Γυρίζοντας ολοένα σε κύκλους που πλαταίνουν 
Το γεράκι δεν μπορεί ν’ ακούσει πια το γερακάρη• 
Τα πάντα γίνουνται κομμάτια• το κέντρο δεν αντέχει. 
Ωμή αναρχία λύθηκε στην οικουμένη, 
Απ΄το αίμα βουρκωμένος λύθηκε ο ποταμός, και παντού 
Η τελετή της αθωότητας πνίγεται• 
Οι καλύτεροι χωρίς πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι 
Είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους. 
Σίγουρα κάποια αποκάλυψη θα είναι κοντά• 
Σίγουρα η Δευτέρα Παρουσία θα είναι κοντά. 
Η Δευτέρα Παρουσία! Δεν πρόφταξα να σώσω αυτό το λόγο 
Και μια μεγάλη εικόνα γέννημα του Spiritus Mundi 
Θολώνει τη ματιά μου: κάπου στην άμμο της ερήμου 
Μορφή με σώμα λιονταριού και το κεφάλι ανθρώπου, 
Ένα άδειο βλέμμα κι αλύπητο σαν ήλιος, 
Κινείται με μηρούς αργούς, καθώς τριγύρω 
Στροβιλίζουνται ίσκιοι αγανακτισμένων πουλιών. 
Το σκοτάδι ξαναπέφτει• τώρα όμως ξέρω 
Πώς είκοσι βασανισμένοι αιώνες πετρωμένου ύπνου 
Κεντρίστηκαν από ένα λίκνο λικνισμένο κατά το βραχνά, 
Και ποιο ανήμερο θεριό, μια που ήρθε τέλος η ώρα του, 
Μουντά βαδίζει για να γεννηθεί προς τη Βηθλεέμ. 
Ουίλιαμ Γιέιτς (W.B.Yeats, 1865) 
Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης, ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ, 1965, Εκδ. ΙΚΑΡΟΣ