμε όλοι αλλά δεν τους αξιολογούμε.<br />
Ιδιαίτερα ευαίσθητοι, ευάλωτοι κοινωνικά ή ευφυέστεροι τις βλέπουν ως μια ακόμη ευκαιρία για ψεύδος και κατασκευασμένη ευεξία και χαρά και αρνούνται να συμμετέχουν.<br />
Θα πω όμως πως δεν είναι κατ΄ανάγκην όλα προκατ. Σε μικρες στιγμές και κλωστές μπορείς να πλέξεις τη δική σου γιορτή, τη δική σου χαρά.<br />
Που ζεις, που βλέπεις που μυρίζεις, που αγγίζεις, που δεν είσαι φωτογραφία.<br />
Άντε, καλή ανοιξιάτικη Ανάσταση!</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-91924710031377943712015-04-05T12:45:00.003+03:002015-04-05T12:45:58.482+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">Έτσι ...</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">Στο θέατρο Εμπορικόν βρέθηκε χτές 4-4-2014 ο Δικηγορικός σύλλογος της πόλης μας. </span><br />
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Λίγο η άνοιξη που έρχεται σταγόνα- σταγόνα, λίγο οι βόλτες στις ιστορικές, γεμάτες νοήματα, αναμνήσεις αλλά κι ένα ζωηρό παρόν, πλατείες του Θησείου, των Αγίων Ασωμάτων του Ψυρρή, λίγο η αναμονή της θεατρικής παράστασης με τον βαρύ τίτλο "γυάλινος κόσμος" έφτιαχναν ένα σκηνικό τέτοιο που καμία δεν είχε σχέση με την καθημερινότητα .</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Στις εξι η ώρα το κουδούνι του θεάτρου με τον τρίτο του χτύπο, σήμανε την αρχή της παράστασης. Αφού κλείστηκε απέξω η καθημερινή ταυτότητα των θεατών, ο Δημήτρης Καταλειφός και η Θέμις Μπαζάκα ερμηνεύοντας, όπως μόνο αυτοί ξέρουν τον έξοχο Τένννεσι Ουίλλιαμς, μας πήραν μαζί τους στην Αμερική του Μεσοπολέμου και στον σπαραχτικό γυάλινο κόσμο τους.</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Ή μήπως στην Ελλάδα του 2015;</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Οικονομική κρίση, παρακμή, ματαιωμένες ζωές. Πεταμένα όνειρα, στραγγαλισμένες υπάρξεις, απαγορευμένα όνειρα.</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Οι κοινωνίες των ανθρώπων σε κρίση.</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Ή μήπως η ανθρώπινη φύση που έχασε τον προορισμό της;</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Η παράσταση τελείωσε εν μέσω χειροκροτημάτων και ζωηρής απήχησης στο γεμάτο θέατρο. </div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Οι παρέες βαδίζοντας στα δρομάκια του Ψυρρή, κατευθύνθηκαν σε μεζεδοπωλεία και μπαράκια. </div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
Αργά πια το βράδυ και με πλημμυρισμένες τις αισθήσεις με χρώματα κι αρώματα η μεγάλη παρέα επέστρεψε στην πόλη μας, με την προσδοκία της επανάληψης.</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21.3000011444092px;">
<span style="line-height: 21.3000011444092px;">.</span></div>
</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-36594763059177330492014-12-31T13:22:00.002+02:002014-12-31T13:26:58.546+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; margin-bottom: 6px;">
<b>Επί τη ελεύσει του νέου έτους</b></div>
<div style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; margin-bottom: 6px;">
<b><br /></b></div>
<div style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; margin-bottom: 6px;">
<b>Επειδή αρνούμαι να θυσιάζονται για μένα τόσοι ανιδιοτελείς.</b><br />
<b>Επειδή στο όνομά μου αλλά χωρίς την υπογραφή μου, σκηνοθετούν σενάρια τρόμου οι ανιδιοτελείς σωτήρες</b><br />
<b>Επειδή "φτώχυνα" πολύ να τους ακούω και να τους βλέπω.</b><br />
<b>Επειδή το χιόνι καλύπτει με ομορφιά τα σαπισμένα αλλά αυτά παραμένουν σάπια</b><br />
<b>Επειδή δεν θέλω να ζήσω άλλη Απειλή</b><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br />Και για χίλιους και έναν ακόμη λόγους</span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">
<div style="margin-bottom: 6px;">
<b>Καλή χρονιά σε όλους και πιο πολύ σε όσους αρνούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε λύμματα, που μυρίζουν λίγο λιγότερο ή περισσότερο.</b></div>
</div>
</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-16183640917907797502014-11-27T20:59:00.002+02:002014-11-27T20:59:47.138+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif;"><span style="font-size: 13px; line-height: 17px;">http://youtu.be/KWc_iEWDdfw</span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">from the album "Drinking Songs" (2005)</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">Lyrics:</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">& thanks for branding me a failure</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">& for destroying what joy I had</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">The mantles cracked</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">& turning black</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">I found out I'm not the man</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">That I fucking think I am</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">& you're just like a fucking ghostie</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">You trouble me when I try to sleep</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">The sombre way</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">You held your face</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">& we can never erase</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">All the stupid things we say</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">& I hope that you're dreaming of me</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">The way I'm forced to dream of you</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">& so you've won</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">I'll get the gun</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">Cos we can never undo</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">All the stupid things we do</span></div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-39666813613572507512014-11-27T19:09:00.001+02:002014-11-27T19:09:40.809+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>Είπαμε ψέματα πολλά, ας πούμε και μια αλήθεια...</b><br />
<br />
Πενιχρές συγκεντρώσεις αντίδρασης σε μια εξολοθρευτική πολιτική.<br />
Είναι που λιγόστεψαν οι αντιστάσεις κι οι αντοχές μας;<br />
Είναι που κουράστηκαν οι ταξιδιώτες των ονείρων;<br />
Είναι που παθητικά υπομένουμε την απόλυτη εκμηδένιση;<br />
Αλλά, λέω, δεν κουράζει το όνειρο.<br />
Και, δεν κουράζει η δίψα για να ζήσεις.<br />
Δεν μπορεί να είμαστε παραδομένοι στο τίποτα.<br />
Μήπως φταίει λοιπόν η επανάληψη των ίδιων προσώπων σε διαφορετικούς, έστω ρόλους;<br />
<br /></div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-55246172806112374432014-05-13T14:37:00.002+03:002014-05-13T14:37:34.170+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title" style="background-color: #f6f6f6; color: #9e5205; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 32px; letter-spacing: -1px; margin: 0px;">
<a href="http://viotia.blogspot.gr/2014/05/blog-post_3084.html" style="color: #9e5205;">Σε πρώτο πρόσωπο</a></h3>
<div class="post-header-line-1" style="background-color: #f6f6f6; font-family: Trebuchet, 'Trebuchet MS', Arial, sans-serif; font-size: 14px;">
</div>
<div class="post-body" style="background-color: #f6f6f6; font-family: Trebuchet, 'Trebuchet MS', Arial, sans-serif; font-size: 14px;">
<br />
<div dir="ltr" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Λίγος ο καιρός που μας χωρίζει από τη "μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας". Αυτή που ο πολίτης επιλέγει, προτιμά και αποκλείει με την ψήφο του, τους υπηρέτες της εκπροσώπησής του στα τοπικά θέματα αλλά και στα εθνικά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Πολύς όμως ο καιρός που μετά την ομολογημένη συνολική αποτυχία διαχείρισης των θεμάτων, στη χώρα απλώθηκε μια λάσπη που έπνιξε τους πιο αδύναμους κοινωνικά και χρωμάτισε ανεξίτηλα όσους αντέχουν ακόμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Δεν θα μοιρολατρήσω και δεν θα μιζεριάσω. Γνωρίζω και γνωρίζουμε πως ο άνθρωπος έχει την ιδιότητα να προσαρμόζεται και να επιβιώνει στις καταστάσεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Θα ρωτήσω όμως ποιός είναι ο λόγος αυτής της διάλυσης. Θα σκεφτώ γιατί καταρρεύσαμε. Και θα θυμηθώ ότι ήταν τόσο απλό και βέβαιο ότι θα συμβεί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Αν βλέπαμε αντί να κοιτάμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Αν πράτταμε αντι να θεωρητικολογούμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Αν είχαμε δοκιμάσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Αν είχαμε ερθει σε επαφή με το σύστημα υγείας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Αν είχε χρειαστεί να ασκήσουμε ως πολίτες ένα όποιο δικαίωμά μας, που θα το ζητούσαμε ως δικαίωμα και, θα το απολαμβάναμε (εαν) ως πελάτες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Γιατί είχε εξοριστεί τριάντα και πλέον χρόνια το "πάντων χρημάτων (πραγμάτων) μέτρο ο άνθρωπος"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Γιατί είχε χαθεί κάθε φιλότιμο και κάθε ντροπή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Κι ύστερα ήρθαν να μας πουν οι αλαζονικοί διαχειριστές της σταδιακής εξαθλίωσης 'οτι ναι κατάφεραν αυτη την καταστροφή, αλλά ζητούν να την συνεχίσουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Όπου αλλού, επί της γης θα είχαν τουλάχιστον περιθωριοποιηθεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Εκούσια και ακούσια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Εδώ επιχαίρουν ακόμα μιας αποδοχής που την υπαγορεύει η Ανάγκη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Ένα μέτρο καταπατά ο γείτονας στο κτήμα σου και ζητάς Δικαιοσύνη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">¨Όταν τα μέτρα αφορούν όλη σου τη ζωή σε άυλες και υλικές αξίες, το προσπερνάς και τρέχεις να τους επιλέξεις πάλι; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Όταν η δυσ-τυχία απλώνεται και σφίγγει πιστεύεις πως θα βρεθείς σε έρημο νησί καταμεσίς του ναυαγίου; και θα σωθεις;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Όταν η "χρεια κρούει τις θύρες", πιστεύεις πως η δική σου θα είναι ανοξείδωτη και στεγανή;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Όταν τα δηλητήρια είναι τοξικά πιστεύεις πως σου αρκεί η μάσκα οξυγόνου;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Όταν δεν δικαιούσαι να ονειρευτείς, να βάλεις στόχους, να παραδώσεις ο,τι παρέλαβες, να το επαυξήσεις, Πιστεύεις πως θα διατηρήσεις την ανθρωπιά σου;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Τι περιμένεις λοιπόν για να απαξιώσεις τα γνωστά, τα δοκιμασμένα, τα λάθη, τις αποτυχίες που θρασύτατα εξακολουθούν να σε περιτριγυρίζουν; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Περιμένεις μήπως να αλλάξουν αυτοί; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;">Αυτοί δεν έχουν λόγο.<o:p></o:p></span></div>
<br /><div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 13.5pt;"> Εσύ όμως έχεις.</span></div>
</div>
</div>
</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-53688567736274232122014-04-15T23:12:00.003+03:002014-04-15T23:12:15.826+03:00Queen - 'The Show Must Go On' (Music Video)<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="//www.youtube.com/embed/4ADh8Fs3YdU" width="459"></iframe>Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-68500416208372968962014-04-15T22:57:00.001+03:002014-04-15T23:04:45.241+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="clearfix" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; zoom: 1;">
<h2 class="_5clb" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="line-height: 28px;"> Προς υποψηφίους</span></h2>
<h2 class="_5clb" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span></h2>
