ΣΤΟΠ

Οxi, Δεν μισουμε όλοι τη ζωή. Δεν μισούμε όλοι τη ζωη, τη ζωή μας, τους εαυτούς μας, τους άλλους. Δεν τρεφουμε όλοι μεσα μας τερατα αιμοδιψη απολιθωμενα χτικιασμενα και ζηλοφθονα. Οχι δεν είμαστε ολοι απο μαζοχισμο σαδιστες και βιαιοι και εκδικητες και τιμωροί .
Οχι δεν διανοούμαστε όλοι τη ζωή χωρις αντιθεσεις ποικιλομορφία, δυσκολίες κι αντιξοότητες, αλλα αγωνιζόμαστε να μην πληγωσουμε ούτε πουλι πετούμενο.
Οχι δεν ζουμε σε κοσμο ονειρων, οχι παλεουμε σκληρα για να πουμε καλημερα στην καθε μερα και στον καθε δίπλα μας, να απλώσουμε ενα χερι, να σφιξουμε ενα χερι, να ακουσουμε ενα παράπονο, να φτιάξουμε ενα χαμόγελο, να δώσουμε ή να πάρουμε μια χαρα μικρη, εστω, αλλά είμαστε εδω.
ΔΕν παρασιτούμε επιβιώνοντας σωματικά και ψυχικά με ενεργεια το μισος και την εκδικηση. Δεν υπάρχουμε για να εξοντώνουμε και να εξολοθρευουμε ό,τι δεν αντεχει το βαθύ μας μισος, η βαθια μας ανεπάρκεια, ο ανεξαντλητος σαδισμος μας, η κληρονομημενη, γονιδιακή μας υποδούλωση στον δολοφονικο κανιβαλισμο...
Αλλά , δεν μπορούμε και δεν επιτρεπεται να είμαστε και άλλο, θεατες!