Εγώ όμως ούτε καλό ταξίδι, δεν μπορώ να σου πώ , αγαπημένε μου φίλε. δε μπορώ να σκεφτώ, πως δεν ακούς, πως δεν μιλάς, πως δεν γελάς, πως δεν θυμώνεις, πως δεν υπάρχεις. Έτσι, έτσι απλά, αθόρυβα, ήσυχα.
Θα μου λείψεις, εξαιρετικέ μου φίλε, Χρήστο.
Θα αδειάσει η γειτονιά μου, η πολη, το μέρος της ψυχής μου που σου ανήκε.
Κι είναι πικρό να λείπουμε όλο και πιο πολλοί όσο μεγαλώνουμε. είναι πικρό να έχουμε απώλειες,
δεν αντέχονται, δεν είμαστε πια νέοι..
"Θάνατος είναι τα δάκρυα που αναβλύζουν στο άκουσμα μιας λέξης που σήμαινε αγάπη"
Η τύχη με έφερε να εργαστώ στη Λειβαδιά και στο δήμο της για ένα χρόνο. Η ατυχία, να μην είναι επί δημαρχίας Παλαιολόγου. Ωστόσο βρήκα μια πόλη πολύ όμορφη που την αγάπησα. Δικό του έργο. Και γνώρισα τον άνθρωπο Παλαιολόγο και αμέσως πήρα μαθήματα τι θα πει ήθος, εντιμότητα, δικαίωμα στο όνειρο. Αντίο κύριε Δήμαρχε, αντίο καλέ μου φίλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη, πως περνας; πράγματι ήταν σημαντική απ'ωλεια ο αιφνίδιος θάνατος του Χρήστου Παλαιολόγου.
ΑπάντησηΔιαγραφή