διάλογος

-Γειά.
-Καλημέρα καλύτερα, Ερμή, είναι ήδη 4 το πρωί!
πού ήσουν, αλήθεια; γιατί άργησες τόσο;
-Ε. με τα παιδιά, δεν είχαμε πει....;
-Ναιαιαι; πολύ ωραία. μμμ.... και... πού ήσουν με ...τα ....παιδιά;!!
-Εεε, στο Πρυτανείο για ουζάκια, ξέρεις...
-Φυσικά και ξέρω.... και γιατί μυρίζεις γυναικείο άρωμα; και πολύ χαρούμενο σε κόβω. Τα παιδιά όλα αυτά ή.....;
Μη νομίζεις οτι είμαι κανα κορόιδο, όλα τα μυρίζομαι εγώ, κι ας μη μιλάω. Είναι που σέβομαι το στεφάνι μου και τα παιδιά μας....
-δεν ξέρεις τι λες ρε Λένα. Πάντα τα ίδια. Ποτέ δε ρώτησες πώς πέρασα. Είμαι κουρασμένος, άσε με να πάω για ύπνο.
-όταν είναι για μένα είσαι πάντα κουρασμένος, αλλού όμως το παίζεις τζόβενο, κακομοίρη μου..αν ξέραν οι ...φίλοι σου ποιός πραγματικά είσαι, σιγά μη γύριζε κανένας να σε κοιτάξει... μη κοιτάς εγώ που σ αγαπάω και σ ανέχομαι.
-τι λες ρε Λένα πάλι, τι κρίση περνάς;
-Κρίση ε; καμία κρίση κύριε Ερμή! τα κέρατα δε μ αρέσουν. κάνω υπομονή, αλλά όλα έχουν τα όριά τους κι εσύ τα ξεπέρασες παλιιι!!!
-Πάλι; Πας καλά; όλα αυτά για μια βόλτα με τους φίλους μου; είσαι έλεος...!!!
-έλεος θα ζητάς γονατιστός για να βλέπεις τα παιδιά, μετά το διαζύγιο, αλλά τότε θάναι αργά. Να αναλάβεις τις ευθύνες σου, γάιδαρε!
ακους εκεί μου θες και ξεπορτίσματα, κι ελευθερίες, και αυτοδιάθεση..Τι πίνεις εκεί που γυρίζεις; άντε γιατί μ έπιασε πάλι δυνατός πονοκέφαλος. Αι σιχτίρ! αύριο πάω στο γιατρό, κι αλλάζω τροπάριο!
-Λενάρα, φοβάμαι πως είσαι περίπτωση που δεν καλύπτει η ειδικότητα του παθολόγου! Καληνύχτα!!!