Σπουδαίος στίχος (και μουσική) καί στην πρώτη ιστορία της Μαρίας, από έναν αθόρυβο καλλιτέχνη που μας σύστησε ο Χατζιδάκις στους Μουσικούς Αγώνες της Κέρκυρας μ' εκείνο το Σαββοπουλικό τραγούδι για το Κακουργοδικείο της οδού Σανταρόζα.
Να θεωρώ την αχαριστία όνειδος. Να διαφυλάττω τα τιμαλφή μου απ' τις χυδαίες υπάρξεις. Να διαβάζω για να κερδίζω την κεκτημένη σοφία. Και λέω όχι: στους καννίβαλους ανθρώπων, αξιών, ιδεών, μνήμης και συναισθημάτων. Στους φτηνούς τουρίστες της ζωής τους και της ζωής των άλλων. Στους ιδιοτελείς χωρίς διακύβευμα, γιατί είναι μωροί. Στους αδίστακτους ηθικολόγους σε κάθε αλυσίδα συνενοχής.
Σπουδαίος στίχος (και μουσική) καί στην πρώτη ιστορία της Μαρίας, από έναν αθόρυβο καλλιτέχνη που μας σύστησε ο Χατζιδάκις στους Μουσικούς Αγώνες της Κέρκυρας μ' εκείνο το Σαββοπουλικό τραγούδι για το Κακουργοδικείο της οδού Σανταρόζα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ καί γι' αυτή την επιλογή σου Ροζαλία...
κι εγω τον πρωτομαθα με το Σανταροζα. εκανα ασκηση τοτε και προλαβα κιολας εκεινο το ερειπιο... Καλη σου νυχτα φιλε.
ΑπάντησηΔιαγραφή...κι ειναι νομος οσοι λυσσαξαν στις φαπες γινονται υστερα οι πιο φριχτοι σατραπες...
ΑπάντησηΔιαγραφή