Κρατάμε μεσ’ τα χέρια μας τα πρόσωπά μας Και βλέπουμε χρωματιστές εκτάσεις Οι σκέψεις μας γίνονται γεννιούνται Στην κάθε μας ματιά. Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα Η χάρη τους είναι ψηλή περιπλοκάδα Που σφίγγει τα μελλούμενα και την ζωή μας Μέσα στ’ αστέρια.
Να θεωρώ την αχαριστία όνειδος. Να διαφυλάττω τα τιμαλφή μου απ' τις χυδαίες υπάρξεις. Να διαβάζω για να κερδίζω την κεκτημένη σοφία. Και λέω όχι: στους καννίβαλους ανθρώπων, αξιών, ιδεών, μνήμης και συναισθημάτων. Στους φτηνούς τουρίστες της ζωής τους και της ζωής των άλλων. Στους ιδιοτελείς χωρίς διακύβευμα, γιατί είναι μωροί. Στους αδίστακτους ηθικολόγους σε κάθε αλυσίδα συνενοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου