Είπαμε ψέματα πολλά, ας πούμε και μια αλήθεια...
Πενιχρές συγκεντρώσεις αντίδρασης σε μια εξολοθρευτική πολιτική.
Είναι που λιγόστεψαν οι αντιστάσεις κι οι αντοχές μας;
Είναι που κουράστηκαν οι ταξιδιώτες των ονείρων;
Είναι που παθητικά υπομένουμε την απόλυτη εκμηδένιση;
Αλλά, λέω, δεν κουράζει το όνειρο.
Και, δεν κουράζει η δίψα για να ζήσεις.
Δεν μπορεί να είμαστε παραδομένοι στο τίποτα.
Μήπως φταίει λοιπόν η επανάληψη των ίδιων προσώπων σε διαφορετικούς, έστω ρόλους;
Πενιχρές συγκεντρώσεις αντίδρασης σε μια εξολοθρευτική πολιτική.
Είναι που λιγόστεψαν οι αντιστάσεις κι οι αντοχές μας;
Είναι που κουράστηκαν οι ταξιδιώτες των ονείρων;
Είναι που παθητικά υπομένουμε την απόλυτη εκμηδένιση;
Αλλά, λέω, δεν κουράζει το όνειρο.
Και, δεν κουράζει η δίψα για να ζήσεις.
Δεν μπορεί να είμαστε παραδομένοι στο τίποτα.
Μήπως φταίει λοιπόν η επανάληψη των ίδιων προσώπων σε διαφορετικούς, έστω ρόλους;
Για μια σοβαρή αντίδραση θέλουμε :
ΑπάντησηΔιαγραφήανήσυχη ψυχή με την αρετή του γενναίου και την τόλμη του ισχυρού
αντ’ αυτού έχουμε:
χαμηλού ειδικού βάρους ψυχή με ικανότητα ειδικού σκοπού και απόλυτη στειρότητα εγκεφάλου λόγω υπερτροφίας.
Με τη συνταγή αυτή το κίνημα καταστέλλεται παραχρήμα και η επανάσταση περιορίζεται αυστηρώς στο καφενείο maximum μέχρι ταβέρνα μεταξύ τυρού και αχλαδίου.
«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα»