Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

ποτε;

Μην ηττηθεις λεω. ναι. κι αντικρίζω τους βρωμικους δρομους, τους χαμένους αλλοδαπους, τα κλουβοκτιρια που λέγονται σπιτια.
Μην ηττηθεις λέω και ανοιγω το ραδιοφωνο. μαθαίνω πως όλοι φταίμε που αφήναμε να γίνεται της μεγάλης μίζας το κάγκελο, μαθαίνω επίσης πως ευθύνομαι που κατερρευσε η οικονομία εγω ο μέσος πολίτης, ο νομοταγής ο νομιμόφρων.
Μην ηττηθείς ξαναλέω. τακτοποιω τις αμοιβές των καθηγητών των ιδιαιτερων των παιδιών μου, για να γίνουν ανταγωνιστικοι άνεργοι.
Μην ηττηθείς λέω.
κατηφορίζω, καλημερίζω, χαμογελώ, συναντώ αφηρημένα βλέμματα,στενόμακρες όψεις.
Μην ηττηθεις λέω. κράτα.
εμπιστεύομαι, φιλιώνω, παραχωρώ, εκχωρώ, καταθέτω,ο μικροκοσμος καννιβαλίζει κι ανταγωνίζεται με το ενστικτο της ζούγκλας..
Μην ηττηθείς λέω.
Δηλαδή, πότε θα ηττηθείς;;;;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου