...Θα επέστρεφε.Πού; Σ εκείνη τη μυθική παραλία που ποτέ δεν υπήρξε; Σ εκείνο το ψέμα του λατρεμένου κοριτσιού, σ εκείνη τη φαντασίωση μιας συνάντησης δίπλα στη θάλασσα, που την είχε επινοήσει εκείνη για να τον κάνει να νιώσει καθαρός,αθώος, βέβαιος για την αγάπη;
σε δυο ανθρώπους που πολύ το πάλεψαν, παρότι οι καιροί δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια, σε δυο ανθρώπους που θαυμάζω το ήθος, την αντίσταση, το φρόνημα...
Να θεωρώ την αχαριστία όνειδος. Να διαφυλάττω τα τιμαλφή μου απ' τις χυδαίες υπάρξεις. Να διαβάζω για να κερδίζω την κεκτημένη σοφία. Και λέω όχι: στους καννίβαλους ανθρώπων, αξιών, ιδεών, μνήμης και συναισθημάτων. Στους φτηνούς τουρίστες της ζωής τους και της ζωής των άλλων. Στους ιδιοτελείς χωρίς διακύβευμα, γιατί είναι μωροί. Στους αδίστακτους ηθικολόγους σε κάθε αλυσίδα συνενοχής.
σε δυο ανθρώπους που πολύ το πάλεψαν, παρότι οι καιροί δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια, σε δυο ανθρώπους που θαυμάζω το ήθος, την αντίσταση, το φρόνημα...
ΑπάντησηΔιαγραφή