<h2 class="_5clb" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 20px;">Πες μου εναν μόνο λόγο να σε ψηφίσω.Έναν σημαντικό, αληθή και αυταπόδεικτο.</span></h2>
</div>
<div class="_5k3v _5k3w clearfix" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-top: 16px; word-wrap: break-word; zoom: 1;">
Θα σε διεκολύνω.<br />
Σπουδαίος λόγος είναι η πράξη της ζωής σου και οι επιλογές σου.<br />
Αληθής λόγος είναι η συνέπεια.<br />
Αυταπόδεικτος είναι πόσα και όσα δεν διαπραγματεύεσαι.<br />
Σημαντικός είναι, αν έχεις όλα αυτά, να σε γνωρίσω, ως νέα παρουσία και παρουσίαση.<br />
Και εξίσου σημαντικός τι θα ήσουν, αν δεν ήσουν στην πολιτική αρένα.</div>
</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-24893848127656630932014-01-01T13:27:00.001+02:002014-01-01T13:27:32.286+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Επετειακώς.<br />
<br />
Μισοθλιμμένα τρύπωσε στις στάλες της βροχής η νέα χρονιά. Θάναι καλύτερη; Θάναι χειρότερη;<br />
Οι δείκτες, οι αριθμοί, τα μεγέθη, τα νούμερα. Οι αγορές, οι τράπεζες, οι αξιολογήσεις, τα χρέη. Οι εκτιμήσεις, οι βαθμολογίες, η αξιοπιστία, οι αγορές κι οι πωλήσεις, η ύφεση, η ανάπτυξη.<br />
Ο άνθρωπος; Η ανεπανάληπτη μοναδικότητά του; Οι ανάγκες του, οι επί των τιμών κυρίες που τον συνοδεύουν από τη γέννηση ώς το θάνατο, η Τύχη κι η Σοφία; Ο προορισμός του, η πορεία του στο άριστο; <br />
Σημασία έχει αν ως νούμερο χωράει ή δεν χωράει στις οικονομικές αναλύσεις. Σημασία έχει αν στατιστικές μετρήσεις τον περιλαμβάνουν ως καταναλωτή ή ως εξαθλιωμένο. Σημασία έχει αν πολιτικές αναλύσεις τον μετρούν ως οπαδό. Σημασία έχει αν πιάνει χώρο στο real estate της λογιστικής απεικόνισης του κόσμου. Κι ας μην είναι πλασμένος γι αυτό.<br />
Αυτό αποφασίζουν οι ταχυδακτυλουργοί του αίματος, του χρήματος, της εξουσίας. Αυτό. Το να μην είμαστε.<br />
Αυτή είναι η μαύρη τρύπα της μοναδικότητας της ζωής μας. Του δώρου που μας έλαχε.<br />
Θα αφήσουμε να μας καταπιεί;<br />
Καλή χρονιά.<br />
<br />
Ροζαλια.</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-91430003165530797512013-12-22T14:28:00.001+02:002013-12-22T14:28:14.961+02:00WHITE CHRISTMAS - Frank Sinatra<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="//www.youtube.com/embed/U3YltnBjqZU" width="459"></iframe>Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-80503495632354695532013-10-10T21:40:00.001+03:002013-10-10T21:40:45.219+03:00Μάνος Χατζιδάκις . Ελα Πάρε Μου Τη Λύπη . Αλεξάνδρα<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="//www.youtube.com/embed/OPoadOHtYAE" width="480"></iframe>Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-37756924800099067152013-10-10T21:37:00.000+03:002013-10-10T21:37:11.723+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Εισέβαλε ορμητικό, τις μέρες τούτες, κι άγριο το Φθινόπωρο. Η φύση που αντανακλουσε κάποτε την ψυχική μας διάθεση, κουράστηκε ως δείχνει κι αυτή. Γιατί εμείς, άναυδοι μπροστα στο τρύπιο δίχτυ του κόσμου, άπραγοι μπροστά στα εγκλήματα των συμμοριών, χάνουμε κάθε μέρα κι εποχή ό, τι απέμεινε από ικμάδα και ορμή και πάθος. Μια κόπωση εμφωλευμένη, μια απειλή επικρεμάμενη, μια καταδίκη δίχως συνέργεια. Παρωχημένοι κομπάρσοι σε ένα σανίδι που κόβει, ματώνει και τρυπάει.<br />
Και θάναι τόσο άγριος αυτός ο χειμώνας, με τόση ατίμωση.<br />
λυπάμαι, καλησπερα σας!</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-92232829243089901092013-05-21T18:09:00.001+03:002013-05-21T18:09:40.210+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: grey; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">Πατρίδα μου είναι η γλώσσα μου. Εκεί είναι η θαλπωρή μου. </span><br style="background-color: white; color: grey; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;" /><br style="background-color: white; color: grey; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;" /><span style="background-color: white; color: grey; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">*</span><br style="background-color: white; color: grey; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;" /><span style="background-color: white; color: grey; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">"Είμαστε οι μόνοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό “ουρανό” και τη</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: grey; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> θάλασσα “θάλασσα” όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια. "<br /><br />Οδυσσέας Ελύτης από ομιλία του προς τους Έλληνες μετανάστες της Σουηδίας, Νοέμβριος 1979<br />*<br />Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».<br />Για παράδειγμα:<br />Ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γή<br />άρα=γή.<br /><br />Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει.<br />Βοή=φωνή + θέω=τρέχω.<br /><br />Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό<br />α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι.<br /><br />Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.<br />Για παράδειγμα:<br />Ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.<br />Και φυσικά όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».<br /><br />Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.<br /><br />Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.<br />Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...<br /><br />Το "άγαλμα" ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση.<br />Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).<br />Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.<br />Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.<br /><br />Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα»,<br />η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο...<br /><br />Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι).<br />Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.<br />Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.<br /><br />Μια και αναφέραμε τα Λατινικά, ας κάνουμε άλλη μια σύγκριση.<br />Ο «άνθρωπος στα Ελληνικά ετυμολογείται ώς το όν που κυττάει προς τα πάνω (άνω + θρώσκω). Πόσο σημαντική και συναρπαστική ετυμολογία που μπορεί να αποτελέσει βάση ατελείωτων φιλοσοφικών συζητήσεων.<br />Αντίθετα στα Λατινικά ο άνθρωπος είναι «Homo» που ετυμολογείται από το χώμα. Το όν που κοιτάει ψηλά στον ουρανό λοιπόν για τους Έλληνες, σκέτο χώμα για τους Λατίνους...<br />Υπάρχουν και άλλα παρόμοια παραδείγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν εδώ. Είναι λογικό στο κάτω κάτω ότι μια γλώσσα που βασίστηκε στην Ελληνική αντιγράφοντάς την, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχει τα ίδια υψηλά νοήματα.<br /><br />Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.<br /><br />«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση» έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.<br /><br />Όπως σημειώνει και ο «δικός μας» Κωνσταντίνος Τσάτσος, πρώην Υπουργός, πρώην Πρόεδρος Δημοκρατίας και συγγραφέας, «Όσο πιο προηγμένος είναι ο πολιτισμός ενός έθνους, τόσο πιο πλούσιες σε προϊστορία, και συνεπώς και σε ουσία, είναι οι λέξεις της γλώσσας... Με την γλώσσα μεταδίδομε λογικούς συνειρμούς και διεγείρομε συναισθήματα... Κάθε λαός έχει την γλώσσα που του αξίζει. Στην γλώσσα, όπως και στα τραγούδια του, εναποθηκεύεται ο πολιτισμός του... είναι ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής του συνείδησης και της ιστορικής του συνέχειας.»<br /><br />Αλέξανδρος Αγγελής ,Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας, Αντίβαρο, Δεκέμβριος 2007<br /><br />***</span></div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-55591385147623497972013-05-12T20:44:00.002+03:002013-05-12T20:44:58.845+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η συμπαθης ταξη των εκπαιδευτικων.<br />
<br />
Επιστρατεύτηκαν οι καθηγητές για να γίνουν κανονικά οι πανελλαδικές.<br />
Ποιόν αφορά το θεμα, αν οχι τον μεσο πολίτη, που αναθετει κατ επιλογή και κατ΄ανάγκη την διαπαιδαγώγηση των παιδιών του σ΄αυτούς; Ποιόν αφορά το θέμα των εξαθλιωμένων εκπαιδευτικών που απ το ψυχικό και συναισθηματικό τους υστέρημα, προσπαθούν να δωσουν ένα πνευματικό πλεονέκτημα στη νεότητα; Εμάς, κυρίως τους πολίτες, να υποθέσω.<br />
Πώς αντιλαμβάνεται μια κοινωνία το ρόλο των δασκάλων αποτελεί, τετριμένο, πλην δεικτη της συγκρότησής της. Γιατί οι κοινωνία των ανθρώπων δεν ειναι λογιστικοι πίνακες και οικονομικό μέγεθος.<br />
Πώς νοιώθουμε λοιπόν όλοι εμεις, οι γονείς, οι πολίτες, οι εργαζόμενοι και φορολογούμενοι πολίτες μπροστα σε αυτην την αποστροφή της κατάστασης; Πώς νοιώθουμε, που οι δάσκαλοι δεν στεκουν ψηλα στα ματια των παιδιών μας; που οι νεοι αποστρεφονται το καθηγητικο επαγγελμα;<br />
Πώς νοιώθουμε που βλέπουμε παιδια 17-18 χρονων να υστερίζουν που θα μπορουσε να παραταθει η αγωνια τους;<br />
Πώς νοιώθουμε που μάθαμε γράμματα σε χαλεπούς καιρούς, από τετοιους δασκάλους;<br />
Που η ελευθερία που παρασχέθηκε στο μετεπειτα ηταν κι αυτη μια ψευδαίσθηση και απλως μια επιβραβευση του ατομισμού και της φυγοπονίας;<br />
Πώς νοιώθουμε που διαλύεται το δημοσιο σχολείο κι εμεις ατενίζουμε την κατάντια χωρις καμιά ντροπη;<br />
Πώς θα νοιώσουμε, όταν σε λιγο καιρό οι μη εχοντες αγαθά, δεν θα μπορουν να συμμετεχουν σε καμιά παιδεία;<br />
Θα αναρωτηθούμε τότε για την εγκληματικότητα που θα σαρώνει, για το ρατσισμό που θα ματώνει, για τον ψυχικό αναλφαβητισμό που θα επικρατεί;<br />
Για μια ακόμη φορά, δεν ενηλικιωθήκαμε ποτέ. Για μια ακόμη φορά θέλουμε έναν κομματικό σχηματισμό να μας το πει, Να μας καλύψει. Να μας πει πού να κοιτάξουμε. Και τι να δούμε. Φταίνε ή όχι οι δασκαλοι;<br />
Ναι θα πω, Αλλά πόσο; Πόσο να ευθύνονται κι αυτοί που άλλοτε ειναι οι ουραγοί των επιστημόνων, άλλοτε η ψυχη της εκπαίδευσης, άλλοτε ζητιάνοι κι αλλοτε αργυρώνητοι;<br />
Αποφασιστε όμως, τι είναι.<br />
Τι ρόλο τους αποδίδουμε.<br />
Τι θελουμε απο αυτούς και τα σχολειά μας;<br />
Να διδαξουν το καθήκον στον εαυτο μας και στην κοινωνία ή το "καθήκον" στην παραγωγή χρηστικών εργαλείων;<br />
Αποφασιστε, γιατί έφτασε η ώρα.</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-7234675369130096222013-05-08T15:08:00.001+03:002013-05-08T15:08:41.337+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/197642_10201063346847294_542372748_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/197642_10201063346847294_542372748_n.jpg" width="278" /></a></div>
<br /></div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-6595085199610724142013-05-07T23:17:00.001+03:002013-05-07T23:17:01.733+03:00Ορφέας Περίδης- Αυτός που πάει τη ζωήhttp://youtu.be/Dolqp-zoSNQΡοζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-73809826031502011752013-05-07T18:58:00.001+03:002013-05-07T19:50:32.049+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: #f1c232;"><span style="color: #0b5394;"><br /></span>
</span><br />
<div>
<span style="background-color: #f1c232; color: #0b5394; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Εκεί πίσω απο τους καταρράκτες του Νερόμυλου, κι
αψηφώντας την χυδαιότητα που έχει προ πολλού αντικαταστήσει την κατάνυξη των
ημερών και των μηνυμάτων της, συναντήσαμε μια γλυκιά έκθεση ζωγραφικής του
Βασίλη Στάμου.. ¨Ενα σημάδι στο sold-out των καιρών. είκοσι ζωγραφιές, εικοσι
pastels, αρκούν να δώσουν μια συγκίνηση. Απλές στιγμές, μεγάλα νοήματα.΄¨Ομορφη
ισορροπημένη έκφραση, χωρις κραυγές, εντυπωσιασμούς,άρνηση. Ξεχωρίσαμε δύο
δυάδες: η μια που απεικονίζει στο μισό της με κοκκινωπά χρώματα την ερημία της
συνύπαρξης και στο άλλο μισό με ψυχρό γκρι και κίτρινο τη μοναξιά.Η διαφορα;
στην συνύπαρξη φυτρώνει πάντα ελπίδα, στη μοναξιά διέξοδο ουδεν.</span></div>
<div>
<span style="background-color: #f1c232; color: #0b5394; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Μας συγκίνησε όμως ιδιαίτερα η δυάδα που αναπαριστά
δύο κούνιες, εκείνες των παιδικών μας χρόνων.
