ορθοι ωρε!

Εραστες της ζωής, του ονείρου, της γωνιας, του ψιθύρου, της κραυγής, της δημιουργίας. εραστες της πατρίδας. Κι η πατριδα έμοιασε να γίνεται σταχτη. μπορεί όμως κανείς να κλέψει αυτούς τους σκοπους απ την ψυχή μας; μπορεί κανένα διευθυντήριο να σωπάσει μέσα μας την ομορφιά του κόσμου;
μας κληροδοτήθηκε ο έρωτας των πραγμάτων ως θεος κι ως δύναμη όχι ως κλαυσίθυρες αυτοχειρίες κι ο ήλιος ως αυταξία κι όχι ως μαζικό ταξίδι προς απόλαυσι στην σαντορίνη. αλλοτριωθήκαμε και το πληρώσαμε ακριβά. αλλά, είμαστε ακόμα ζωντανοι...