χρονια πολλα!!!!!

οταν...

Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα...

Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα —
είναι προ πολλών ετών —
στην ιδίαν γη δεν ζούσα
μετά των λοιπών θνητών.

Λυρικήν την φαντασίαν
είχον, κι αν απατηλήν,
μ’ εχορήγει ευτυχίαν
όμως ζώσαν και θερμήν.

Σ’ ό,τι έβλεπε το μάτι
πλούσιαν έδιδε θωριά·
της αγάπης μου, παλάτι
μοι εφαίνετο η φωλιά.

Και το τσίτινο φουστάνι
εφορούσε το φθηνό·
σας ομνύω μοι εφάνη
κατ’ αρχάς μεταξωτό.

Της εστόλιζαν τα χέρια
δυο βραχιόλια φτωχικά·
δι’ εμένα τζοβαέρια
ήσανε αρχοντικά.

Στο κεφάλι μαζεμένα
άνθη εφόρει απ’ το βουνό —
ποια ανθοδέσμη δι’ εμένα
είχε τέτοιον στολισμό;

Ομαλούς τους περιπάτους
πάντα βρίσκαμε μαζί,
και ή δεν είχε τότε βάτους,
ή τας έκρυπτεν η γη.

Δεν με πείθει νυν το πνεύμα
των ρητόρων και σοφών
όσον έν εκείνης νεύμα,
κατ’ εκείνον τον καιρόν.

Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα είναι προ πολλών ετών —
στην ιδίαν γη δεν ζούσα
μετά των λοιπών θνητών.

Κ.Π. Καβάφης - Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923

να μας γλυτώση από τον μεγάλον γκρεμνόν !

«Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά όπου γευόμαστε, θα παρακαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή, τιμιότη. Αυτά λείπουν από όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς.

Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε ‘‘πηρεσίαν να μπούμεν’’, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν. Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμε όλες. Χρωστούν εις το Ταμείον δεκαοχτώ ‘κατομμύρια ο ένας και ο άλλος. Ο Μιχαλάκης ο Γιατρός πεντακόσιες χιλιάδες, ο Τζούχλος τρακόσες, ο Γεωργάκης Νοταράς τρακόσες πενήντα – όλο τέτοιγοι χρωστούνε αυτά. Ο κεντρικός ταμίας ο Φίτζες – τρακόσες πενήντα του λείπουν από το ταμείον. Κι’ ακόμα δεν κυτάχτηκαν πόσα θα λείψουν ακόμα. Το ίδιο ντογάνες κι’ άλλα.

Τέτοιοι μπαίνουν εις τα πράγματα και τέτοιους συντρόφους βάνουν. Δύσκολο είναι ο τίμιος άνθρωπος να κάνη τα χρέη του πατριωτικώς. Οι αγωνισταί, οι περισσότεροι και οι χήρες κι’ αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία -γεμίσαμαν πλήθος πιανοφόρια και κιθάρες.

Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματά τους, λεπτό δεν τους δίνομεν από αυτά- κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματά μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον.



Πώς θα σωθούμε εμείς μ’ αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίας του κόσμου ως άνθρωποι; Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλυτώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν».

Μακρυγιαννης

delete

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Χάπι θα κάνει delete στις κακές αναμνήσεις
Μια φυσική πρωτεΐνη υπόσχεται να θεραπεύσει τα ανοιχτά τραύματα της μνήμης και να καταπολεμήσει τις φοβίες


ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Σας βασανίζει η ανάμνηση ενός τροχαίου ατυχήματος, μιας οδυνηρής κακοποίησης ή κάποιας άλλης τραυματικής εμπειρίας που δεν σβήνει με τίποτε από τη μνήμη σας; Σύντομα τα μνημονικά αυτά «βαρίδια» που δηλητηριάζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων θα μπορούν να διαγραφούν από τον εγκέφαλό μας με ένα μόνο «στοχευμένο» χάπι.

Επιστήμονες από το διάσημο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς ισχυρίζονται ότι απέχουμε μόλις λίγα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου χαπιού που θα σβήνει όλες τις άσχημες αναμνήσεις και θα μειώνει δραστικά τα άγχη και τις φοβίες μας, ακριβώς όπως συμβαίνει στην κινηματογραφική ταινία «Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού». Στην ταινία αυτή του γάλλου σκηνοθέτη Μισέλ Γκοντρί ο κεντρικός ήρωας υποβάλλεται σε μια διαδικασία διαγραφής από τον εγκέφαλό του όλων των δυσάρεστων αναμνήσεων του παρελθόντος.

Οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι ο εγκεφαλικός νευροτροφικός παράγοντας (ΒDΝF), μια πρωτεΐνη η οποία επηρεάζει τη μνήμη και παράγεται με φυσικό τρόπο από το ανθρώπινο σώμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί φαρμακευτικά προκειμένου να βοηθήσει ασθενείς να ξεπεράσουν το μετατραυματικό στρες και να τους κάνει να ξεχάσουν δυσάρεστες αναμνήσεις.

«Πιστεύουμε ότι σε λίγο καιρό θα μπορούμεδιά μέσου φαρμακευτικής αγωγήςνα ελέγξουμε όλους εκείνους τους μηχανισμούς που σχετίζονται με την ανθρώπινη μνήμηπροκειμένου να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις όπως το μετατραυματικό στρες» υποστηρίζει ο ερευνητής του Τζονς Χόπκινς Ρίτσαρντ Χούγκανιρ.

Ο δρ Χούγκανιρ στηρίζει τα συμπεράσματά του σε έρευνα που διεξήγαγαν αμερικανοί και πορτορικανοί επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Πόρτο Ρίκο. Οι ερευνητές ανακάλυψαν, ύστερα από πειράματα σε ποντίκια, ότι μπορούν να αναστείλουν στον εγκέφαλο των ζώων την ορμονική αντίδραση που προκαλεί ο φόβος.

Οι γιατροί έκαναν ηλεκτροσόκ στα συμπαθή τρωκτικά βάζοντάς τους ταυτόχρονα να ακούνε μουσική. Κάθε φορά που άκουγαν μουσική τα μικρά πειραματόζωα «πάγωναν» από τον φόβο τους. Οταν όμως τους εισήγαγαν με ένεση την πρωτεΐνη ΒDΝF, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η μνήμη των ποντικών είχε σβήσει από τον «σκληρό δίσκο» της τον επώδυνο συσχετισμό μεταξύ μουσικής και ηλεκτροσόκ.

«Η ουσία αυτή επιδρά στους νευρώνες που βρίσκονται στον μεσοφλοιό του εγκεφάλουσβήνοντας όλες τις άσχημες αναμνήσεις, όχι όμως και τις ευτυχισμένες» τονίζει ο επικεφαλής της έρευνας καθηγητής Γκρέγκορι Κουίρκ.

«Η επίδραση του εγκεφαλικού νευροτροφικού παράγοντα είναι δεδομένη. Τώρα θα πρέπει να αναπτύξουμε τα φάρμακα εκείνα που θα περιέχουν την ουσία αυτή» λέει ο διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ Τόμας Ινσελ.

Οι επιστήμονες όμως ελπίζουν τώρα ότι θα μπορέσουν να δοκιμάσουν τη θεραπεία αυτή σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους, όπως σε βετεράνους στρατιώτες του πολέμου στον Περσικό Κόλπο.

Τρομάζει η διαγραφή κομματιών της ζωής μας
Οπως υποστηρίζουν οι επικριτές του, το φάρμακο μπορεί να λυτρώσει εκατομμύρια θύματα από βασανιστικές αναμνήσεις αλλά ταυτόχρονα μπορεί να υπάρξουν και ψυχοσωματικές επιπλοκές. «Η καθολική απαλοιφή μιας δυσάρεστης μνήμης είναι ένα ενδεχόμενο που μας φοβίζει» επισημαίνει η αμερικανίδα ψυχίατρος Κέιτ Φάρινολτ, θεωρώντας πως «σβήνοντας μια μνήμη είναι σαν να σβήνεις μαζί και ένα ολόκληρο κομμάτι της ζωής ενός ατόμουαπό την οποία μπορεί κάποιος να διδάχθηκε κάποια ωφέλιμα μαθήματα για το μέλλον του». «Η ανθρώπινη ταυτότητα του καθενός είναι σύμφυτη με τη μνήμη του» τονίζει με τη σειρά του ο Πολ Γουόλπ, καθηγητής Βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο Εμορι της Ατλάντα, στις ΗΠΑ, προσθέτοντας πως «η ιδέα του να καταφέρουμε κάποια στιγμή να ελέγξουμε την ανθρώπινη μνήμη είναι τρομακτική, όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις μας».


απο ΤΟ ΒΗΜΑ online

κραυγη

Η «Κραυγή» του Έντβαρντ Μουνκ θα… ακουστεί στην Αθήνα

Μία από τις καλύτερες εκθέσεις της φετινής χρονιάς θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν το Νοέμβριο οι φιλότεχνοι στο Μουσείο Ηρακλειδών.



Η διάσημη «Κραυγή» του Νορβηγού ζωγράφου Ένβαρντ Μουνκ είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πρωταγωνιστήσει στην έκθεση με έργα από τη συλλογή χαρακτικών του ζωγράφου που βρίσκονται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Τελ Αβίβ.



Στα έργα αυτά θα περιλαμβάνεται επίσης η «Εφηβεία», ο «Βρικόλακας», η «Απόγνωση», η «Ζήλεια» και το «Άγχος» από τη σειρά «Εικόνες της Ζωής, του Έρωτα και του Θανάτου».



Η ιδέα για την έκθεση γεννήθηκε το 2007 όταν το Μουσείο Ηρακλειδών φιλοξενούσε έκθεση με τα έργα του Τουλούζ Λοτρέκ, που απεικονίζουν τη χαρά της ζωής. Οι υπεύθυνοι του μουσείου σκέφτηκαν λοιπόν να παρουσιάσουν και την άλλη, τη σκοτεινή πλευρά, την οποία ζωγράφιζε πάντα ο Μουνκ.



Ο Νορβηγός ζωγράφος είχε υποστεί νευρικό κλονισμό και όπως έλεγε και ο ίδιος ζωγράφιζε πάντα από μνήμης , δίχως τις λεπτομέρειες που είχε πάψει να τις βλέπει μπροστά του.



Η έκθεση προγραμματίζεται για το Νοέμβριο και θα διαρκέσει έως και την άνοιξη του 2011.


απο το star.gr

υπαρχουν θεσεις αν θελεις κενες.... αντε να λυσουμε..

να ξεκινησουμε και τους βαρεθηκα δεν τους μπορω...να τους ξεχασουμε ολους εδω!
αρκετα!

μια καθημερινη!

η ερημια των ψυχων, η ερημια των σωματων. η αμηχανια, το αδιέξοδο του νου. τα σημεια των καιρων.και οι αομματοι.
και οι πλαγιοκοποι των πεσουσών δρυων. και οι αικατερινες που γιορταζαν σημερα μονον αλλα κι ο κατινισμος που βαστα το σαλονι της γιορτης του ανοιχτο χρονια απειρα και την εξουσια του αλώβητη. και οι τεχνητοι αύλακες που αλλαζουν κοιτη καθε τοσο, αναλογως. και η μοναδικότητα καμια φορα εξαίσια και αναπάντεχη, σαν συγκρουση αστεριων. αρκει που υπαρχει καμια φορα μια γλυκυτητα, μια θωπεια των αιχμών να στρογγυλεψουν, μια δυναμη για νικη; ;;

..Κανεις δεν την πουλα και δεν βγαζει στο σφυρι, λοιπον, αν, γνωριζει. Αν βρισκεται σε θεση και κατασταση να μπορει να γνωριζει τι ειναι ολα αυτα τα πανακριβα,πλην δυσαποκτητα συναισθήματα. αν γνωρίζει τις μικρες διαφορες με τις μεγαλες τους συνεπειες. διοτι αγαπω απο ενστικτο κι απο αυτοσυντηρηση κι απο αναγκη, και Αγαπω. το δευτερο θελει συνειδηση, συναισθηση,εξυψωση, αποφαση, επιλογη κι εν τελει ελευθερη βουληση. ποσοι απο μας τη γνωρίζουν; τοσοι όσοι γνώρισαν πώς δεν εξαργυρώνονται μερικα πραγματα με τιποτα και δεν διαπραγματεύονται με κανεναν. υψηλοφρων συνειδηση και μεγαλοθυμη ψυχη. αντ αυτων ,κανεις δεν κουραζεται για να ζησει! προτιμα να κουραστει για να πεθανει....

σοφιες.....

Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να
συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή ......δεν
αρκεί για να ξεχάσεις ~


Δεν είναι τυχαίο που κάθε καινούργια μέρα ξημερώνει με το λάλημα του πετεινού που μαρτυράει από παλιά μια προδοσία.


Μην κοιτάς πού έπεσες, αλλά πού γλίστρησες.


Καλύτερα που δε μιλάς,
τα λόγια μας ξεχνιούνται,
όσα ποτέ δεν είπαμε
αυτά δεν λησμονιούνται.

τις οιδε;

καραβια βγηκαν στη στερια και χαθηκαν στο χιονι.....

δειτε!

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος
βία
Παραλογισμός στον μέσο άνθρωπο
Για να τροφοδοτήσει οποιονδήποτε στρατό μια
Οποιαδήποτε μέρα.
ΚΑΙ Οι Καλύτεροι Στο Φόνο Είναι Αυτοί
Που Κηρύσσουν Το Αντίθετο.
ΚΑΙ Οι Καλύτεροι Στο Μίσος Είναι Αυτοί
Που Κηρύσσουν Την Αγάπη.
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΕΙΝΑΙ - ΤΕΛΙΚΑ - ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ
ΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΤΗΝ
ΕΙΡΗΝΗ

Αυτοί Που Κηρύσσουν Τον Θεό
Χρειάζονται Τον Θεό
Αυτοί Που Κηρύσσουν Την Ειρήνη
Δεν Έχουν Ειρήνη.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΓΑΠΗ
ΦΥΛΑΞΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΗΡΥΣΣΟΥΝ
Φυλάξου Από Αυτούς Που Ξέρουν.

Φυλάξου
Από Αυτούς
Που Συνεχώς
ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ
ΒΙΒΛΙΑ

Φυλάξου Από Αυτούς Που Είτε Απεχθάνονται
Την Φτώχεια ή Που Είναι Περήφανοι Γι΄Αυτήν

ΦΥΛΑΞΟΥ Από Αυτούς Που Βιάζονται Να Επαινέσουν
Γιατί Χρειάζονται Επαίνους Για Ανταμοιβή

ΦΥΛΑΞΟΥ Από Αυτούς Που Βιάζονται Να Επικρίνουν
Φοβούνται Αυτό Που Δεν
Ξέρουν

Φυλάξου Από Αυτούς Που Αναζητούν Συνεχώς
Το Πλήθος. Δεν Είναι Τίποτα
Μόνοι Τους

Φυλάξου
Από Τον Μέσο Άνδρα
Την Μέση Γυναίκα
ΦΥΛΑΞΟΥ Απʼ Την Αγάπη Τους

Η Αγάπη Τους Είναι Μέτρια, Ψάχνει Να Βρει
Το Μέτριο
Αλλά Υπάρχει Ιδιοφυία Στο Μίσος Τους
Υπάρχει Αρκετή Ιδιοφυία Στο
Μίσος Τους Για Να Σε Σκοτώσει, Να Σκοτώσει
Οποιονδήποτε.

Καθώς Δεν Θέλουν Τη Μοναξιά
Καθώς Δεν Καταλαβαίνουν Τη Μοναξιά
Θα Προσπαθήσουν Να Καταστρέψουν
Οτιδήποτε
Διαφέρει
Από Την Δική τους

Καθώς Δεν Μπορούν
Να Δημιουργήσουν Τέχνη
Δεν Θα
Καταλάβουν Την Τέχνη

Θα Θεωρήσουν Την Αποτυχία Τους
Ως Δημιουργοί
Μόνο Ως Αποτυχία
Του Υπόλοιπου Κόσμου

Καθώς Δεν Μπορούν Να Αγαπήσουν Ολοκληρωτικά
Θα Πιστέψουν Την Αγάπη Σου
Ως Ατελή
ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΘΑ ΣΕ
ΜΙΣΗΣΟΥΝ

Και Το Μίσος Τους Θα Είναι Τέλειο
Σαν Λαμπερό Διαμάντι
Σαν Μαχαίρι
Σαν Βουνό
ΣΑΝ ΤΗΝ ΤΙΓΡΗ
ΣΑΝ το Κώνειο

Η Τελειότερή Τους
ΤΕΧΝΗ

Ριξου λοιπον στα φο μπιζου.

- ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Αγαπητή φίλη

Το γράμμα σου κακός Ερμής μαντατοφόρος.
Χρεοκοπία σου μου αναγγέλλει.

Να λυπηθώ έχω να σου δώσω. Αν όμως μου ζητάς
δάνειο παρηγοριάς δε μου ‘χει μείνει λέξη.
Με βρήκανε και μένα πολλών λαθών πτωχεύσεις.


Ήτανε λάθος σου να ανοίξεις σε μία ξένη χώρα
μπουτίκ με αληθινά κοσμήματα-αντίγραφα περίτεχνα
αυθεντικής προγόνων ελληνικότητας।

Ρίχνεις το φταίξιμο στα φο μπιζού।

Δεν πρόκειται για μόδα.
Είναι παλιά προτίμηση το ψεύτικο.
Περίτεχνο αντίγραφο αυθεντικής πραγματικότητας.
Τέλεια επεξεργασμένο από τη μεγάλη ζήτηση.
Δεν αλλοιώνεται. Η αφθονία του αμετάβλητη.
Η εύκολη τιμή του το κάνει προσιτό
σε κάθε μικρομεσαία πλάνη.Και να το χάσεις, πάλι συμφέρει
σου έρχεται φθηνότερα να κλαις για ένα ψέμα.

Αγανακτείς να συνωστίζονται τόσοι θαυμαστές
Απ' έξω μόνο στη βιτρίνα σου
και μέσα ψυχή να μην μπαίνει.
Έτσι γίνεται.
Απ' έξω μόνο στη βιτρίνα
θορυβούμε οι λάτρεις της αλήθειας.
Ποια ψυχή διαθέτει το μη αναγραφόμενο
κόστος της απόκτησης.
Εξάλλου ας μην κρυβόμαστε.
Κάθε αλήθεια δεν είναι όλη χρυσός
μήτε όλο πολύτιμοι λίθοι.

Δεν σ' αγαπώ.
Χρυσή αλήθεια είναι αυτό
ή ουράνιο που σου ασπρίζει το αίμα;
Πολύτιμοι λίθοι είναι
ή άγριος λιθοβολισμός;
Ρίξου λοιπόν στα φο μπιζού.

Τι λες, κουτός είναι ο θάνατοςπου προτιμά την ψεύτικη ζωή μας;»



Αφιερωμενο εξαιρετικα.

πως παει;

Οικοδόμημα
Πως πήγε αλήθεια
η μεγάλη εκείνη επιχείρηση αισθήματος
που άνοιξες.

Μαθαίνω σε γονάτισε.
Τουλάχιστον ξεμπέρδεψες με τις υποχρεώσεις;
Βοήθησες τη λήθη να χτίσει;
Χρόνια ονειρευότανε
δική της οικογένεια
δικό της σπιτικό
μακριά
μακριά από τη μνήμη
όσων τις αγαπήσαν και τις δυό.


ηχος απομακρύνσεων Δημουλά

καλημερα

Για οσους ακομα ..περπατουν στους δρομους της ψυχης τους. κι αναγνωριζουν τις μυρωδιες,τ αρωματα, τα χρωματα, τις μουσικες, τις παγκοινες ιδεες και την μοναδικη Μια μελωδια της διαυγειας και του διαφανου. ακομα και του τραυματισμενου.

αυτα ειναι.

"Οσοι... δεν μπορουν ν' αγαπησουν τον πλαϊνο τους, επιδιωκουν ν' αγαπησουνε τον κοσμο") ._

φασισμος

και ο φασισμος δεν ειναι θεωρητικη προσεγγιση. ειναι πραξη ζωης. ειναι το χρωμα των κιησεών μας, του βλεμματος, της ομιλίας. ειναι οτροπος να αγωνιζομαστε να ανταγωνιζομαστε και να συναγωνιζομαστε. ειναι ο τροπος να εχουμε γνωμη και όχι πληροφοριες. ειναι ο τροπος να απλωνουμε το χερι πριν πληροφορηθουμε την ταυτοτητα του εχοντος αναγκη. ειναι ο τροπος να υπαρχουμε προσφεροντας κι οχι αρπαζοντας. ειναι ο τροπος να καλλιεργουμε το πνευμα μας στην ελευθερη σκεψη και βουληση. ειναι ο τροπος να απομονωνουμε τα ερπετα και τα δήγματα τους. ειναι ο τροπος να αξιολογούμε τα δωρα που μας χαριζει η ζωή και να τα πολλαπλασιαζουμε. ειναι ο τροπος να μην ακυρωνουμε τους καλυτερους απο μας, γιατι, ε, κατι θα αξιζουν. ειναι ο τροπος να αντιληφθουμε το συμπληρωματικο της ζωής. ειναι οτροπος να μαθουμε οτι η αξια των συνανθρωπων μας μας προσδίδει αξια και δεν μας αφαιρει, εκτος αν ειμαστε τοσο ανεπαρκεις. ειναι ο τροπος να αγαπάμε και να διαφυλλασσουμε τις ιεροτητες και να εξολοθρεύουμε τα αυγα του φιδιου, ακομα κι αν δεν μας πειραζουν. ειναι ο τροπος να υπαρχουμε.

πολυτεχνειο

μια θλιμμενη μπαλλαντα για μια χαμενη θυσια. μια ακομη χαμενη θυσια. οχι γι αυτος που θυσιασαν κατι ή και όλα. αυτοι εγιναν αιωνιοι σηματωροι. αλλα εμεις τυφλοι δεν ειδαμε κανενα σημα, δεν πηραμε κανενα μηνυμα.δεν ήμασταν ποτε ΕΚΕΙ. και τωρα καλουμαστε να στοχαστουμε τι αγωνες και θυσιες μας παρεδωσε τουτη η παραξενη κι άγρια πατριδα και ποσο ανεπαρκεις να αξιοποιησουμε ολον αυτο τον πλουτο υπήρξαμε. διαλεξαμε να δημοπρατησουμε τα παντα για την τυχαιοτητα, την προσωρινότητα, την επιφαση.και μαλιστα σε τιμες μηδενικης προσφορας. διαλεξαμε το ευκολο και γρηγορο ανερειστο και αποσπασματικο. θαρρεις δεν ειχαμε λαμπρες παρακαταθηκες. θαρρεις δεν υπηρχε νους και πολιτισμος να δει και να πει πως πολυ απλα: ανεμομαζωματα; ανεμοσκορπισματα! ευτυχως οσοι κατεβαλαν μια ρανιδα αγωνα και θυσιας ανεξαργυρωτης δεν υπαρχουν πια. γιατι πολυ θα ντρεπομουν, για το ποσο θα ντρεπονταν για μας. Καλη πατριδα συντροφοι!

απο-σπασμενο!

,,«Από τη μια μεριά, έχουμε μια γριά, ζώο, βλάκα, πεισματάρα, κακιά και άρρωστη, που δεν είναι χρήσιμη σε κανέναν, που, αντίθετα, είναι βλαβερή σε όλους, που δεν ξέρει και η ίδια γιατί ζει και που αύριο μεθαύριο θα πεθάνει φυσικά... Από την άλλη μεριά, έχουμε δυνάμεις νέες, δροσερές, που χάνονται κατά χιλιάδες επειδή δεν έχουν τα μέσα να συντηρηθούν. Με τα λεφτά της γριάς θα μπορούσαν να γίνουν ή να βελτιωθούν εκατό, χίλια ωραία έργα ή να πάνε μπροστά άλλες τόσες θαυμάσιες πρωτοβουλίες. Τη σκοτώνεις, παίρνεις τα λεφτά της και μπορείς ύστερα να αφιερώσεις τη ζωή σου στο γενικό καλό της ανθρωπότητας. Δε νομίζεις, λοιπόν, ότι θα εξαλειφθεί ολότελα αυτό το μικροεγκληματάκι απ’ τις χιλιάδες καλές πράξεις που θα κάνεις;... Άλλωστε τι σημασία μπορεί να έχει στην κοινή ζυγαριά η ζωή αυτής της φθισικιάς, ηλίθιας και κακιάς γριάς; Δεν αξίζει περισσότερο από μια ψείρα ή μια κατσαρίδα. Θα’ λεγα πως αξίζει και λιγότερο ακόμα, γιατί αυτή η βρωμόγρια είναι βλαβερή στην ανθρωπότητα. Τρέφεται με τη ζωή του πλησίον της. Είναι ένα άγριο θηρίο...».....

ψηλοτερα απ ολα αυτα.....

....οταν μιλαμε προδιδουμε την ψυχη μας.. θα αρκουσε να κοιταζομαστε. νιωθει κανεις διαφορετικα πραγματα αλλα και μονο η προσπαθεια που κανει να τα εκφρασει ειναι ήδη μια προδοσια...


σπανιως!

ρολοι...

Eιναι σημαντικο να εχεις εναν ρολο στο κοινωνικο γιγνεσθαι. Είναι ακόμη σημαντικότερο να γνωριζεις την ευρύτητα, τις υποχρεωσεις και τις συνεπειες που γεννα.

ετσι

και δεν κατανοειται ευκολα πλην εξηγειται ο πασης φυσεως φασισμος.

Kορνηλιος Καστοριάδης

απόσπασμα από -την ανοδο της ασημαντότητας-:

...Ομοίως, στη σύγχρονη Δύση, το ελεύθερο,κυρίαρχο,"αύταρκες",πλήρες "άτομο" δεν διαφέρει και πολύ , στην πλειονότητα των περιπτώσεων, από μια μαριονέττα που εκτελεί σπασμωδικά τις κινήσεις που της επιβάλλει το κοινωνικό-ιστορικό πεδίο: να κάνει λεφτά, να καταναλώνει και να "απολαμβάνει" (αν το κατορθώνει)। "Ελεύθερο" υποτίθεται να δίνει στη ζωή του το νόημα που "θέλει", δεν της "προσδίδει" στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, παρά το τρέχον "νόημα", δηλαδή το μη νόημα της απεριόριστης αύξησης της κατανάλωσης। Η αυτονομία του ξαναγίνεται ετερονομία, η "αυθεντικότητά "του είναι ο κυρίαρχος γενικευμένος περιβάλλων κομφορμισμός......

ξερεις....

ελευθερια ειναι η ευθυνη των επιλογων μας. η αποφαση και οι συνέπειές της. "όλες οι ασυνείδητες... επιλογές όμως που μένουν... φιμωμένες είναι η απόδειξη της κρυφής και τυφλής ανελευθερίας μας.
και η.... επικοινωνία μεταξύ τους .... είναι η ευκαιρία μας να επιλέξουμε όντως. ατελείωτο συγκλονιστικό, μαγικό, έργο ζωής...."

εμαυτα

μια ομορφη μερα μεσα στα σκουπιδια. υπαρχουν κι αυτες. υπαρχουν ακομα.όπως και τα σκουπιδια που υπήρχαν παντα. μονο που καποτε μπορουσες να τα αγνοεις περισσοτερο ευκολοτερα. τελος παντων ομως, υπαρχουν ακομα ατελειωτοι ψιθυρισμενοι σκοποί και μουσικες. κι ίδιες ματιες προς όμοια πραγματα. και φως. και τα ακριβα μας. που δεν εισήχθησαν σε κανενα χρηματιστηριο για να μην εκπεσουν ποτε.κι ό,τι εξημερωσαμε κι απο οσους εξημερωθήκαμε. αυτα ειναι δικα μας. αυτα ειναι μονο δικα μας.

..................

παρων στο Δ εκλογικο....

απων ή παρων; το ίδιο. εγγεγραμενος μονο στους εκλογικους καταλογους συνηθως. παρων τις ημερες των εκλογικών διαδικασιών, ειτε ως και παντα -παλιος- συμμαθητης, συνεργατης, φιλος, συντροφος, σειρα,τετοια ευφρόσυνα και αναμνηστικα σουβενιρ του μηδεποτε συναπτειν σχεση. όμως δεν ορρωδει ο πολιτευομενος, ο πας τις , να ανασύρει μιας στιγμής φευγαλέα συνύπαρξη, για να στηρίξει εναν συναισθηματισμο και να απευθυνθει στο θυμικό του εξ ορισμου λιγοτερο επιτυχημενου συμμαθητη, κανοντας του την μεγιστη τιμη, να τον ανυψωνει σε συμμαχητη. ένα παιχνίδι απ το οποίο δειχνει οτι θα κερδίσουν και οι δυο. ο συμμαθητης διοτι εκει στην μακαρία επίπεδη ζωη του, ενιωσε το σκιρτημα του οτι καποιος τον θυμηθηκε, καποιος σπουδαίος και τρανός, κι ο πολιτευτης διοτι μπορει να αγνοούσε τον συμμαθητη, ως συμμαθητη,αλλα τον χρειαζεται ως σταυρό. εχει κατι το μακαβριο ο συλλογισμος...κι ενω η πραγματικη δημοκρατια θα ηταν ακριβως αναποδα, ενω ο παλιος συμμαθητης,φιλος, συντροφος, σειρα.... θαπρεπε να διαμορφωνει το τοπίο που χωραει ή δεν χωραει καποιους απ αυτους τους μη αριστιδην αναδεικνυόμενους..πάλι υποτελώς, ανεξελεγκτα ,παρορμητικά, φανατικά και εμπαθως συρεται σε δυο λεπτων Καταξιωση του. καλο βολι συντροφια!

ξαναζητηθηκε! το χαριζω!!!

Λυπάμαι....
Λυπαμαι, γενικώς τον ανθρωπο.

Λυπάμαι που ειναι ανεπαναληπτο θαύμα, που η ζωή είναι ένα βαθυ ταξίδι γνώσης κι επιθυμίας κι οι περισσότεροι ...θα πεθάνουν απο αδιαφορία και μικροψυχες ιδιότητες, ενώ θα έχουν ζήσει όσο έζησαν με την δολιοφθορα που τους κληροδοτησε η φτωχή τους συνύπαρξη με το απεραντο κενό.

Λυπάμαι που ενώ είναι μαγικό να συναντας τον εαυτό σου, τη ζωή, τη γνώση,τη συγκίνηση, αρκεί λίγο να έχεις την ωριμότητα του είμαι εδώ, είμαι ελεύθερος,είμαι σημαντικός, διαλέγεις να διαλέγουν οι "βρυκόλακες" για σενα..

Μένοντας πάντα στα παρασκήνια κι αρπάζοντας ό,τι και αν περίσσεψε, ό,τι κι αν ευαρεστηθούν οι ισχυροι που κολακευεις να σου πεταξουν.

Διαπράττοντας μικροατιμίες και εμπλεκομενος σε μικροίντριγκες για να αξιώνεσαι να σε προσφωνούν, αλλιώς θαρρείς θα σου λειπε κι η πιο μικρή αναγνωρισιμότητα.

Λησμονώντας πως η βαρύτερη τιμωρία είναι του αναίτιου θύματος, γιατί υπαρχουν τα πραγματικά θύματα που εκδικουνται...



Λησμονώντας πως είναι επιλογή να είσαι άνθρωπος

Λησμονώντας πως είναι επιλογή να κατοικείς τον εαυτό σου, να τον σπουδάζεις, να τον μορφώνεις, να τον χαρίζεις, αλλά να σου ανήκει/

Λησμονώντας πως είναι τόσο σύντομο για να μπορεις να είσαι τοσο λίγος, τόσο ζητιάνος, τόσο φτωχός, τόσο μη όν.....

Μια τρύπια τσέπη η ψυχή σας.......

"Μια τρύπια τσέπη η ψυχή σας
Όλο για χαμένα αιστήματα μιλάτε



Η καρδιά σας κλεισμένη σ’ έν’ αυγό

Και τ’ αυγό στην κοιλιά μέσα μιας χήνας

Η χήνα στην κοιλιά ενός λιονταριού

Το λιοντάρι στο κελάρι ενός πύργου

Καταμεσίς σε χώρα ανύπαρχτη ο πύργος



Πώς να μην είσαστε λοιπόν για την αθανασία σίγουροι

Δράκοι της εποχής μου κουστουμαρισμένοι



Τα χαμόγελά σας με τρομάζουν

Μου θυμίζουν πόσο κοφτερά είναι τα δόντια σας



Το αίμα σας χρωματιστό νερό

Το δέρμα σας μια πλαστική σακούλα

Το πνεύμα σας κοπανιστός αέρας

Μέσα σας ένα μηχανάκι κουρδισμένο επιμένει

Είμαστε άνθρωποι είμαστε άνθρωποι....... "


