Σεληνόφως.

...Λίγες οι νύχτες με φεγγαρι που μ αρεσαν...Φθινοπωρο των ενθυμήσεων, των αναμνήσεων,της γλυκόπικρης γεύσης της συνειδητής ωριμότητας. Σκιές που μακραίνουν στην άσφαλτο και μέρες που κονταίνουν στο ημερολόγιο. Κι όλα γύρω , σχεδόν όλα αγοραία κι εμπορεύσιμα, μεταπρατικά κι ευπώλητα. αξίες οι αναξιότητες και υπαρκτοί οι αν-ύπαρκτοι. Οι θορυβούντες και οι κόλακες. Οι πολυπράγμονες κι αδέξιοι. Οι αναλφάβητοι διανοητικά και ψυχικά. Οι ετερόφωτοι και οι παρατρεχάμενοι. Οι απολίτιστοι επιβήτορες κάθε αιώνιας αξίας. Οι γελοίες μαριονέττες ορατών και αοράτων δακτύλων. Ο κόσμος που δεινοπαθει και χειμάζεται και υποφέρει, γιατί ώρισε τη ζωή του πολύ μακράν του φυσικού και της πραγματικής ανάγκης κι επιθυμίας. Ο κόσμος που υστερεί γιατί θαρρεί πως ευτελίζεται-κι ευτελίζεται- από συμπεριφορές αετονύχηδων. Ο κόσμος που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει μια τοση δα σπιθα προσδοκίας. Ο κόσμος εκείνος που δεν έπαιξε στη ρουλέτα του σκοπου που αγιαζει τα μέσα. Ο κόσμος εκείνος που ήθελε κάποτε να ζήσει, να δημιουργήσει, να προοδεύσει, χωρίς να κλεισει με νόημα το μάτι, χωρίς να σηκώσει το τηλέφωνο, χωρίς να ειναι διαπλεκόμενος. Ο κόσμος εκείνος που ήθελε να μεγαλώνει όμορφα, αποκομίζοντας σοφία και πραότητα και σύνεση.Εκείνος λοιπόν ο κοσμος έκανε ένα λάθος.Δεν το κατεστησε σαφές. Δεν το διεμήνυσε εμπράκτως προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν έστειλε τελεσίγραφο και απολυτήριο στους καταχρώμενους τα αναφαίρετα δικαιώματά του. Δεν έθεσε απαγορευτικό στους οφθαλμολάγνους και στους άρπαγες των δικών του πραγμάτων. Τους άφησε να τα βατεύσουν όλα. και τα δικα τους, αλλα και τα δικά του. Και τον κατέστησαν βουβο με αν'απηρες αισθήσεις να αδυνατει να απολαύσει το ελάχιστο και το μέγιστο.