Γραμμα σ εναν φιλο.

Ελεγα λοιπον, να μην γυρισεις πισω. Τίποτα δεν ειναι όπως το αφησες.
κυριαρχη ματια η απαθεια, κι υστερα η απογνωση.
κυριαρχη ανταπαντηση: -χαλια.
δρομοι βρωμικοι, εγκαταλειμενοι, στο ελεος του χρονου και των σκουπιδιών.
σχολεια καλλικρατικα, καταργημενα, συγχωνευμενα κι οι μαθητες της υπαιθρου χωρας στις μεταφορικες εταιρειες, χωρις τους φυσικους τους δασκαλους.
νοσοκομεια επισης σε συγχωνευση, οχι βεβαια τοση που να καταργηθουν ολοι οι προεδροι κι οι διοικητες..., αλλα τετοια που να ..καταργηθούν ! οι ασθενείς.
οχι, οι εκκλησιές, καλα κρατουν, αλλα δεν θυμαμαι να σε εκαιγε το θεμα.
αναβρασμος παντου, αλλα οχι συλλογικη συνειδηση, οχι κοινο μορφωμα. πληγη της ελληνικης κοινωνίας, ελεγες.
ναι, οι συνδικαλιστες, βεβαια, μαχονται. ναι για την τιμη της καρεκλας, της συννομης της εξουσιας...
Ναι απεναντι, στα εκτροφεια τους..
ναι, οι περισσοτεροι λενε: αντε να περασει η κριση, να ξαναγινουν ολα οπως πριν...
εκει λοιπον, κουφαινεσαι. εκει θες να γελασεις, να κλαψεις, να κραυγασεις, να φανει ωχρος μπροστα σου ο Μουνκ.
Ακου, φιλε: Ειναι δυσκολο πραγμα η κατανοηση της αντιστροφης του ρευματος.
Ειναι δυσκολο να πιστεψεις τις ανατροπες που ηταν βεβαιοτητες μισον σχεδον αιωνα.
Αλλα οφειλεις να το πιστεψεις.
οφειλεις να εισαι ετοιμος.
όπως ώφειλες να γνωριζεις οτι το μη χρηστο θα οδηγουσε στο α-χρηστο.
οπως ώφειλες να γνωριζεις οτι το λαθρα ζην θα οδηγουσε στο να εισαι ενα ακομα μεγεθος για εφεδρεια ή για 560 ε.
όπως ώφειλες να γνωριζεις οτι πρεπει να μαθαινεις απο τα λαθη σου. αλλιως τα ξανακανεις και τα πληρωνεις ακριβα.
εχω πολλα να σου γραψω, ακομα πιο πολλα να σου πω με χιλιους αλλους τροπους. θα σου ελεγα λοιπον, μεινε εκει και προκοψε, και ζησε, και φτιαξε τα ονειρά σου, γιατι εκει μπορει να εχεις ονειρα
γιατι εκει, μπορεις να συναντας αξιοπιστους ανθρωπους.
γιατι εκει δεν σε βαραινει το προπατορικο αμαρτημα που λεγεται μεταπολιτευτικη ελλαδα με τους ψευδεπιγραφους αρλεκινους της.
σε φιλω.