οταν βρισκεσαι σε ενα τεραστιο ανθόκηπο και συ κοιτας τα πλαστικα που δεν θελουν περιποιηση και φροντιδα/
όταν αξιωθηκες δυο ποδια κι εσυ θες να χρησιμοποιείς τεσσερα।
όταν αξιωθηκες να επικοινωνησεις με την καθαρότητα κι εσυ τη μαγαρίζεις।
ο΄ταν κλεβεις οχι ναους χρυσοποικιλτους, αλλα εικονοστασια, γιατι εκει μπορεις।
όταν κοιτας πισω ή μπροστα σου και δεν έχεις καμια ιστορια να πεις και ναναι δικη σου।
όταν εκουσίως εισαι ανυπαρκτος και ως τετοιος ευκολος στο βλαπτειν και α-πίθανο στο να προξενήσεις μια καλωσύνη, χωρις επ αμοιβή!
όταν διαλεγεις να σε διαλεγουν ποιους θα υπηρετησεις ανωδυνότερα
όταν η παρουσια και η απουσία σου προκαλουν την ιδια ευθεία γραμμη στο γραφημα
σε νιωθω.... ολα εχουν μια πατριδα, και εσυ δεν θα εισαι σε καμια παρτιδα!

και οταν ερθουν οι καιροι.που θαχει σβησει το κερι στην καταιγιδα...

ευχαριστω τζωννυ!

Ιδου!

αξίες

ετσι

....Καρπὸ δὲν ἔκοψα κανένα
ἀπὸ τὸ δέντρο τῆς ζωῆς,
μονάχα μάζεψα ὅ,τι βρῆκα
νά ῾ναι πεσμένο καταγῆς...

...

Τώρα γυρίζω καὶ κοιτάζω
καὶ τὴ ζωὴ ἀναμετρῶ:
-πόσο μεγάλη ἦταν ἡ φόρα,
-πόσο τὸ πήδημα μικρό!......

χαρισμενο στη φιλη μου!

γεια χαρα!

Αναγκη

«Σαν κλωνάρι λέξης αδημονείς για Μάιο». Δεν σε φτάνει τίποτα για να χωρέσεις. Ξέρω την έκρηξη που σε δονεί και καταιγίδα ξεσηκώνει ό,τι αγγίζεις, γιατί το θες. Μάθε να συλλαμβάνεις με το νου ό,τι θα νιώσει η καρδιά σου κι αποχύμωσέ τα όλα με ευλάβεια, όση και μόνο αν τους αξίζει. Μην ξοδέψεις ούτε μια ματιά μάταια. Αλλού μπορεί να δώσει φως και στο μάταιο μπορεί να σε τυφλώσει κι εσένα. Πρέπει να γίνεις άξια να προσφέρεις το θαύμα που σου χαρίστηκε.
Ο αγώνας είναι να αντιμετωπίσεις τον πρώτο αποχωρισμό. Να σταθείς στα δικά σου μάτια, γιατί η αλήθεια έχει πολλές όψεις, ανάλογα από ποια γωνία θα εστιάσεις.
Το σήμα όμως είναι ότι ψάχνουμε το ένα, το πάντα, το πρώτο που γνωρίσαμε.

Θα συναντήσεις τόσες φενάκες και σκουπίδια για
κατανάλωση σε μαζικούς χώρους τουρισμού των σαρκίων μας.
Αλλά, θα ξεχωρίσεις πάντοτε τα μάτια που σαν κρατήρες άσβεστοι μόνα, μένουν εκεί, να δείχνουν την Ανάγκη. Κι η Ανάγκη είναι κατ’ αρχάς σιωπηλή, γιατί η κραυγή της θα διαλύσει τις χωματερές και θα πεταχτούν τα δυσώδη δηλητήρια και θα πνίξουν κι αυτό δεν οριοθετείται.
Την ξεγελούν λοιπόν εφήμερα με αναλώσιμα φθαρτά φτιασίδια, μη και την κανακέψει ή την εξημερώσει καμιά ψευδαίσθηση και
ημερέψει.
Η Αιτία όμως διευρύνεται κι η αλήθεια, εκείνη η πρώτη, πονάει. Πονάει γιατί μεγαλώνεις και δεν κατάφερες κανένα Πάντα, κανένα Ένα.
Ο άνθρωπος: επιθυμία για αγάπη, επιθυμία για γνώση. Να ελευθερωθεί από τα δεσμά της καταπίεσης των συγκινήσεών του και να μπορέσει να μάθει, να ανακαλύπτει, να γνωρίζει και να φτάνει σε βάθη και πλάτη. Να ’χει τη χαρά να βλέπει τις καμπύλες να ανεβαίνουν, να πέφτουν, να κοκκινίζουν.
Ύστερα θα ’ρθει η σιωπή. Και θα ’ναι ατέλειωτη.

Προδημοσιευση.



no copy!attention!

Τυρβη - ύβρι!

τιποτα αυτονοητο, τιποτα δεδομένο, τίποτα αυταπόδεικτο। ολα στην τυρβη της πολυσημιας, της ευκαιριας, της πολλαπλής ερμηνείας। κι η συγχυση που επεται αναπόφευκτη।και μαλλον..."ματαιως ανθησαν τοσα θαυματα..."