Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

και οι δυο επιθυμούν χωρίς να μιλούν.


Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

2 σχόλια:

  1. Σαπφώ14 Αυγούστου 2009 στις 1:08 μ.μ.

    Καλημέρα από το καταγάλανο Ιόνιο
    σου χαρίζω ένα ποίημα του Π.Νερούντα

    Η Θάλασσα

    Εχω αναγκη τη θαλασσα γιατι με διδασκει:
    δεν ξερω αν μου δινει μουσικη η συνειδηση:
    Δεν γνωριζω αν ειναι κυμα μοναχα η πλασμα βαθυ
    η μοναχα βραχνη φωνη η θαμβωτικη εικασια
    ιχθυων και καραβιων.
    Γεγονος ειναι ότι και κοιμισμενος ακομα
    με καποιο μαγνητικο τροπο
    κυκλοφορω
    στην παγκοσμιοτητα των κυματων.
    Δεν ειναι μοναχα τ άλλοιωμενα κοχυλια,
    σα ν άναγγελνε καποιο αργο θανατο
    τρεμουλιαρης πλανητης,
    οχι, με τη λεπτομερεια ανοικοδομω την ημερα,
    με μια ριπη αλατιου το σταλακτιτη,
    και με μια κουταλια τον απειρο θεο.
    Διατηρω ο,τι με διδαξε.
    Τον αγερα, τον αδιακοπο ανεμο, το νερο και την αμμο.
    Μοιαζει ελαχιστο για τον νέο
    που ρθε εδω να ζησει με τις πυρκαγιες του,
    αυτος ο παλμος ομως που κατερχοταν
    κι ανεβαινε στην αβυσσο του,
    το ψυχος του γαλαζιου που κροταλιζε καιγομενο,
    και η στειρωση του αστρου,
    το τρυφερο ξεκαθαρισμα του κυματος
    που σπαταλαει το χιονι με τον αφρο,
    η ειρηνικη κι ασαλευτη εξουσια
    σαν πετρινος θρονος στα βαθη,
    αντικαταστησανε τον περιβολο
    που μεγαλωνε η πεισματαρικη θλιψη,
    συσσωρευοντας λησμονια,
    κι αλλαξε ξαφνου η υπαρξη μου:
    Προσχωρηση στην καθαρια κινηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ροζαλία14 Αυγούστου 2009 στις 1:27 μ.μ.

    επ! ωραίος κυματισμός το ποίημά σου, γιατί μόλις είχα μελαγχολήσει ακούγοντας το ωραιότατο μοιρολόι του χαλκιά στο μπλογκ του Τροφωνείου Ωδείου. Και μάζευα και τις αποσκευές, πετώντας τα παλιά, τα χειμωνιάτικα, τα φθαρμένα, τα στενά, τα παραμορφωμένα, τα λερωμένα. και θύμωσα Σαπφώ μου, που άφησα χώρο για όλα αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)