Για τον Αλέξη

Την αδιέξοδη, παρακμιακή, τελματωμένη,επαχθή χωρίς υλικά επί το πλείστον βάρη της γενιάς σου, -μιας γενιάς που τελικά πήρε όλα και δεν πήρε τίποτα για νάχει-,τη σημάδεψες με τον άδικο χαμό σου.
Μια γενιά μεγαλωμένη στην εποχή εκείνη που όλα είχαν αντικατασταθεί, όλα τα παλιά είχαν θεωρηθεί αναχρονιστικά κι αυταρχικά και συντηρητικά έως αντιδραστικά, αλλά που τίποτε δεν είχε μπει στη θέση των παλιών συνεκτικών δεσμών του κοινωνικού ιστού.
Ετσι δεν υπήρχε πια το "δικαίωμα" κανενός να σε ελέγχει για να αναπτύξεις ελεύθερα την προσωπικότητά σου, αλλά ούτε η "υποχρέωση" κανενός να ¨θυσιάζει" τη ζωή του για σένα, να μπεί σε δεύτερο πλάνο, να σε ακολουθεί, να σε παρακολουθεί, να σε στηρίζει, να σε αποτρέπει, να σου απαγορεύει αν χρειάζεται, να σε τιμωρεί, γιατί κι αυτό μέρος της συγκρότησης είναι. όχι να σε εξοντώνει, να σου υποδεικνύει τις συνέπειες των επιλογών.
Κι έτσι σας αφήσαμε μόνους. με την τηλεόραση, με τις εξωσχολικές δραστηριότητες, με τους υπολογιστές, με την απίστευτη από τα δυό μισυ εκκοινώνιση.
Στερώντας σας και την ελάχιστη εκείνη ευκαιρία πουχει ο άνθρωπος στη ζωή του να αισθάνεται΄την αποκλειστικότητα και την προνομιακή μοναδικότητα της αγάπης .
πάντως όχι από δόλο.
Ταυτόχρονα καταφέρναμε να δομούμε ή να αναχόμαστε να δομείται μια κοινωνία που δεν είχε να δώσει ή να διδάξει τίποτα. μια κοινωνία που οι θεσμοί της εχουν όλοι σχεδόν απαξιωθεί και λειτουργούν ως μηχανισμοί στήριξης κύκλων και κυκλωμάτων, μια κοινωνία ακαλλιέργητων φοβικών, δουλοπρεπών "υπαλλήλων" των ταπεινότερων ενστίκτων και των χαμηλότερων προσδοκιών.
Ομως πάντα είχαμε τη δυνατότητα να σας παραγγείλουμε ένα ντελίβερι, να σας στείλουμε για σκι, να πάμε στα Μall,να σας παιρνουμε κινητα.....

Για τη δυνατότητα που σας αφαιρέσαμε: Να υπάρχετε με χαρά. Να ζείτε με όλα τούτα που εμείς δεν είχαμε, ελευθερία, διακίνηση ιδεών,επικοινωνία, κάλλος, αφού πρώτα σας είχαμε μάθει την αξία τους, ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΛΕΞΗ.