Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Αναγκη

«Σαν κλωνάρι λέξης αδημονείς για Μάιο». Δεν σε φτάνει τίποτα για να χωρέσεις. Ξέρω την έκρηξη που σε δονεί και καταιγίδα ξεσηκώνει ό,τι αγγίζεις, γιατί το θες. Μάθε να συλλαμβάνεις με το νου ό,τι θα νιώσει η καρδιά σου κι αποχύμωσέ τα όλα με ευλάβεια, όση και μόνο αν τους αξίζει. Μην ξοδέψεις ούτε μια ματιά μάταια. Αλλού μπορεί να δώσει φως και στο μάταιο μπορεί να σε τυφλώσει κι εσένα. Πρέπει να γίνεις άξια να προσφέρεις το θαύμα που σου χαρίστηκε.
Ο αγώνας είναι να αντιμετωπίσεις τον πρώτο αποχωρισμό. Να σταθείς στα δικά σου μάτια, γιατί η αλήθεια έχει πολλές όψεις, ανάλογα από ποια γωνία θα εστιάσεις.
Το σήμα όμως είναι ότι ψάχνουμε το ένα, το πάντα, το πρώτο που γνωρίσαμε.

Θα συναντήσεις τόσες φενάκες και σκουπίδια για
κατανάλωση σε μαζικούς χώρους τουρισμού των σαρκίων μας.
Αλλά, θα ξεχωρίσεις πάντοτε τα μάτια που σαν κρατήρες άσβεστοι μόνα, μένουν εκεί, να δείχνουν την Ανάγκη. Κι η Ανάγκη είναι κατ’ αρχάς σιωπηλή, γιατί η κραυγή της θα διαλύσει τις χωματερές και θα πεταχτούν τα δυσώδη δηλητήρια και θα πνίξουν κι αυτό δεν οριοθετείται.
Την ξεγελούν λοιπόν εφήμερα με αναλώσιμα φθαρτά φτιασίδια, μη και την κανακέψει ή την εξημερώσει καμιά ψευδαίσθηση και
ημερέψει.
Η Αιτία όμως διευρύνεται κι η αλήθεια, εκείνη η πρώτη, πονάει. Πονάει γιατί μεγαλώνεις και δεν κατάφερες κανένα Πάντα, κανένα Ένα.
Ο άνθρωπος: επιθυμία για αγάπη, επιθυμία για γνώση. Να ελευθερωθεί από τα δεσμά της καταπίεσης των συγκινήσεών του και να μπορέσει να μάθει, να ανακαλύπτει, να γνωρίζει και να φτάνει σε βάθη και πλάτη. Να ’χει τη χαρά να βλέπει τις καμπύλες να ανεβαίνουν, να πέφτουν, να κοκκινίζουν.
Ύστερα θα ’ρθει η σιωπή. Και θα ’ναι ατέλειωτη.

Προδημοσιευση.



no copy!attention!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου