κληρονομια

Αφαιρωντας τον υλικο ευδαιμονισμό, καταργείται και η ελάχιστη προσδοκία για οποιαδήποτε πρόοδο σε ποιοτικό-μορφωτικό-ψυχικό-πνευματικό επίπεδο της ζωής, από την καθημερινότητα έως τα οράματα και τις πρωτοποριακα πετάγματα.
Αν σκεφθει δε κανεις, ότι ο νεοελληνας μεσα σε ενα τεχνητο καθεστώς επιδοτούμενης ευμάρειας, ελάχιστα έως μηδενικά βήματα έχει κάνει στο δρόμο της προσωπικής προόδου και δημιουργίας,
αν σκεφτει και δει γύρω του τους άπειρους αυτους που αποτελούν τον μέσο όρο, την ποιότητά τους, την μόρφωσή τους, τον πολιτισμό που φέρουν και μεταδίδουν στις επομενες γενιές...
αν σκεφτεί, ότι ζωντας σε ένα σχετικά καλό βιοτικό επίπεδο, οι περισσότεροι, διατηρούν και επαυξάνουν όλα εκείνα τα ένστικτα και τις ορμές που πιθανόν κυτταρικά μας μετέδωσε η εξις του σκλαβου και του ρουφιάνου
αν σκεφτεί κανεις κινηματογραφικά, πώς θα συμπεριφερόταν ο μεσος αυτος χαμαιλέων σε μια κατάσταση πανικού
αν σκεφτεί κανεις, ότι με τοσα "καλούδια", οι ψυχές και τα πνεύματα παρέμειναν έρποντα
με τόσες ευκαιρίες κανεις σχεδόν δεν θέλησε κατι να φτιαξει, κανεις δεν είχε μια ιστορία να πει,
Σκέφτομαι και τρομάζω πώς θα συμπεριφερθεί αυτό το τεχνητό ον σε δύσκολες ώρες!