ως ραβδοσκοπος ανιχνευω αφουγκραζομενη με την αφη των ματιων το εξαιρετο। αστοχω και λυγιζει η πολυτιμη ραβδος μου με οδυνη। επιδενω το τραυμα της παραβλεπω το δικο μου, ξαναχτυπω। ψηγμα ή και παλιμψηστο....
Να θεωρώ την αχαριστία όνειδος. Να διαφυλάττω τα τιμαλφή μου απ' τις χυδαίες υπάρξεις. Να διαβάζω για να κερδίζω την κεκτημένη σοφία. Και λέω όχι: στους καννίβαλους ανθρώπων, αξιών, ιδεών, μνήμης και συναισθημάτων. Στους φτηνούς τουρίστες της ζωής τους και της ζωής των άλλων. Στους ιδιοτελείς χωρίς διακύβευμα, γιατί είναι μωροί. Στους αδίστακτους ηθικολόγους σε κάθε αλυσίδα συνενοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου