Ζεστό καλοκαιριάτικο βράδυ. Καμιά φορά κι η έμπνευση στερεύει. Λείπουν πολλά κι έχουμε λίγα ή έχουμε πολλά κι ασήμαντα σωρευμένα ως άχρηστο πλούτο; Υπάρχουν κι οι μακάριοι πάντα, αυτοί οι εν πλήρει συγχύσει αθώοι. Υπάρχουν κι οι άλλοι. που όλο ψάχνουν, όλο δεν φτάνουν, όλο λιγότερο τους βγαίνει το μέτρημα.
Πήρα μια επιστολή από δυο μάτια αγαπημένα σήμερα, αγαπημένα και μακρινά.Είναι κι αυτός ένας τρόπος να μένει κάποιος πάντα αγαπημένος; ίσως. Έγραφε λοιπόν, μεταξύ άλλων:
".......-η ακριβή του σύντροφος του είχε μάθει να μην αποφεύγει τους υπερθετικούς, στη ζωή,..., μερικές φορές πρέπει να αγαπάμε στα τυφλά, να μισούμε στα τυφλά, να μη συγχωρούμε, να μην ξεκολλάμε ποτέ από μια μοιραία στιγμή του παρελθόντος. Διάβολε, είναι παρηγοριά που δεν είμαστε άψογοι, οι μεγαλύτερες αλήθειες υπάρχουνε μέσα στα λάθη...."Ι.Κ
Μ άρεσε. Βρήκα πως ταίριαζε με την αγορά του αλ χαλιλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου