μια καθημερινη!

η ερημια των ψυχων, η ερημια των σωματων. η αμηχανια, το αδιέξοδο του νου. τα σημεια των καιρων.και οι αομματοι.
και οι πλαγιοκοποι των πεσουσών δρυων. και οι αικατερινες που γιορταζαν σημερα μονον αλλα κι ο κατινισμος που βαστα το σαλονι της γιορτης του ανοιχτο χρονια απειρα και την εξουσια του αλώβητη. και οι τεχνητοι αύλακες που αλλαζουν κοιτη καθε τοσο, αναλογως. και η μοναδικότητα καμια φορα εξαίσια και αναπάντεχη, σαν συγκρουση αστεριων. αρκει που υπαρχει καμια φορα μια γλυκυτητα, μια θωπεια των αιχμών να στρογγυλεψουν, μια δυναμη για νικη; ;;