Καμια φορα προσπαθουμε να αναμετρηθουμε με τον εαυτο μας. καμια φορα παλι με τους αλλους, με τη ζωή , με τα μυστηρια και τα αλυτα. παντα στον κυκλο αυτο, αλλοτε μαγοι αλλοτε μαγεμενοι,αλλοτε χαρουμενοι αλλοτε λυπημενοι, αδιάκοπα ερευνούμε τις δυνάμεις και τις αντοχες μας.ολα γυριζουν,επανερχονται,χανονται κι εμεις συνεχιζουμε γηραιοτεροι και σοφοτεροι. και νιωθω πως τωρα ειναι που περισσοτερο, μπορουμε να σπασουμε το Εγω, να ανοιξουμε τα φραγματα, γιατι η απολυτοτητα δεν ταιριαζει σε ωριμους.... Συνεπώς, κυκλοφορω!!!
...ώσπου, έν έτος ζοφερόν και δαμασίμβροτον δωρέεται ημίν δαψίλειαν Λόγου ευμόχθου, φιλοκαλούς, αναμφηρίστως ποιητικού, ποικιλομύθου, παρηγορητικού, σελασφόρου, -εκ Ροζαλίας εστί καταβαίνων το ανεπίστροφον (το,δημωδώς,καταδικό μας)δώρημα, δι' ου τους αναγνωστικούς πλόες ευξόμεθα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αναμέτρηση που αναφέρεσαι κατεβαίνεις πλήρως εξοπλισμένη. Καλοτάξιδο...
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω γιωργη. με τιμα η γνωμη σου, με συγκινει η αποψη σου, με γλυκαινει η ευχη.... ευχαριστω πολυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω κ. Λαμπροπουλε για την αποψη, για την ευχη αλλα και για την αρωγή. Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή