ξαναζητηθηκε! το χαριζω!!!

Λυπάμαι....
Λυπαμαι, γενικώς τον ανθρωπο.

Λυπάμαι που ειναι ανεπαναληπτο θαύμα, που η ζωή είναι ένα βαθυ ταξίδι γνώσης κι επιθυμίας κι οι περισσότεροι ...θα πεθάνουν απο αδιαφορία και μικροψυχες ιδιότητες, ενώ θα έχουν ζήσει όσο έζησαν με την δολιοφθορα που τους κληροδοτησε η φτωχή τους συνύπαρξη με το απεραντο κενό.

Λυπάμαι που ενώ είναι μαγικό να συναντας τον εαυτό σου, τη ζωή, τη γνώση,τη συγκίνηση, αρκεί λίγο να έχεις την ωριμότητα του είμαι εδώ, είμαι ελεύθερος,είμαι σημαντικός, διαλέγεις να διαλέγουν οι "βρυκόλακες" για σενα..

Μένοντας πάντα στα παρασκήνια κι αρπάζοντας ό,τι και αν περίσσεψε, ό,τι κι αν ευαρεστηθούν οι ισχυροι που κολακευεις να σου πεταξουν.

Διαπράττοντας μικροατιμίες και εμπλεκομενος σε μικροίντριγκες για να αξιώνεσαι να σε προσφωνούν, αλλιώς θαρρείς θα σου λειπε κι η πιο μικρή αναγνωρισιμότητα.

Λησμονώντας πως η βαρύτερη τιμωρία είναι του αναίτιου θύματος, γιατί υπαρχουν τα πραγματικά θύματα που εκδικουνται...



Λησμονώντας πως είναι επιλογή να είσαι άνθρωπος

Λησμονώντας πως είναι επιλογή να κατοικείς τον εαυτό σου, να τον σπουδάζεις, να τον μορφώνεις, να τον χαρίζεις, αλλά να σου ανήκει/

Λησμονώντας πως είναι τόσο σύντομο για να μπορεις να είσαι τοσο λίγος, τόσο ζητιάνος, τόσο φτωχός, τόσο μη όν.....