Επί τη ελεύσει του νέου έτους

Επειδή αρνούμαι να θυσιάζονται για μένα τόσοι ανιδιοτελείς.
Επειδή στο όνομά μου αλλά χωρίς την υπογραφή μου, σκηνοθετούν σενάρια τρόμου οι ανιδιοτελείς σωτήρες
Επειδή "φτώχυνα" πολύ να τους ακούω και να τους βλέπω.
Επειδή το χιόνι καλύπτει με ομορφιά τα σαπισμένα αλλά αυτά παραμένουν σάπια
Επειδή δεν θέλω να ζήσω άλλη Απειλή
Και για χίλιους και έναν ακόμη λόγους

Καλή χρονιά σε όλους και πιο πολύ σε όσους αρνούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε λύμματα, που μυρίζουν λίγο λιγότερο ή περισσότερο.

http://youtu.be/KWc_iEWDdfw

from the album "Drinking Songs" (2005)
Lyrics:

& thanks for branding me a failure
& for destroying what joy I had
The mantles cracked
& turning black
I found out I'm not the man
That I fucking think I am

& you're just like a fucking ghostie
You trouble me when I try to sleep
The sombre way
You held your face
& we can never erase
All the stupid things we say

& I hope that you're dreaming of me
The way I'm forced to dream of you
& so you've won
I'll get the gun
Cos we can never undo
All the stupid things we do

Είπαμε ψέματα πολλά, ας πούμε και μια αλήθεια...

Πενιχρές συγκεντρώσεις αντίδρασης σε μια εξολοθρευτική πολιτική.
Είναι που λιγόστεψαν οι αντιστάσεις κι οι αντοχές μας;
Είναι που κουράστηκαν οι ταξιδιώτες των ονείρων;
Είναι που παθητικά υπομένουμε την απόλυτη εκμηδένιση;
 Αλλά, λέω, δεν κουράζει το όνειρο.
Και, δεν κουράζει η δίψα για να ζήσεις.
Δεν μπορεί να είμαστε παραδομένοι στο τίποτα.
Μήπως φταίει λοιπόν η επανάληψη των ίδιων προσώπων σε διαφορετικούς, έστω ρόλους;

Σε πρώτο πρόσωπο

Σε πρώτο πρόσωπο

Λίγος ο καιρός που μας χωρίζει από τη "μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας". Αυτή που ο πολίτης επιλέγει, προτιμά και αποκλείει με την ψήφο του, τους υπηρέτες της εκπροσώπησής του στα τοπικά θέματα αλλά και στα εθνικά. 

Πολύς όμως ο καιρός που μετά την ομολογημένη συνολική αποτυχία διαχείρισης των θεμάτων, στη χώρα  απλώθηκε μια λάσπη που έπνιξε τους πιο αδύναμους κοινωνικά και χρωμάτισε ανεξίτηλα  όσους αντέχουν ακόμα.

Δεν θα μοιρολατρήσω και δεν θα μιζεριάσω. Γνωρίζω και γνωρίζουμε πως ο άνθρωπος έχει την ιδιότητα να προσαρμόζεται και να επιβιώνει στις καταστάσεις. 

Θα ρωτήσω όμως ποιός είναι ο λόγος αυτής της  διάλυσης. Θα σκεφτώ γιατί καταρρεύσαμε. Και θα θυμηθώ ότι ήταν τόσο απλό και βέβαιο ότι θα συμβεί. 

Αν  βλέπαμε αντί να κοιτάμε.

Αν πράτταμε αντι να θεωρητικολογούμε.

Αν είχαμε δοκιμάσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα

Αν είχαμε ερθει σε επαφή με το σύστημα υγείας.

Αν είχε χρειαστεί να ασκήσουμε ως πολίτες ένα όποιο δικαίωμά μας, που θα το ζητούσαμε ως δικαίωμα και, θα το απολαμβάναμε (εαν) ως πελάτες. 

Γιατί είχε εξοριστεί  τριάντα και πλέον χρόνια το  "πάντων χρημάτων (πραγμάτων) μέτρο ο άνθρωπος"

Γιατί είχε χαθεί κάθε φιλότιμο και κάθε ντροπή.

Κι ύστερα ήρθαν να μας πουν οι αλαζονικοί διαχειριστές  της  σταδιακής εξαθλίωσης 'οτι ναι κατάφεραν αυτη την καταστροφή, αλλά ζητούν να την συνεχίσουν. 

Όπου αλλού, επί της γης θα είχαν τουλάχιστον περιθωριοποιηθεί.

Εκούσια και ακούσια. 

Εδώ επιχαίρουν ακόμα μιας αποδοχής που την υπαγορεύει η Ανάγκη

Ένα μέτρο καταπατά ο γείτονας στο κτήμα σου και ζητάς Δικαιοσύνη.

¨Όταν τα μέτρα αφορούν όλη σου τη ζωή σε άυλες και υλικές αξίες, το προσπερνάς και τρέχεις να τους επιλέξεις πάλι; 

Όταν  η δυσ-τυχία απλώνεται  και σφίγγει πιστεύεις πως θα  βρεθείς σε έρημο νησί  καταμεσίς του ναυαγίου; και θα  σωθεις;

Όταν η  "χρεια κρούει τις θύρες", πιστεύεις πως η δική σου θα είναι ανοξείδωτη και στεγανή;

Όταν τα δηλητήρια είναι τοξικά πιστεύεις πως σου αρκεί η μάσκα οξυγόνου;

Όταν δεν δικαιούσαι να ονειρευτείς, να βάλεις στόχους, να παραδώσεις ο,τι παρέλαβες, να το επαυξήσεις, Πιστεύεις πως θα διατηρήσεις την ανθρωπιά σου;

Τι περιμένεις λοιπόν για να απαξιώσεις τα γνωστά, τα δοκιμασμένα, τα λάθη, τις αποτυχίες που θρασύτατα εξακολουθούν να σε περιτριγυρίζουν; 

Περιμένεις μήπως να αλλάξουν αυτοί; 

Αυτοί δεν έχουν λόγο.

 Εσύ όμως έχεις.

Queen - 'The Show Must Go On' (Music Video)

 Προς υποψηφίους

Πες μου εναν μόνο λόγο να σε ψηφίσω.Έναν σημαντικό, αληθή και αυταπόδεικτο.

Θα σε διεκολύνω.
Σπουδαίος λόγος είναι η πράξη της ζωής σου και οι επιλογές σου.
 Αληθής λόγος είναι η συνέπεια.
Αυταπόδεικτος είναι πόσα και όσα δεν διαπραγματεύεσαι.
 Σημαντικός είναι, αν έχεις όλα αυτά, να σε γνωρίσω, ως νέα παρουσία και παρουσίαση.
Και εξίσου σημαντικός τι θα ήσουν, αν δεν ήσουν στην πολιτική αρένα.

Επετειακώς.

Μισοθλιμμένα τρύπωσε στις στάλες της βροχής η νέα χρονιά. Θάναι καλύτερη; Θάναι χειρότερη;
 Οι δείκτες, οι αριθμοί, τα μεγέθη, τα νούμερα. Οι αγορές, οι τράπεζες, οι αξιολογήσεις, τα χρέη. Οι εκτιμήσεις, οι βαθμολογίες, η αξιοπιστία, οι αγορές κι οι πωλήσεις, η ύφεση, η ανάπτυξη.
Ο άνθρωπος; Η ανεπανάληπτη μοναδικότητά του; Οι ανάγκες του, οι επί των τιμών κυρίες που τον συνοδεύουν από τη γέννηση ώς το θάνατο, η Τύχη κι η Σοφία; Ο προορισμός του, η πορεία του στο άριστο;
Σημασία έχει αν ως νούμερο χωράει ή δεν χωράει στις οικονομικές αναλύσεις. Σημασία έχει αν στατιστικές μετρήσεις τον περιλαμβάνουν ως καταναλωτή ή ως εξαθλιωμένο. Σημασία έχει αν πολιτικές αναλύσεις τον μετρούν ως οπαδό. Σημασία έχει αν πιάνει χώρο στο real estate της λογιστικής απεικόνισης του κόσμου. Κι ας μην είναι πλασμένος γι αυτό.
Αυτό αποφασίζουν οι ταχυδακτυλουργοί του αίματος, του χρήματος, της εξουσίας. Αυτό. Το να μην είμαστε.
Αυτή είναι η μαύρη τρύπα της μοναδικότητας της ζωής μας. Του δώρου που μας έλαχε.
Θα αφήσουμε να μας καταπιεί;
 Καλή χρονιά.

Ροζαλια.