Μας έμαθε τη θυσία του ακριβού και τη δυσκολία του ωραίου. Μας εισήγαγε παιδιά ακόμα-έφηβους σε βαθιές διαδρομές χαρμολύπης. Μας έμαθε τη γλώσσα της σιωπής και του ψιθύρου.
μας έμαθε κυριεύοντας και καταστρέφοντας με τις δονήσεις του όλα τα προκατασκευασμένα συναισθήματα και τις προδιαγεγραμμένες αισθήσεις, ν αναζητούμε το εξαίσιο, το ανεξαργύρωτο, ακόμα κι αν ήταν οδυνηρό. Γιατί μας έμαθε ότι δεν ακούω μουσική αλλά συμμετέχω σε τελετουργία, ότι μαγεύομαι, ότι παραδίδομαι, ακόμα κι αν είναι να χάσω των ύπνο μου.
Και μας πήγε και στην αγαπημένη μου οδό Αθηνάς, και στις μικρές Κυκλάδες και στη Ρωμαική αγορά,και πού δεν μας ταξίδεψε ο μοναδικός αυτός Ανθρωπος!
Μας κάλεσε να γοητευτούμε, να συγκινηθούμε, να κουραστούμε, να εκχωρήσουμε για να ..μυρίσουμε τη βαθιά αρχέγονη οσμή της ζωής..
τόσο λίγο για τόσο πολύ.
Πριν από 22 ώρες
"Είμαι ο Λαχειοπώλης τ' Ουρανού[...]
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αποφασίζω ευθύς την πιο μεγάλη μου πράξη.
Σκόρπισα τα λαχεία μου στους γαλαξίες και στο άπειρο[...]
Το λέω για να τ' ακουν οι νέοι,
και να σκορπίσουν τα λαχεία τους κι αυτοί,
όπου μπορέσουν κι όπου βρουν.
Να μην τ' αφήσουν κέρδος στους πολλούς.
Έτσι τουλάχιστον,
θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα να μας φοβούνται.
Ποιους;
Εμάς, τους ποιητές.
Μια και δεν είναι δυνατό
να μας εντάξουν στα συρτάρια τους,
σ' ό,τι μπορούν να ελέγξουνε
και να προβλέψουν οι ανερχόμενοι πολλοί.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας
να δεχτούμε φάκελο, κατάταξη, τάξη κι αριθμό.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας
να ενταχθούμε
στις ομάδες
αυτών
που όταν κοιμούνται,
τα χέρια τους είναι από μέσα
ή απ' έξω από το πάπλωμα.
Γιατί τα χέρια τα δικά μας
την ώρα του ύπνου,
ζωγραφίζουν ελεύθερα τους ανέμους,
με χρώματα και με σχηματισμούς πτηνών,
και μας τοποθετούν παντοτινά
μες στους αιώνες,
με την αθάνατη κι ερωτική μορφή
του Λαχειοπώλη τ' Ουρανού" (Μ. Χατζιδάκις)