ολοι μιλάμε για την παρακμή...

Ολοι το διαπιστώνουμε, όλοι διαμαρτυρόμαστε, όλοι ψάχνουμε ευθύνες και διεξόδους. πολλές φορές σε πολλές μικρές παραμέτρους, που ναι μεν ευθύνονται, αλλά στο μερίδιό τους.π.χ μεμονωμένα στους εκπαιδευτικούς, μομονωμένα στους διαδηλωτές που καταλαμβάνουν τα οδοστρώματα, μεμονωμένα στους δημοσίους υπαλλήλους που είναι αργόμισθοι και ψοφοδεείς. Και ναι μεν περιπτωσιολογικά θα είναι και έτσι. Όμως η παρακμή, η διαφθορά, η διαπλοκή,η ανευθυνότητα είναι τα
αποτελέσματα της δυσλειτουργίας έως ανυπαρξίας θεσμών και μηχανισμών συγκρότησης κράτους τέτοιων που θα δημιουργούσαν ΠΟΛΙΤΕΣ.Είναι τα συμπώματα της δυσίατης κοινωνίας, την οποία δεν προστάτεψε κανείς όταν μάθαινε πώς να κάνει τα πρώτα της βήματα ως κράτος. Την παθογένεια λοιπόν που δημοιυργήσαμε με τον εξευτελισμό των πάντων επί 150 χρόνια από την ΄ίδρυση του ελληνικού κράτους, αυτής τις αναθυμιάσεις και τους κακοήθεις όγκους θα εισπράξουμε, θαρρώ...