δεν χαρίζεται στον καθένα,
όχι στον καθένα και παντού,αλλά
σ εμάς εδώ, μια καινούργια αίσθηση
μας παραλύει,
μας αφήνει άφωνους,
ναρκώνει τις αισθήσεις μας,
τα νεύρα μας τρέμουν.
είμαι σίγουρη
γνωρίζετε τι εννοώ.
ήταν ένα δέντρο γέρικο
όπως αυτά που βλέπουμε παντού,
οπουδήποτε εδω γύρω-και κάποιες
σανίδες βαρελιών και κάτι τούβλα
κι η μια πλευρά του τείχους ακάλυπτη
και η γυμνή ασχήμια
και ύστερα η μουσική; Ω,αυτό που εννοούσα
όταν είπα μουσική ήταν-
ρίχνει ανεμόσκαλες η μουσικη,
μας κάνει αόρατους,
αυθύπαρκτους,
ελεύθερους να δραπετεύσουμε.
http://anastasia.pblogs.gr/files/146068-2532505255_5a407e8576.jpgόμως από το ορατό
δεν υπάρχει διαφυγή.
δεν υπάρχει σωτηρία από το δόρυ
που τρυπά την καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου