Επ αφορμή: Στην δραματική αλλαγή που ανοίγει την αυλαία της και τυπικά μετα και τις επαναληπτικές εκλογές, να μην ξεχάσουμε την περιφρούρηση. Των στοιχείων εκεινων που μας διακρίνουν απο τις ζούγκλες.  Την οχυρωση των αξιών των κοινοτήτων, που απο τουδε και στο εξής δεν θαναι  μονο για να κοσμούν ως  καλολογικά στοιχεία την προσωπικότητά μας, αλλα Αναγκη και οδηγός επιβίωσης. Μην αφήσουμε τους εαυτούς μας να διολισθήσουν στο μίσος και στον αλληλοσπαραγμό. Είμαστε κυρίως άνθρωποι και εμεις δημιουργούμε τον όποιο ελάσσονα πολιτισμό. Τις όποιες δικλείδες αναφοράς και επικοινωνίας μεταξυ μας. Ας μην γινουμε ανοχύρωτες μοναδικότητες, ομάδες, πατρίδα. Γιατί πάλι εμείς, όλοι εμείς θα πληρώσουμε και πληρώνουμε. Και το μαχαίρι σφάζει το ίδιο όπως κι αν το στρέψεις. Δεν γνωρίζει. Εμεις γνωρίζουμε και οφείλουμε. Οφείλουμε να εχουμε, να αποκτησουμε Εν-συναίσθηση.