..εγιναν όλα τόσο γρήγορα.....το μονο που λυπάμαι,το μόνο άραγε;,είναι οτι δεν πρόλαβα σχεδον τίποτα, τα περισσοτερα μειναν σχεδια, λέξεις πεταμένες εδω κι εκεί...
Καποτα σε είχα ρωτησει ποσο κρατάει το αύριο... - μια αιωνιότητα και μια μέρα... -δεν σ άκουσα...Άννα.........
Να θεωρώ την αχαριστία όνειδος. Να διαφυλάττω τα τιμαλφή μου απ' τις χυδαίες υπάρξεις. Να διαβάζω για να κερδίζω την κεκτημένη σοφία. Και λέω όχι: στους καννίβαλους ανθρώπων, αξιών, ιδεών, μνήμης και συναισθημάτων. Στους φτηνούς τουρίστες της ζωής τους και της ζωής των άλλων. Στους ιδιοτελείς χωρίς διακύβευμα, γιατί είναι μωροί. Στους αδίστακτους ηθικολόγους σε κάθε αλυσίδα συνενοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου