πολυτεχνειο

μια θλιμμενη μπαλλαντα για μια χαμενη θυσια. μια ακομη χαμενη θυσια. οχι γι αυτος που θυσιασαν κατι ή και όλα. αυτοι εγιναν αιωνιοι σηματωροι. αλλα εμεις τυφλοι δεν ειδαμε κανενα σημα, δεν πηραμε κανενα μηνυμα.δεν ήμασταν ποτε ΕΚΕΙ. και τωρα καλουμαστε να στοχαστουμε τι αγωνες και θυσιες μας παρεδωσε τουτη η παραξενη κι άγρια πατριδα και ποσο ανεπαρκεις να αξιοποιησουμε ολον αυτο τον πλουτο υπήρξαμε. διαλεξαμε να δημοπρατησουμε τα παντα για την τυχαιοτητα, την προσωρινότητα, την επιφαση.και μαλιστα σε τιμες μηδενικης προσφορας. διαλεξαμε το ευκολο και γρηγορο ανερειστο και αποσπασματικο. θαρρεις δεν ειχαμε λαμπρες παρακαταθηκες. θαρρεις δεν υπηρχε νους και πολιτισμος να δει και να πει πως πολυ απλα: ανεμομαζωματα; ανεμοσκορπισματα! ευτυχως οσοι κατεβαλαν μια ρανιδα αγωνα και θυσιας ανεξαργυρωτης δεν υπαρχουν πια. γιατι πολυ θα ντρεπομουν, για το ποσο θα ντρεπονταν για μας. Καλη πατριδα συντροφοι!