Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

ΧΑΛΑΛΙ - ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ




Μικρα διαμαντια στη μεγαλη ξηρασία. η οδυνη πονα, ενώ η ωδίνη τίκτει κιόλας.ζουμε μερες και ωρες που σβηνουν ο.τι πιστεψαμε, αγαπήσαμε. φροντίσαμε.μας εμεινε η μουσικη και το φως. και το δακρυ της νοσταλγιας.

3 σχόλια:

  1. …είχε βουλιάξει από καιρό ότι νομίσαμε ότι φτιάξαμε
    ίσως κι αυτές οι μουσικές που μας νανούριζαν ήτανε μέρος της απάτης
    Τώρα καιρός για τη ψυχή που πάλλεται
    το νέο όνειρο να ζωντανέψει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ειναι ο φοβος που λυγαει τον ανθρωπο,μα το παραπονο που χουφτιαζει την ψυχη του,η απογοητευση,η βασανιστικη, πολλες φορες,αισθηση της ανημποριας του. ''Κανεις δεν ξερει τι τους(η μας) επιφυλασσει ακομα η ελπιδα.''Δημουλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή