Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

«Κάθε αληθινή φιλία είναι ένα απόκτημα διαρκές. Η φιλία, όπως και ο έρωτας, απαιτεί τόση τέχνη όσο μια πετυχημένη φιγούρα χορού. Χρειάζεται πολλή άνεση και μεγάλος συγκρατημός. Ανταλλαγές λόγων. Μεγάλη σιωπή. Και προπαντός σεβασμός. 
Το συναίσθημα της ελευθερίας του άλλου. Της αξιοπρέπειάς του. Την παραδοχή. Θυμάμαι πάντα το κοριτσάκι στο βιβλίο του Μοντερλάν που δεν έχει δώσει όνομα στη γάτα του. Και πώς τη φωνάζεις; τη ρωτούν. Δεν τη φωνάζω, έρχεται όποτε θέλει. Έτσι είναι οι φίλοι. Συχνά έρχονται από τύχη».

4 σχόλια:

  1. Τα λόγια σας
    χρωματιστές σταγόνες που φωτίζουν
    αδιόρατες μορφές ελπίδας
    στον σκοτεινό καμβά της μοναξιάς μας…
    πάνε χαράμι όμως, αφού πιά
    οι άνθρωποι δεν βλέπουν…?
    Μα έστω κι έτσι συνεχίστε
    κυρία Ροζαλία
    να δροσίζετε τη μίζερη ρουτίνα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ανωνυμε κανεις δεν θα αλλαξει τον κοσμο αν δεν αλλαξει τον εαυτο του. σας ευχαριστω !"οσοι λευκοφοροι εννοητωσαν"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. απολύτως έτσι, Ροζαλία.
    απολαμβάνω πάντα ό,τι γράφεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή