Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια μέσα στην Ελλάδα ακο-
λουθώντας το χυμένο αίμα το σπαταλημένο.
Αίμα σταλαματιές κυλάνε στάζουν κάτω στον Άδη.
Πέφτουν απάνω στους νεκρούς οι σκοτωμένο αλλά-
ζουν θέση δεν ξυπνάνε.
Μόνο το χέρι τους υψώνεται και δείχνει τη μεριά που
Περπατάνε οι δολοφόνοι.
Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους
Τ.Σ
δεν ξέρω όσο σκάβουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσα διαμάντια, σαν αυτά που βρίσκετε
υπάρχουν και μας περιμένουν…
φοβάμαι τα σαπρόφυτα που καλοθρέφονται
απ’ όσα γύρω μας αποσυντίθενται
θάβγουν δυναμωμένα να τελειώσουνε
την οξειδωμένη κοινωνία…
ειναι μη αναστρεψιμη η σκουρια. και δεν ειναι "απ τη νοτια των ανθρωπων", δυστυχως.
ΑπάντησηΔιαγραφή