ο ναυτης του Γιβραλταρ
-εκεινος που ενα ομορφο πρωινο σφυζοντας απο δυναμη και υγεια γυρισε απο το κυνηγι για να ξαναβρει την οικογενειά του και που, τη στιγμη που θα έμπαινε στη σπηλια και θα ξανάβρισκε εκει την ευτυχία του, άρχισε να ρουφαει το δροσερο αερα των δασών και των ποταμιών και να αναρωτιέται τι μπορούσε λοιπον να του λειπει ενω είχε γυναικα και παιδί και όλα όσα χρειαζόταν, και που ονειρεύτηκε ένα απεριτιφ πριν ακομα αυτο εφευρεθει, εκεινος ο ανθρωπος ειναι ο πραγματικός, ο μεγαλοφυής Aδάμ, ο πρωτος αληθινός προδοτης του Θεού και αδελφος δικός μας.........
..........
δεν ήταν το μηλο πανω στο δεντρο που εδειξε το φιδι, ηταν εκεινο το σαπισμενο, που ειχε πεσει στη γη. ο δικος μας Αδαμ έσκυψε πάνω του, το μύρισε και του άρεσε. μέσα στο σάπιο, σκουληκιασμενο μηλο, μεσα στις φυσαλιδες της οξινης ζυμωσης του μηλου απ όπου βγαινει το καλβαντος, τι ανακάλυψε; - το αλκοόλ. και επειδή ηταν έξυπνος, ένιωσε αμέσως την ανάγκη του.....
Μαργκεριτ Ντυρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου