ναι,απ την αρχη ν αρχισω....

καλημερα.ακουω, διαβάζω, επικοινωνώ. και λέω όχι ενα στοίχημα ειναι κι αυτο. ας μην χαθει.. ας δώσω ο΄τι δύναμαι, ας αδειάσω τα αποθέματα, πάντα περίσσευε. η τολμη, το προς τα μπρος, η παραγραφή. πάντα οι αντοχες μαδουν μες στα χρονια, αλλά και πάντα ήταν εκεί.
Αλλά αναρωτιεμαι, αν, με τα ιδια φθαρμενα και χρησιμοποιημενα υλικά που αποσυντεθηκαν, μπορούμε, όση μαεστρια, ταλέντο και υπομονή να βαλουμε, να φτιαξουμε κατι νεο,με προοπτική και οριζοντες, χωρις την οσμη της σήψης;
γιατι τοτε η ηττα ειναι πολλαπλή και μη αναστρεψιμη, κι αυτο δεν ξερω ποσες φορες αντεχεται...