Στη μια εικόνα το δέντρο σταθερό, βοηθητικό Υποκλίνεται στην αρχή της ζωής, της
γνώσης , του παιχνιδιού. Κι όλα λάμπουν εκεί. Στη δεύτερη, η κούνια πια δεν
διαθέτει στήριγμα και "χέρι πατρικό¨", κι ουτε νοι'αζεται κανείς να την
στεριώσει. Φεύγει λοιπόν κι απογειώνεται σε ενα σύννεφο μολυβί.</span></div>
<div>
<span style="background-color: #f1c232; color: #0b5394; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;"> ¨Όμορφη αίσθηση λιτότητας και οικονομίας στην
αποτύπωση, όχι όμως και στην σγκίνηση. Δεν ξέρω, λοιπόν αν οι λέξεις είναι
χαμένες, όπως επιγράφεται κεντρικός πίνακας της έκθεσης, όμως δεν ξέρω κι αν
χρειάζονται πάντα. Και σίγουρα όχι, εδώ, που μιλάει η ψυχή με τα δικά της
χρώματα και θραύσματα. </span></div>
<div>
</div>
<div>
<span style="background-color: #f1c232; color: #0b5394; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Ροζαλια</span></div>
</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-76545216381030095392013-04-19T00:11:00.002+03:002013-04-19T00:11:57.130+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
αντε, είπα σήμερα. αντε και σήμερα. ωχροι και γκριζοι οι ανθρωποι. κοντραστ στο φως. και κοντραστ στη ζωη, οι δολοφονοι της.<br />
Ιδιωτικη οδος.</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-90726737251200527262013-03-30T21:25:00.003+02:002013-03-30T21:25:55.010+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αρκετα. αρκετα με το ναυλον. με το περιπου. με το ισως.<br />
πληθος οι ανεργοι.<br />
πληθος οι καταθλιπτικοι.<br />
πληθος οι μηδενα πορο διαθετοντες.<br />
πληθος οι σκυφτοι.<br />
πληθος οι απελπισμενοι<br />
και οι δυναμει .<br />
πληθος οι νεολαιοι που κοιτουν επίμονα.<br />
πληθος οι ανθρωποι που δεν υπεκυψαν ακομη.<br />
Λιγοτεροι Αυτοί.<br />
λιγοτεροι οι αρπαγες και κλεφτες.<br />
λιγοτεροι οι δολοπλοκοι<br />
λιγοτεροι οι διαπλεκομενοι<br />
λιγοτεροι οι αναισθητοι<br />
λιγοτεροι .<br />
ισχυροτεροι, ομως ακομα.<br />
ισχυροτερα τα δικτυα τους<br />
ισχυροι οι ιστοι των εξαρτησεων τους.<br />
ισχτρο ακομα το ανομο.<br />
Μήπως ήρθε η ωρα να φωναξουμε την Ιστορία;<br />
μήπως να συναντηθουμε μαζι της τωρα που ακομαγνωριζουμε το προσωπο της Ειρήνης;<br />
μηπως θα ειναι δραματικη η συνάντηση, οταν αλλοιωθουν τα χαρακτηριστικα μας απ την Αναγκη;<br />
Ας σκεφτουμε, επιτελους!</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-24689142811719929012013-03-02T23:53:00.001+02:002013-03-02T23:53:06.876+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/481055_402172413212168_6127331_n.jpghttps://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/481055_402172413212168_6127331_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/481055_402172413212168_6127331_n.jpghttps://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/481055_402172413212168_6127331_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-29920659450854356482013-03-02T23:49:00.001+02:002013-03-02T23:49:47.068+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/481055_402172413212168_6127331_n.jpghttps://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/481055_402172413212168_6127331_n.jpg<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Eλαχιστες ισως ελπιδες να υπαρχουν. βαινουμε ολοεν εξαθλιουμενοι. ο<τι κρατηθει θα ειναι ο Ιδιωτικος Βιος και Δρομος.</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-63023829101041941582013-01-28T20:37:00.001+02:002013-01-28T20:37:52.940+02:00ΜΠΙΖΕΡΙΣΑ ΜΩΡ ΜΑΝΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/gGVUdrHqeic" width="459"></iframe><br />
<br />
<br />
για να μην ξεχνιόμαστε.Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-28948543065328924542013-01-21T22:48:00.000+02:002013-01-21T22:48:05.854+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/180002_194456523915062_2533560_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="215" src="https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/180002_194456523915062_2533560_n.jpg" width="320" /></a></div>
<a href="https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/180002_194456523915062_2533560_n.jpg">https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/180002_194456523915062_2533560_n.jpg</a></div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5843051432492043346.post-7845829984144722782013-01-21T21:27:00.001+02:002013-01-21T21:27:39.343+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<h2 class="date-header" style="background-color: #ffcc66; border-bottom-style: none; color: #0066cc; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, sans-serif; font-size: 20px; margin-bottom: 14px; margin-top: 20px; padding: 1px 1px 1px 17px;">
Παρασκευή, 5 Ιουνίου 2009</h2>
<div class="date-posts" style="background-color: #ffcc66; color: #0066cc; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15px;">
<div class="post-outer">
<div class="post hentry" itemprop="blogPost" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/BlogPosting" style="line-height: 22px; margin-bottom: 20px; padding-left: 20px; padding-right: 20px; text-indent: 10px;">
<b><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5843051432492043346" name="6303008749160869093" style="color: blue;"></a></b><br />
<div class="post-header">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-6303008749160869093" itemprop="description articleBody">
<b>Μου αρέσει: να αναπνέω ελεύθερα</b><br />
<b>να σκέφτομαι αδέσμευτα</b><br />
<b>να αυτοκαθορίζομαι</b><br />
<b>να συγκινούμαι</b><br />
<b>να γοητεύομαι</b><br />
<b>να βλέπω τη νέα γενιά να πεταρίζει</b><br />
<b>να συναντώ πολύτιμους λίθους στα σκουπίδια</b><br />
<b>να κατανοώ</b><br />
<b>να αγωνίζομαι ακόμα για το ελάχιστο ευ.</b><br />
<b>να μην ξεχνάω τις ρίζες, τις αφετηρίες, τον υγιή μόχθο.</b><br />
<b>να πιστεύω πως ό,τι σπέρνεις θερίζεις.</b><br />
<b>να θεωρώ την αχαριστία όνειδος.</b><br />
<b>να διαφυλλάττω τα τιμαλφή μου απ τις χυδαίες υπάρξεις.</b><br />
<b>να διαβάζω για να κερδίζω την κεκτημένη σοφία.</b><br />
<b>να περπατάω στά βουνά για να κερδίζω στην αιωνιότητα.</b><br />
<b>να περπατάω στη θάλασσα για να φεύγω στη νοσταλγία του μέλλοντος.</b><br />
<b>που αξιώθηκα να υπάρχω ενσυνείδητα.</b><br />
<b>και</b><br />
<b>λέω όχι: στους καννίβαλους ανθρώπων, αξιών, ιδεών, μνήμης και συναισθημάτων.</b><br />
<b>στους φτηνούς τουρίστες της ζωής τους και της ζωής των άλλων.</b><br />
<b>στους ιδιοτελείς χωρίς διακύβευμα, γιατί είναι μωροί.</b><br />
<b>στους αδίστακτους ηθικολόγους</b><br />
<b>σε κάθε αλυσίδα συνενοχής</b><br />
<div style="clear: both;">
</div>
</div>
<div class="post-footer" style="font-size: 13px; margin-bottom: 15px; margin-left: 0px;">
<div class="post-footer-line post-footer-line-1">
<b><span class="post-author vcard">Αναρτήθηκε από <span class="fn" itemprop="author" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/Person"><a href="http://www.blogger.com/profile/10670515426674287546" rel="author" style="color: #0066cc; text-decoration: initial;" title="author profile"><span itemprop="name">Ροζαλία</span> </a></span></span><span class="post-timestamp">στις <abbr class="published" itemprop="datePublished" style="border: none; color: #0066cc; text-decoration: initial;" title="2009-06-05T07:29:00+03:00"><a class="timestamp-link" href="http://noramiri.blogspot.gr/2009/06/blog-post_04.html" rel="bookmark" style="color: #0066cc; text-decoration: initial;" title="permanent link">7:29 π.μ.</a></abbr></span></b></div>
<div class="post-footer-line post-footer-line-1">
<span class="post-timestamp"><b><br /></b></span></div>
<div class="post-footer-line post-footer-line-1">
<span class="post-timestamp"><b>ετσι αρχισαμε. ετσι συνεχιζουμε.</b></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Ροζαλίαhttp://www.blogger.com/profile/10670515426674287546noreply@blogger.com1